Mahkumiyet (+18)

72. Bölüm : YENİ HİSLER

"Affetmek istiyorsun ama..." dedi Uzay umutla. "Benim buna ihtiyacım var. Sevgi olmasın tamam, sevgi bekleyebilir ama en azından biriniz beni affetsin..."

"İster inan ister inanma üzgünüm. Her şey farklı olabilirdi."

"Benden nefret etmiyor musun gerçekten?" diye sordu Uzay. "Size çok kızgın ve çok kırgınım ama yine de affınızı hak etmek istiyorum. Lütfen bari bana, beni anladığını söyle."

"Anlıyorum." dedi Leyla dürüstçe.

"Nefret ediyor musun benden peki?"

"Bu soruyu kendime bile cevaplayamıyorum." dedi Leyla Uzay'ın acılı gözlerine bakarak. "Ama bir daha sakın böyle işlere kalkışmayacaksın."

"Bunu benim için endişelendiğin için söylemediğinin farkındayım," dedi Uzay alayla. "Ne bu o zaman? Daha fazla acı çekmemi mi istiyorsun?"

"Hayır neden böyle bir şey isteyeyim?" dedi Leyla fevrice. "Kalbim kötü değil. Seni ve karakterini daha iyi tanımaya başladığımdan beri senin hakkındaki düşüncelerim değişti. Senden haz etmiyorum ama yaşadıklarına da büyük saygı duyuyorum çünkü ağır şeyler. Ağır olmasına rağmen Alihan gibi kötülüğü seçmemen güçlü bir davranış."

"Övüyor musun sövüyor musun şimdi?"

"Hiçbirisi." dedi Leyla dürüstçe. "Ayrıca, hayatını kurtardığımı hiç unutma. Tamam mı?"

"Kurtarmanı istemedim, Leyla." dedi Uzay.

"Sen gerçekten ölmek istediğini mi sanıyorsun ya? Aptal mısın sen?"

"Sus." dedi Uzay sabırsızca. "Duymak istemiyorum!"

"Sen sadece sevilmek istedin. Mutluluk içinde yaşamak istedin. Ölmek mi? Güldürme allah aşkına..."

"İstediklerimi asla alamayacağım ama!"

"Belki yeniden aşık olursun. Kim bilir?"

"Ondan başkasını sevemem. Bu ihanet olur. Sen Emre'den başkasını sevebilir misin?"

"S-sevemem... O benim ilk ve tek aşkım."

"Düşündüğünden fazla ortak noktalarımız var."

"Aman ne hoş, Tetikçi." dedi Leyla sevimsizce. "Dediğim gibi... Hayatını kurtardığımı asla unutma. Sana söylediklerim de aklından çıkmasın anladın mı?"

"Peki, Leyla."

"Korkak..." diye mırıldandı Leyla yine ve arkasına bile bakmadan çıkışa doğru yürümeye başladı. Uzay'ı görmek ve onunla normal bir şekilde konuşmak onu geriyordu. Uzay'dan nefret etmiyordu mesela ama onu sevmiyordu da. Normaldi.

Uzay, kahverengi saçlı açık kahve gözlü uzun boylu karizmatik ve çekici bir adamdı. Üç günlük sakalları ve gülümserken gamzeleri vardı. Leyla ondan nefret ederken bu özelliklerinin çoğunu fark etmemişti bile ama artık nefret etmediği için açıkça Uzay'ın çok çekici bir adam olduğunu hem görüyor hem de kabulleniyordu.

———

Liya ıslak saçlarını kuruttuktan sonra kalın üstüyle aşağı indi ve mutfaktaki sevdiğinin yanına gitti. Pankek yapan müstakbel kocasına arkadan sıkıca sarılırken sırtını öptü. "Bir tanem, ne yapıyorsun?"

"Ödüm koptu lan..." dedi Alihan derin bir nefes verdiğinde.

"Şaşırtıcı."

"Katillerin ödü kopamaz mı?" diye sordu Alihan.

"Kopar tabii şapşik öyle demek istememiştim." dedi Liya ve Alihan'ın kokusunu derince ciğerlerine çekti. Alihan'ın yüzünde bir gülümseme olduğunda Liya dudaklarını bu sefer Alihan'ın çıplak koluna bastırdı. "Mis gibisin."