{Zawgyi}
"ေဒါက္...ေဒါက္....!! "
ကုတင္ေပၚတြင္ထိုင္ရင္း သားေလးရဲ႕
အက်ႌေတြကို ေခါက္ေပးေနခိုက္ ခပ္ဖြဖြ
တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ သူ ထ,သြားလိုက္
သည္။ တံခါးအျပင္မွာ ရပ္ေစာင့္ေနသူက
ဦးရွင္း ျဖစ္ေန၏။
"ရတု..လာ ကိုယ့္ေနာက္လိုက္ခဲ့"
"ဘယ္ကိုလဲ...?"
"ကိုယ္မင္းကို ဘာမွမလုပ္ပါဘူး..! ကိုယ့္
ေနာက္ကိုခဏေလးပဲလိုက္ခဲ့ေပးေနာ္။
အခန္းထဲမွာ ကြန္းကြန္း မရွိဘူးမဟုတ္လား"
"သားေလးက ခြန္းသိုက္နဲ႔ ေရကူးကန္ဘက္မွာ
ေရသြားကူးေနတယ္"
"အဲ့တာဆို အေတာ္ပဲ! လာ..."
အခန္းျပင္မွာရပ္ေနတဲ့ ဦးရွင္းက သူ႔
လက္ေကာက္ဝတ္ေလးတစ္ဖက္ကို
ဆက္ခနဲ ဆြဲယူလိုက္ၿပီး အတင္းပင္
ဆြဲေခၚလာ၏။ ဟိုတယ္ခန္းေတြကို
ေက်ာ္လြန္လာၿပီးေနာက္ ဟိုတယ္
အတြက္ အစားအေသာက္ေတြကို
ခ်က္ျပဳတ္သည့္ စားဖိုေဆာင္ရွိရာ
သို႔ ေခၚေဆာင္လာ၏။
စားဖိုေဆာင္အတြင္းရွိ အခန္းမ်ားကို
ေက်ာ္ျဖတ္လာၿပီးေနာက္တြင္ အခန္း
က်ယ္ေလးတစ္ခန္းေရွ႕၌ ေျခစံုရပ္
လိုက္ၿပီး ဦးရွင္းက သူ႔ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္
ကာ တံခါးေလးကိုဆြဲဖြင့္ရင္း အခန္းတြင္း
ဝင္လာခဲ့၏။
"ဦးရွင္း.. ဒါကဘယ္ေနရာလဲဟင္"
"အခ်ိဳပြဲလုပ္တဲ့ေနရာေလ..မင္းေတြ႕
တာပဲ"
"ဘာလို႔ေခၚလာတာလဲ? ကၽြန္ေတာ္
ဘာမွမလုပ္တတ္ဘူးေနာ္"
"မင္းမလုပ္တတ္ဘူးဆိုတာ ကိုယ္သိပါ
တယ္။ မင္းကိ္ုမလုပ္ခိုင္းပါဘူး။ ကိုယ္
လုပ္ေပးမွာပါ"
"ဘာလုပ္ေပးမွာလဲ"
"ဒီေန႔က မင္းနဲ႔ ကြန္းကြန္းရဲ႕ေမြးေန႔ေလ..
အဲ့တာေၾကာင့္ ကိုယ္က မင္းတို႔အတြက္
ကိတ္မုန္႔လုပ္ေပးခ်င္လို႔ မင္းကိုဒီေခၚလာ
တာ"
"ဪ..! အဲ့လိုလား"
"အင္း...! မင္းက ေဘးကေနပဲကိုယ့္ကို
နည္းနည္းကူညီေပး..က်န္တာ ကိုယ္လုပ္
လိုက္မယ္"
ဦးရွင္းက အျဖဴေရာင္ ေအပရြန္ေလးကို
ယူလာကာ ေနာက္ကေန သူ႔ကိုယ္ေပၚကို
ဝတ္ဆင္ေပးေလသည္။
BẠN ĐANG ĐỌC
𝑊ℎ𝑒𝑛 𝑇ℎ𝑒 𝑀𝑎𝑝𝑙𝑒𝑠 𝐹𝑎𝑙𝑙 𝐼𝑛 𝐴𝑢𝑡𝑢𝑚𝑛 -မေပယ်လ်ကြွေသောဆောင်းဦးဝယ်
Lãng mạnအခ်စ္ဟာဆန္းက်ယ္၏။ တစ္ခါတေလ သူ႔ကိုမုန္း တယ္လို႔တတြတ္တြတ္ေျပာေနရင္းနဲ႔မွကို ခ်စ္သြား တာမ်ိဳးေပါ့..မာနတရားနဲ႔ ႏွလံုးသား လြန္ဆြဲခ်ိန္ အနာက်င္ရဆံုးကေတာ့ ခ်စ္မိသူရဲ႕ အရွံုးခံႏွလံုး သားတစ္စံုပါ....🌿 အချစ်ဟာဆန်းကျယ်၏။ တစ်ခါတလေ သူ့ကို မုန်းတယ်လို့တတွတ်တွတ်ပ...
