Owning Her Innocence (R-18)

Chapter Sixteen

 "Callante.." naibulong niya. As usual, he was handsome. Her heart began beating fast, at pakiramdam niya ay kakapusin siya ng hininga. Oh, God, no. She don't like him, but why her heart is thumping like that? She wasn't supposed to be feeling like that.

 Ano ba'ng nangyayari sa 'yo, Kira? Umaakto ka na parang na-miss mo siya, ano ba? Pagkausap niya sa sarili.

 Marahil ay naramdaman ng lalaki ay mainit na titig niya. Napalingon si Callan sa kanya. Ilang segundo lang itong natigilan. He flashed a conceited smile and playfully winked at her. Tila may malamig na tubig ang sumaboy sa mukha niya at natauhan na inalis dito ang tingin. 

 Napatiim-bagang na inapakan ni Kira ang silinyador at walang kiyemeng pinatakbo ng mabilis ang kotse nang mag- "go" signal na ang traffic light. Hindi niya naisip ang panganib na maaaring makasalubong niya sa paraan ng pagpapatakbo niya. Ang nasa isip lamang niya ay mawala si Callan sa paningin niya. To see him right now will not help her think clearly. Nakatulong ang epekto ng alak upang tumaas ang tiwala niya sa sarili. Sumulyap siya sa rearview mirror at nakita niyang nakasunod pa rin sa kanyang kotse ang binata.

 Damn it. She wanted to think that he was following her.. And he is stalking her. But why would he do that? At bigla, naalala niya ang sinabi ni Cadyuth--Natigilan si Kira. It should be Cad na nga pala. Again, she could feel her chest heaving violently as she felt her body burned with desire.

 Gawd, what the heck was wrong with her? Hindi niya dapat maramdaman iyon. Hindi dapat! Pinabilis pa niya ang takbo ng kanyang kotse tulad ng bilis ng pagtibok ng puso niya. Tila nawala ang pagkaliyo sa kakaibang pananabik na naramdaman niya. Nang muli siyang sumulyap sa rearview mirror, hindi na niya nakita pa si Callan na nasunod sa kanya. Lumayo na ang distansya nito sa kanya.

 Pakiwari ni Kira ay nakahinga na siya ng maluwag. Great, napapangiting sambit niya sa sarili. Kaya naman pala niya itong pakainin ng alikabok, eh. Inakala ni Kira na tuluyan na siyang nakalayo sa binata. Subalit gayon na lamang ang pagkabigla niya nang makitang umuna na ito sa kanya.

 Hindi lang iyon ang nagpagulantang kay Kira. Ngayon lang niya napansin ang ilaw sa ibabaw ng kotse nito. She could feel blood draining from her face. Goddamn it! How could he forget that Callan was a police officer? Humarang ito sa daraanan niya kaya magkasabay na itinigil nila ang sasakyan. Bumaba ang lalaki mula sa kotse nito at lumapit sa kanya. He knock on her car's window.

 Oh, great. Now she's totally screwed.

Mariin ipinikit niya ang mga mata bago ibinaba ang bintana.

 "Hello. Good evening, Miss." bati nito sa kanya. She could feel his dark blue eyes staring at her face and she chose not to look at him. Oh, God. Ano ba kasing kagagahan ang nainom niya at hindi niya naalala na isa nga pala itong pulis! Nakipagkarerahan pa siya dito, at nakalimutan niyang nakainom pa siya. She was totally screwed!

 Kira tried to pretend cool and calm, but her trembling lips betrayed her. "W-What's the problem, S-Sir?" hindi niya maiwasan ang panginginig ng boses. Hindi pa rin siya tumitingin dito. Tuloy parang nakikita niya sa gilid ng kanyang mata ang pagguhit ng pilyong ngisi sa labi nito.

 "You're driving the maximum speed limit, Miss. Kindly step out of your car and spread your legs."

 Kira's eyes widened. "The f-ck?" He can't do this to her!

He flashed a mischievous grin on his face. "I'm serious, Miss. You're beating the red light and you were speeding..." Naningkit ang mata nito. "At mukhang naka-inom ka pa."

 "I was not," pagtanggi ni Kira. Pagkatapos ay itinikom niya ang bibig upang hindi nito malanghap ang alak sa bibig niya.

 Naningkit ang mga mata ni Callan. "You can't fool me, Kira. Naaamoy ko ang alak sa bibig mo. Now, kindly step out of the vehicle."