မိုးစက်လေးများတဖွဲဖွဲကျနေသော Juneလ၏နံနက်ခင်းတစ်ခုတွင် ကျောင်း၀န်းတစ်ခုအတွင်း အဖြူအစိမ်း၀တ်ဆင်ထားသည့်ကျောင်းသူကျောင်းသားများမှာ ပျားပန်းခတ်မျှသွားလာလှုပ်ရှားနေကြသည်။ပိတ်ရည်ရှည်များကြားတွင်ကွဲကွာနေကြသောသူငယ်ချင်းများပြန်တွေ့ကြ၍ ပြောစရာများမှာတစ်ပုံတစ်ပင်ကြီးပင်ရှိကြသည်။ထို့အတူအမိကျောင်းတော်ကြီးကိုလည်းပြန်လည်ရောက်ရှိလာပြီဖြစ်၍ အလွမ်းပြေသလိုတော့ရှိ၏။
ရက်ပေါင်းများစွာပိတ်ထားသောကျောင်းမှာ ယခုပြန်ဖွင့်၍အခန်းတွင်းအခန်းပြင်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရမည်ကများလေသည်။ထို့ကြောင့်ကျောင်းပရဝုဏ်အတွင်း တံမြတ်စည်းလှည်းသည့်သူကလှည်း အခန်းတွင်းသန့်ရှင်းရေးလုပ်သူကလုပ်နှင့် ကျောင်း၏မနက်ခင်းသည် မိုးဖွဲများကြားမှသက်ရှိပန်းချီကားတစ်ချပ်သဖွယ်ဖြစ်နေသည်။ထိုကျောင်းသူကျောင်းသားထုထဲတွင် အရပ်အမောင်းမောင်းကောင်းကောင်း ပြုံးသည့်အခါသွားတက်ကလေးရော ပါးချိုင့်လေးပါပေါ်လာတတ်ပြီး ဒဿမတန်းကျောင်းသူကျောင်းသားများကြားရေပန်းစားသောအမျိုးသမီးငယ်လေး နှင်းဒဏ္ဍာရီလည်းပါ၀င်လေသည်။
နှင်းသည် ငါးတန်းကတည်းကဒီကျောင်းတွင်နေခဲ့ပြီး ယခုဆယ်တန်းထိလည်းပညာသင်ကြားဆဲပင်။နှင်းမှာဥစ္စာပေါရုပ်ချောကလေးဖြစ်၍ ကျောင်းသားများ၏ပါးစပ်ဖျားကမချရလောက်အောင် ရေပန်းစားခဲ့သည်။နှင်းဖေဖေမှာ သစ်စက်ပိုင်ရှင် ဦးသိန်းထိုက်ဖြစ်ပြီး နှင်းမေမေမှာ ရွှေဆိုင်ပိုင်ရှင် ဒေါ်သူဇာဘုန်းမြင့်ဖြစ်သည်။မိဘအရှိန်အဝါကြီးမားသော်လည်း နှင်းကိုယ်တိုင်က အဆင့်အတန်းခွဲခြားခြင်းမရှိပဲသူငယ်ချင်းများကိုပေါင်းသင်းတတ်သည်။နှင်းသည်သဘောလည်းကောင်း အရာရာလိုက်ကူညီတတ်သည့်ဓာတ်ခံလေးကြောင့် ဆရာမများကလည်းနှင်းကိုချစ်ကြသည်။
ထိုကဲ့သို့နှင်းသည်ပဉ္စမတန်းဆီမှတစ်ရွေ့ရွေ့စီးဆင်းလာသောအချိန်ကိုစုန်ဆင်းရင်း ဒဿမတန်းသို့ရောက်လာခဲ့သည်။ဆယ်တန်းစတက်သည့်နေ့တွင်လည်းခါတိုင်းကဲ့သို့ ကျောင်းဖွင့်စရက်ဖြစ်သည့်အတွက် အခန်းတွင်းသန့်ရှင်းရေးများလုပ်သည်။ပြီးလျှင် နှင်းတို့မှာနှစ်ထပ်ဆောင်အပေါ်ထပ်တွင်နေရသဖြင့် လှေကားသန့်ရှင်းရေးပါတစ်ပါတည်းလုပ်ဆောင်ရပေသည်။နှင်းသည်သူငယ်ချင်းများနှင့်အတူ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ပင် တံမြတ်စည်းလှည်းခြင်း သောက်ရေအိုးဖြည့်ခြင်း အတန်းတွင်းဖုန်သုတ်ခြင်း ပိုးမျှင်ရှင်းခြင်းများကိုပြုလုပ်နေခဲ့သည်။နှင်းမှာသူငယ်ချင်းပေါသော်လည်း ဖက်လဲတစ်ကင်းနေသည်ကသုံးယောက်သာရှိလေသည်။၎င်းတို့မှာ ပိုပို(ခေါ်)ပိုပိုချစ်၊ညိုမီ (ခေါ်) ညိုမီလှိုင်၊၀တီ (ခေါ်)ရေ၀တီတို့ဖြစ်ကြသည်။
