Yabani (Rulet'in Çocukları)~ Tamamlandı!

-30- (Part 1)

Bu bölümü ilk bölümden, ilk kitaptan beri olan
sedaahale  ithaf ediyorum ❤️

Keyifli vakitler...

Devushka yüzünde gülümsemeyle uyudu. Dimitri dakikalar sonra kendini geri çekip yüzüne baktığında uyduğunu görünce yorgun bir şekilde yanına yattı. Yüzünü çadır tavanına çevirerek en az sekiz kişinin sığınabileceği çadıra yayılan yumuşak nefes seslerini dinledi.

Kız üzerini giymemişti bile.. Dakikalar sonra buz tutacağını bilmiyor muydu?
Belki de Dimitri'nin onu öyle bırakmayacağına inanıyordu.
Neden ona bu kadar güveniyordu ki?

Lanet olsun... Silahı çektiğinde de aynı böyle bir güvenle sadece beklemişti. Ağlamıştı, büyük bir ihtimalle korkmuştu da... Ama silahını indirirken şaşkın değildi.

Bir hain onu yeterince kandırdığına inansa bile ölmediği için şükür ederdi, o ağlamıştı. Kandırdığına emin birine ağlamazsın. Öldürmeyeceğine emin birine de ağlamazsın.

Yüzünü ovuşturdu sıkıntı içinde.. Kızın kütüğün üzerinde otururken katlanan cebinde görmüştü, bir iple ortadan bağlı saç tutamı vardı. O kızın saçı...

Onun için döndüm demişti. Ona acı veren bir gerçek vardı ki Rüya için bile Dimitri Devushka'yı vermezdi. Bu düşünce Dimitri'yi irkiltti ve istemsizce derim bir nefes alarak Yüreğinde, ölü bir kıza hissettiği kıskançlığı söndürdü.

Gözleri mütemadiyen uzak tuttuğu kızın karnına o an kaydı ve her ne kadar istemese de yan dönüp gözlerini karnına kitledi.

Kimi kandırıyordu? Onu en çok bu sinirlendiriyordu. Ameliyat yerinin üzerindeki taze yara... Kendini onlara vermişti. Hem de Dimitri sonuna geldiğinde. Çatı katında verdiği sözü tutmuş, onları tuzağına çekmişti ama o...

Kuzey kızın psikolojisinden bahsetmişti. Onlar için kendini feda ettiğini ama az da olsa onun için bir anlam ifade etmemiş miydi?

Sıkıntıyla doğrulup yere ne zaman attığı bilmediği ceketin içinden bir dal sigara alarak çakmakla beraber avucunda tuttu ve dayanamayıp kızın Kazağını uzanıp aldı. Sonuçta onun eşi, onun sorumluluğuydu.

Sigarayı ve çakmağı tulumun kenarına bırakarak kızı hafifçe doğrultup kazağı başından geçirdi. Kız kedi gibi göğsüne sokulup iç çektiğinde yavaşça geri yatırıp üzerini örttü. Şimdiden buz kesmişti.

İç çekerek sigarayı dudaklarına iliştirdi ve çakmağı çakıp kırmızı ateşin yansımasının yüzüne vurmasına izin verdi.

Devushka... Onu
Sırtından vurabilirdi. Canı tehlikedeyse bunu yapmasa kızardı. Ama en başından planlamıştı. Bu düşünceyle derin bir nefes aldı ve dumanı bıraktı.

Şansı vardı...
Ailesini anlattığında hepsini söyleyebilirdi, ormanda ondan korktuysa bile sonrasında pek çok kez eline fırsat geçmişti.

Benim adım Affan değil Dimitri dediğinde söyleyebilirdi. Bunun yerine oyununa devam etmişti.

Elindeki kendini alıştırmak için gayret gösterdiği sigaraya baktı.
Senden önce ölmeyeceğim demişti. Sigarasını söndürdü.

Hepsi bir yalancının masal kitabıydı.
Ayağa kalkıp pantolonunu giyerken dişlerini sıktı. Koca bir yalan ama yine de eşi.

Dimitri katlanamıyordu. Olanlara katlanamıyor, bir köşesini bulup ayağa kalkamıyordu.