Yabani (Rulet'in Çocukları)~ Tamamlandı!

26

Bölüm-26/ Geriye Dönüş

Ardı ardına vaatler verse de derin bir sessizlik dışında bir şey yoktu. Ruhen yaşlı, zihnen çocuk olduğunu düşünmüştü bir vakitler, meğer ruhu sandığı kadar yaşlı değilmiş.. Devushka böyle bir acıyla büyümek istemiyordu. Ömrü boyunca kalbine bir tohum gibi ekili vicdan fidesi istemiyordu.

Onu yanında, canlı ve hak ettiği gibi görmek istiyordu. Ancak öldüğünü bilse de öldüğünü kabullenemiyordu. Parlak bir göğün, yaşanmış anıların olduğu bir yerde güvende ölmesi gerekirdi. Yaşlanmış, torunlarının etrafında oynadığını gören gözleri huzurla kapanmalıydı.

Kendi devini bulmalı ve burayı unutmalıydı. Kuzey'in yanında ki iri adamı düşünmüştü onun için. Yüzü yara izi dolu olsa da güvenle parlayan gözleri ve sadakati vardı. Ecrin'in onu görür görmez seveceğini düşünmüştü. Bir savaşçı gibi yüzü yara izi dolu adamın kim bilir belki yüzünü güldürürdü de.

Bunca şeye rağmen buradan çıktığı an burayı arkasında bırakıp mutlu olmaya çalışacak bir ruha sahipti. Başına buyruk olsa da çocukları sevdiğini biliyordu.

Sümüklü ve durmadan ağlayan çocuklara rağmen tatlı huzurlu bir hayat. Çok mu zordu? Dışarıdaki insanlarında çırpındığını görmüştü. Kimi para için, kimi yediği kazıklar için, kimi ailesi için çırpınıp duruyordu ancak en kötü hayat bile burada bir parça etten ibaret olmaktan iyi değil miydi?

Bunca düşünceye rağmen hiçbir şey düşünmüyordu. Kucağında ki bedenin git gide soğuduğunu hissetti. Dimitri gibi  elini kızın koluna sürterek ısıtmaya çalışarak başını dizinden indirdi ve dağılmış ruh haliyle kızın arkasına geçip ona sarıldı. Üşüyordu ve Devushka buna son verecekti. Saçını geriye vererek kızı sarıp sarmaladı ve farkında olmadan titreyen dudaklarıyla belli belirsiz hansrl ve grateli anlatmaya başladı.

Kim bilir onların o evden çıkıp dönebilmesinin nedeni beraber kaçmaşarıydı. Bomboş gözleri karanlıkta bir yere mıhlanmış bir şekilde durmadan anlatmaya devam etti. Sonlarını değiştirebilir gibi.

Dimitri

Adam sürüngenlere benziyordu. Tehlikeyi sezen, hemen kaçacak bir delik bulan, sinsi bir sürüngen... Dimitri başını eğerek gözlerini kısarak atama baktı. Kuyruğunu bırakıp devam eden bir sürüngen olabilir miydi?

Bakışlarını yakalayan Reycan orada ki ruhsuz parıltıdan korktu. Dimitri daha önce deneyimlemediği bir kumaştandı. Hıxla iki elini kaldırsa da tek eli ağrıyan karnını geri buldu.

"Beni öldürmen akıllıca olmaz."

Karanlıkta kaybolup, onun  parçasına sahip bir gölge gibi sesi etrafını kapladı. "Bak sen." kıkırtılı ses ile yutkundu.

"Bir teklifim var" diye aceleyle ekledi Reycan. Sonuçta her daim bir planı vardı ve sonuna ulaşmıştı. Açılan dudaklarını uzaklardan gelen bir ses kapattı. Adamı uyarmak için döndü ancak çoktan uyur gibi başını arkaya atmış buldu.

Reycan onun gibi bir adamla baş etmeye dayalı  planını gözden geçirmeyi akıl etti ama buna vakit bulamadan ayak sesleri yaklaştı ve ışık açıldı.

Dimitri bilerek kıstığı gözlerimin ardından içeri giren yüzü dövmeli gence baktı. Ne kadar da aptalcaydı. Tanınmasını böylesine kolaylaştıran bir unsuru yüzünde taşımak cidden aptal işiydi.