The Accidental Sperm Donor { Complete }

Chapter 28

“Sir!” May biglang lumapit na pulis. “Ang susi niyo po.” Bigay nito sa susi ko.

“Salamat.” Sambit ko ng inabot ko yong susi. Umalis din naman agad ang pulis at ako naman ay binuksan agad ang kotse, kailangan namin mahabol ang ambulansya. Papasok na sana ako sa driver seat pagkatapos maipasok si Mia sa passenger side ng may kung anong makakasilaw na liwanag ang tumambad sa akin. Lighting pala ng isang camera.

“Sir Pangilinan, ano pong koneksyon niyo sa kaguluhan dito?” Tanong ng isang taga media na biglang sumulpot na lang.

“Talk to the police.” Sagot ko at pumasok na sa sasakyan kahit na may tinatatanong pa yong babae.

I instantly started the car and step on the gas as I maneuver the car to the street. Busina ako ng busina sa mga nakaharang sa daan habang tanaw ko pa ang ambulansya at mabuti na lang at naabutan ko pa ito. After a few minutes, the ambulance enters on the vicinity of the near by hospital and I follow thru.

“Sir, bawal pong eh park ang sasakyan niyo dito.” Saway ng guard ng makalabas ako ng sasakyan.

Nilapitan ko ito at binigay ang susi. “Kuya, ikaw ng ang magpark ng sasakyan ko. Mamatay na ang asawa ko at kailangan niya kami ng anak ko.”

Hindi ko na hinintay ang sagot ng guard at binuksan ng ang passenger side at kinuha si Mia. Pumasok agad kami sa loob at sinundan ang mga medics. Nailagay na nila si Kate at si Selene sa isang hospital bed at tinutulak papuntang emergency room. Papasok na din sa kami ng emergency room ng may humarang na nurse sa harap namin.

“Sorry po pero bawal po kayo sa loob.” Mahinahon na sabi ng nurse.

“Pero ang asawa ko..”

Bumukas ulit ang pinto at nilabas nila si Kate. ‘Where are you taking my wife?” Tanong ko sa isang nurse.

“Sir, kailangan pong operahan ang pasyente. Kailangan niyo na lang pong maghintay.” Wika nito.

“What about the other one? Kailangan din ba siyang operahan?” I was also worried for Selene.

“I am very sorry sir.” Sabi ng nurse. “But she was declared died as soon as they arrive.”

Parang nanlumo ako sa pagkasabi ng nurse at binaba ko si Mia sa pagkakabuhat, baka kasi mabitawan ko siya. Umupo ako sa pinakamalapit na upoan at kinandong si Mia. I hug her as the words of the nurse sink into me. Wala na si Selene. Patay na si Selene. I can’t believe that it had come up to this, paano ko ito maeexplain kay Tita Thea.

“Daddy..” Mia cupped my face. “Why are you sad? Is mommy not okay?”

“Mommy is okay baby.” I kissed her forehead. “She’s just having a surgery.”

“What’s a sur—sur—ge--ry daddy?” Inosenteng tanong nito.

“It means that the doctor is taking care of mommy for us baby.” Sagot ko as I pinch her nose. “Now, I want you to stay here for a minute because I will call your lola’s okay?”

“Okay Dad.” She replied and I scooped her from my lap and place her on the seat on the side. Hinalikan ko ang noo niya bago ako umalis.

Lumabas ako ng ospital at tinawagan agad si Mama. She answered after the second ring. Hinihintay na ata niya ang tawag ko.

“Tristan! Nasaan na kayo? Okay lang ba kayo? Si Mia? Si Kate? Are they okay?” She bombard hysterically.

“Ma..calm down.” I took a deep breath. “We are at Sta. Rosa Laguna. Mia is okay but Kate is on going surgey right now.”

“Oh my God!” She gasped. “Saan kayo sa Sta Rosa para mapuntahan kayo namin.”

“I don’t really know right now.” Sabi ko. “But I will text you after I ask a staff and Ma…” Bumuntong hininga ako. “Bring Tita Thea with you.” Hindi ko inakala na mahirap palang sabihin ito.