my name is not love

level seventeen

   Dumating ang araw ng acquaintance party, sinigurado ko pang makakalaw ako ng maayos sa kabila ng suot na pink na halter top dress na pinatungan ng  pastel themed kong denim jacket. Ang dami pang mga hindi de bakal na armas ang nakatago sa medyas ko at sa kung saan saang parte ng damit e. 

    Sa katunayan, nakapag perform na halos lahat, maging ang banda nila Orion na akalain mong miyembro din pala si Hope at ang isang malayong kamag anak ni Typo na isa ring Dazarencio. Rath ata ang pangalan or something. At ayon na nga, nagkatuwaan na lahat hanggang sa natapos at nagsi uwian na ang lahat ngunit wala namang nangyaring masama. 

    Well, hindi naman sa gusto kong magkaroon nga ng massacre, pero halos pumuti na ang mga mata ko nang panahong 'yon ngunit maski anino ng salarin ay hindi ko man lang nahagilap. O baka andodoon lang siya sa party at nakikisaya sa lahat habang pinagmamasdan akong nagmumukhang tanga? 

    Lalo't sa hindi alam na dahilan ay masquerade ang tema ng party namin. At naka weird no'n kasi nga dapat acquaintance party para mas makapipag kilala at halubilo ang lahat, pero paano naman 'yon mangyayari kung naka maskara kaming lahat? 

    Ang gago lang diba? At wala akong pakialam kung nakapag mura ako dahil kausap ko naman ang sarili ko at walang makakarinig. Kasi kung tutuusin napaka laki ng tyansa niya upang magsagawa ng isang killing spree pero hindi niya ginawa! 

    Hindi ako makapaniwalang mali ang kalkulasyon ko!

    "Aaaaaagrhjkd!" Nagulo ko ang sariling buhok at balak na ngang i-untog ito sa desk ng paulit ulit ngunit agad din namang natuod sa kinalalagyan nang mapagtantong nakatuon na sa akin ng mata ng lahat. 

    Maging ang teacher namin ay natigil din sa pagsasalita at napabaling sa 'kin at sa kagagahan ko! Hayop naman talagang buhay 'to! Ayoko na sabing mag mura! Waaaasaasdfh!

    "Yes Miss Del Puerto, answer the question I asked earlier," seryosong saad ni Ma'am San Pedro at pasimple akong itinuro. Napalunok ako ng laway. 

    Grabe naman, mukhang magigisa pa 'ko nito. 

     "Uhm... what was the question po?" mahina kong tanong na mabuti nalang talaga at hindi niya ikinagalit. 

    Huuu sa susunod talaga hindi ko na kakausapin ang sarili ko kapag may klase!  Saka mabuti nalang din at hindi ito General Math!

    "I asked what do you think is your love language?" 

    Napakurap kurap ako at napatingin sa mga kaklase ko para humingi ng tulong. 

    "Sabihin mo magdabog." 

     "Hindi, sabihin mo tagalog." 

     "Nath, sa 'kin ka makining." 

    Bulungan ng mga seatmate ko ngunit mukha naman silang mga sira ulo kaya baka nanti-trip lang. Malas at hindi ako pwedeng lumingon kay Daz na nasa pinakalikuran. 

     Sakaya na nga lang ako nagtitiwala pagdating sa mga pang akademikong bagay kaya kung may pagkakataon man na pinaghihinayangan kong hindi ko siya naging seatmate, ngayon 'yon! Ano ba kasi 'yang love language na 'yan! Aaaaaaaadfkk! 

    Muli akong napalunok ng laway at nag isip ng masasagot, sakto namang napadako ang tingin ko sa direksyon nila Rui at Markian sa gilid. Kapwa may sila may hawak na notebook at pinapakita sa 'kin. Kanina pa plaa nila ito tinuturo at totoong naka-klaro ko naman ang mga sulat dahil naka pentel pen ang mga ito.