In another life [Marvel]

1.8K 90 27
                                    

N/a; SURPRESA, voltei, quem amou?
EU ASSISTI O FILME NUNCA FUI TRISTE, gente, chorei demais vendo o filme, que filme perfeito, 0 defeitos! E eu tô viciada em escrever com o Peter, af
S/SN = Seu Sobrenome

— ⚠️ Esse capítulo pode conter SPOILERS de NO WAY HOME (obviamente tem umas mudanças de diálogos) e se você não quer um spoiler, recomendo NÃO LER, eu avisei ⚠️ —

Leitora X Peter Parker (Homem Aranha - Tom)
Para facilitar a leitura: Peter 2 (Tobey), Peter 3 (Andrew), seu Peter ou apenas Peter (Tom)
Boa leitura <3

O seu Peter estava prestes a matar Norman Osborn quando foi impedido por Peter 2, que acabou sendo ferido pelo Duende, Peter atordoou Norman e Peter 3 lançou a cura que haviam feito para o cientista que a teve injetada em seu pescoço

Ups! Tento obrázek porušuje naše pokyny k obsahu. Před publikováním ho, prosím, buď odstraň, nebo nahraď jiným.


O seu Peter estava prestes a matar Norman Osborn quando foi impedido por Peter 2, que acabou sendo ferido pelo Duende, Peter atordoou Norman e Peter 3 lançou a cura que haviam feito para o cientista que a teve injetada em seu pescoço. Peter 3 correu para ajudar Peter 2. Você percebeu que Doutor Estranho estava tentando manter tudo estável de cima da estátua da liberdade.

E sabia que Peter iria ajudá-lo de alguma, mas antes de o fazê-lo, se despediu dos outros dois Homens Aranhas com um abraço, transformando aquilo numa cena emocionante.

— Ei — Peter apareceu, abraçando vocês três apertadamente. Aquilo parecia uma despedida. — Stephen vai fazer com que todos esqueçam minha verdadeira identidade — vocês sorriram. — Mas...

— Esse "mas" nunca é bom, continua — interrompeu MJ, apreensiva.

Todos esquecerão que eu sou Peter Parker, vai ser como se eu nunca tivesse existido — continua
cabisbaixo. MJ, Ned e Seu Nome ficaram sem palavras e totalmente tristes.

— O que? Não, Peter — Seu Nome foi a primeira a se manifestar, já com lágrimas nos olhos. — Nós não- podemos fazer de outra maneira, não concordam? Talvez se a gente-

— É minha única opção, Seu Apelido, e é pelo bem de vocês também  — interviu com a voz embargada. Peter não queria perder Ned, nem MJ e muito menos Seu Nome. Vocês eram a família dele agora.

— Peter, não faz isso! Podemos passar por isso juntos, nós três — MJ vociferou, chateada. Ela gostaria que isso acabasse logo e que vocês saíssem de lá juntos.

— Eu sinto muito... — você até tentou argumentar mas ele não deixou. — Mas eu prometo que a gente vai se encontrar e vamos estudar numa faculdade, morar juntos em um apartamento e jogar frisbee nos finais de semana — comentou humorado, mesmo que ainda estivesse chorando.

— Promete? — Ned choramingou e Parker assentiu.

— Prometo — eles fizeram um toque de mãos antes de se abraçarem.

Peter fez o mesmo com MJ e para quem odiava pessoas, ela chorou demais. E quando chegou sua vez, Parker não se segurou e voltou a chorar, você o puxou para um abraço apertado. O último abraço de vocês como namorados e conhecidos.

— Eu te amo Peter Parker — falou derramando mais lágrimas.

— Eu te amo Seu Nome S/SN — ele murmurou contra seu rosto.

Peter a beijou da forma mais apaixonada que podia, sendo retribuído sem hesitação. Ele poderia fazer aquilo por horas e não se cansaria. A maldita falta de ar se fez presente, fazendo os dois se separarem, e então se abraçarem pela última vez.

Talvez em outra vida você seja a minha garota — ele murmurou mais para si mesmo do que para Seu Nome. Se afastou de você, MJ e Ned, mas antes olhou para trás e sorriu. Ele sentiria falta de sua família.

E depois de ter certeza de que você já estava mais calma, Parker saiu de lá. E você só se lembra de ter visto o Homem Aranha saindo de lá, fora isso, nada mais. Como havia ido parar na estátua da liberdade, junto a Ned e MJ?

Passaram alguns dias após o ocorrido e você voltou ao seu trabalho, ajudando MJ já que estava nevando em Nova York, então surgiam novos clientes na cafeteria. Peter ensaiava o que diria caso encontrasse vocês três, errando algumas falas por conta do nervosismo. Quando chegou em frente ao local, suspirou antes de entrar.

Então ele viu você, como se fosse a primeira vez. Aquele mesmo frio na barriga surgiu, você conversava com MJ animadamente, sorrindo sempre. Aquele sorriso que ele tanto amava. A porta foi aberta e Ned entrou, e parecia animado.

— Michelle, o Ned chegou — você avisou a amiga.

— Olha se não é o nosso futuro engenheiro — Michelle sorriu orgulhosa.

— Vocês também receberam? — Ned se referiu a carta da faculdade, ambas as duas assentiram. — MJ você nos deve uma rodada de rosquinhas — vocês riram e ela apenas revirou os olhos. Peter apenas observava tudo atentamente e quando você notou a presença dele, ele corou fortemente. Seu Nome foi até ele, pronta para atendê-lo.

— Oi, meu nome é Peter Parker e... Eu queria um café, por favor — toda sua coragem foi embora. Seu Nome assentiu e foi até a máquina preparar seu café. A máquina logo apitou avisando que o café estava pronto.

— Um café para Peter Parker! Peter Parker?

— Opa, valeu — ele agradeceu se aproximando e pegando o copo com café.

— Parabéns pela inscrição — ele comentou se aproximando do balcão. Você o olhou confusa mas lembrou que ele poderia ter escutado vocês falando sobre a aprovação na faculdade.

— Valeu — você agradeceu sorrindo sem mostrar os dentes. — Confesso que achei que não iria conseguir e também não fiquei muito animada porque eu sempre espero a decepção-

— Porque daí você nunca se decepciona... Né? — ele completou te pegando de surpresa.

— É, isso... Só que soou diferente por algum motivo — franziu o cenho concordando.

— Ah claro — lembrou de lhe entregar o dinheiro.

— Quer mais alguma coisa? — Peter olhou para Seu Nome por um tempo e depois olhou para MJ e Ned, antes de negar com a cabeça.

— Não, obrigado — ele estava com a voz embargada. Deu uma última olhada em vocês três e depois saiu.

 Deu uma última olhada em vocês três e depois saiu

Ups! Tento obrázek porušuje naše pokyny k obsahu. Před publikováním ho, prosím, buď odstraň, nebo nahraď jiným.

não me odeiem! talvez em outra vida eles tenham um final feliz juntos :)

Ups! Tento obrázek porušuje naše pokyny k obsahu. Před publikováním ho, prosím, buď odstraň, nebo nahraď jiným.

não me odeiem! talvez em outra vida eles tenham um final feliz juntos :)

𝐈𝐌𝐀𝐆𝐈𝐍𝐄𝐒 1Kde žijí příběhy. Začni objevovat