KİMSE BİLMESİN +18

39

İyi okumalar💋

Ben de evlenmeyi hiç düşünmemiştim. Ta ki annesi konuyu açana kadar. Tamam hala düşünmüyordum. Yaşım kaçtı başım kaçtı?Ama şimdi dan diye ağzından duymak pek de hoş hissettirmemişti. Kalbim niye kırılmıştı şimdi?

Bunun anlamı neydi Volkan için?

İlişkimize ne gözle bakıyordu?

Bizim ne gibi bir geleceğimiz vardı?

Hatta şöyle sorayım bizim birlikte bir geleceğimiz var mıydı?

Araba hala durmaya devam ederken ikimizde oldukça sessiz kalmış bana hayret içinde bakan adamı izliyordum.

Gözlerimden geçen duygu değişimlerini görüyor mu bilmiyorum lakin hiç iyi hissetmiyordum kendimi.

"Iıı tamam." Alnımı sıvazlayıp gözlerimi yumdum. Düşünmek zorunda değildi. Ancak ben de iki kelimeyi bir araya getirecek durumda değildim.

"Sanem." O da ne diyeceğini bilmiyor gibiydi. Susmuştu.

"Düşünmek zorunda değilsin Volkan." Çatallı çıkan sesim canımı acıtmıştı doğrusu. Söz konusu Volkan olunca içimden kedi yavrusu çıkıyordu. Ve ben zayıf olmaktan nefret ediyordum.

"Sanem ben." Derin bir nefes aldım.

Duygu değişimlerimden bahsetmiştim.

"Volkan hemen şimdi evlenelim demişim gibi ne bu triplerin?" Öfkeyle yüzüne konuştuğumda olduğu yerde dikleşti.

Aptal adam nikahı bas dedim sanki! Şu triplere bak.

"Annem sürekli baskı yapınca ben daha da uzaklaştım bu fikirden." Hayretle bakan bendim. Bu yaptığı saçmalıktı. Hayatında ben vardım. Hiçe sayar gibi saçma sapan konuşması hoşuma gitmemişti. O değil miydi kalbimi kimse hak etmiyor diyen? Yani ben etmiyor muydum?

Ne bileyim hiç düşünmedim deyip düzgün bir açıklama yapabilirdi öyle değil mi?

Hala annesini katıyor!

"Volkan konuşma bence çünkü batıyorsun." Yapma der gibi yüzüme bakıyordu.

"Bebeğim beni de anla." Anlıyordum elbette. Kalbini hak eden kişi olmadığımı anlamıştım mesela.

Sakince soluk verdim ve gözlerimi bir defa kapatıp açtım. Ardından soğuk bir şekilde gülümsedim ve yüzüne baktım.

"Anlıyorum."

Kemerimi sökmeye başladım.

"Ne yapıyorsun?" Yüzüne bakmadım.

"Sana alan açıyorum Volkan." Kapıyı açmak üzereydim.

"Bu ne demek Sanem?" Üzerindeki o saçma şok etkisi kalkmış gibi duruyordu. İnmiş eğilip yüzüne bakıyordum.

"Gidip kalbini hak eden insanla evlenmeyi düşünebilirsin." Kapıyı yüzüne sertçe çarptım ve yürümeye başladım.

Ulan ben zaten evlenmeyi düşünen bir insan değildim. Tamam yani bu öyle basit bir durum da değildi. Gelmiş bana kalbimi hak eden biri olursa tamamen ona ait olacağım diyen bir adam şimdi bunları sevgilisine diyorsa benim ne düşüneceğimi de tahmin etmesi gerekiyor olması lazımdı.

Topuklu ayakkabımı zeminde çarpma sesi kulaklarımdan Volkan'ın sesini bastırmazken her adımda daha da gerildiğimi hissettim.

"Sanem!" Durdum mu hayır. Koşup da gelmemiş arabasıyla düşmüştü peşime. Değerli kıçını benim için yormasın aman!