Owned by Him

Twenty-One

Nelle's POV

"Daddy are we really going on a vacation? For real?" ulit na tanong ng anak ko habang tuwang-tuwa na bitbit ang kaniyang maliit na bag.

Kakalabas lang nito galing school, kaya naman ng banggitin ni Airon ang news na iyon kay Xhaito ay tuwang-tuwa ito.

"Yes kiddo so now pack your things"

Masiglang tumango ang anak ko at tinawag na ang yaya nito para tulungan siyang maghanda ng mga gamit niya. Napailing na lang ako sa nakita ko, ang anak ko ay nagtatalon pa sa tuwa habang kasama ang yaya nito.

Xhaito got his nanny nito lang nakaraang araw, kinuha ito ng magaling nitong ama. Sa kadahilanang, kailangan pa rin raw ng titingin sa anak namin kapag wala kami, yung mapapagkatiwalaan kaya naman kumuha pa ito sa isang kilalang agency para sa mga nannies

"Airon alam mo dapat hindi na natin kinuhanan pa ng yaya si Xhaito, look at him malaki na siya. Besides dagdag bayarin lang yun eh, kaya na ng anak mo" katwiran ko pa rito na napalingon at napatigil sa ginagawa niya.

I look at his hand, na hawak ang cellphone nito. Kaya naman to see what's on that cellphone ay I looked at the screen, just to see his searching for the fun games to play in the beach.

I looked at him in the eyes with disbelief but he just raised an eyebrow.

"Seriously Airon? That's what you're searching for? And don't even raised your eyebrow to me"

After what happened in the office kanina, and after feeling so alive after a years of burden. I came to the point that, one step to feel alive again and mag work itong mayroon kami ngayon. That is dapat bigyan ko ito ng pagkakataon na iexpress ang sarili, at kalimutan na muna pansamantala ang sakit ng nakaraan.

"I just want that vacation worth to remember love, iyon ang magiging unang outing natin as a family, and I don't want anyone or anything to ruin one of my dreams. Now if you'll excuse me, I still need to search for more and prepared everything. Wait here love"

He just kissed my forehead after saying his excuse and leave the room with his phone. Napailing na lang ako. Mag ama nga talaga silang dalawa, both of them look so excited than ever.

'Isn't that make you one of them? You're just excited as those two, admit it already'

Here we go again. I don't want to argue with the another voice in my mind, kaya naman tumango na lang rin ako at inamin na oo excited rin naman ako.

"Manang si Sherlock po ba ay nakauwi na?" tanong ko kay manang ng maabutan ko itong papalabas ng bahay.

"Oo iha andun na sa kwarto niya kanina pa, sige may gagawin lamang ako" tumango ako rito at nagpaalam rin.

Bago umakyat sa itaas para sabihan si Sherlock ay nagpunta na muna ako sa kusina para sabihan ang lahat ng katulong na mag gayak at aalis kaming lahat. Naabutan ko ang mga ito na mukhang busy sa pagluluto at paglilinis, mukhang mahihirapan ako kausapin ang bawat isa kung ganito silang maraming ginagawa.

Mamaya ko na lang siguro ipapaalam sa kanila, sasabihin ko na rin muna sa kanilang mismong amo para maitipon ko ang lahat at isang announcement lang.

Umakyat na lang ako sa itaas at dumiretso sa kwarto ni Sherlock, I knocked on her door first before entering to her room at hindi rin naman ito naka lock.

"Sherlock" tawag ko rito.

Ngunit pagkapasok ko ay wala ito sa loob, tinawag ko itong muli at may lumabas galing sa banyo. Nakita ko itong nakatuwalya lamang, mukhang bagong paligo.

"Oh bakit ate?" tanong nito sa akin ng makita ako sa loob ng kwarto niya at nagsimula na lamang maghanap ng susuotin sa cabinet nito.

"Sasabihin ko lang sayo na mag gayak ka ng damit mo, paalis tayong lahat"