VURGUN: 136 GÜN

Bölüm 44- Geçmişte Yaşayanlar

VURGUNA GERİ SAYIM: 85 GÜN

$

Karton çantadaki kutuyu çıkardı, yatağın ayak ucuna koydu.

"Kutuda ne var?"

Ceren'in meraklı bir çocuk olması Asaf'ın lehineydi.

"Aç ve öğren."

Müdahale etmedim. Kutunun içinde bir parti elbisesi olduğunu tahmin etmek için müneccim olmaya gerek yoktu. Ceren kutuyu hevesle açtı. Kırmızı, taş askı detaylı saten bir elbise bizi karşıladı. Pahalı olduğunu bağıran bir elbise.

Kelimeleri uzatarak "Çok güzel." dedi Ceren. Hayranlıkla elbiseye bakıyordu. Bir dakikaya kalmadan küçük parmakları elbiseye uzanacaktı.

"Bu gece bir partiye gitmeliyim ve birinin bana eşlik etmesi gerekiyor."

"Ben de kendisine eşlik edemeyeceğimi çünkü seninle ilgilenmem gerektiğini söyledim."

Gözlerim Asaf'ın gözlerinden Ceren'inkilere kaymıştı.

"Beni de götürün."

Asaf'ın kaşları alnında yükseldi. Kısa bir düşünme sürecinin sonunda "Neden olmasın." karşılığını verdi. Ablasını rahatsız edebilecek her şey Asaf'ı keyiflendirirdi.

"Gecenin en kıskanılan adamı olurum." deyip Ceren'e göz kırptı.

"Bunun için bize ihtiyacınız yok."

Asaf beni kenara iterken "Sana ihtiyacım olduğunu kim söyledi." karşılığını verdi.

"Bu güzel kıza ihtiyacım var."

Ceren, niteliklerini ölçercesine Asaf'ın yüzüne baktı. Asaf'ı Kuzgun ile kıyaslıyor olmalıydı.

"Tipim değilsin."

Burun kıvırdı, saçını savurup gitti. Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım.

"İki ret ile seni uğurluyoruz." diye alay ettim. Başını benden yana çevirdi. Reddedilmeye alışkın olmadığı yüz ifadesinden rahatlıkla okunabiliyordu.

"Annesinin kızı."

"Değil."

Kaşları çatıldı. Anlayamamakta haklıydı.

"Benim kızım değil."

Belki de bu gerçeği onunla paylaşmak için beklemeliydim. Eğlenceli olabilirdi.

"O an ne söyleyeceğimi bilemedim. Kızım olduğunu söylersem vazgeçersin, gidersin diye düşündüm." diye açıkladım.

Kestane rengi gözlerine baktım. Rahatlamış görünmemek için direniyordu.

Şaşkınlığımı gizlemeksizin "Gitmedin." dediğimde beni yineledi.

"Gitmedim."

"Gitmedim. Gitmeyeceğim." der gibiydi. Gözlerindeki bağlılıktan korktum. İhanetimi anımsattığı için.

"Bir arkadaşımın kızına bakıyorum."

"Anlıyorum."

"Bana karşı dürüst ol. Buraya kadar geldiysen, özür dilediysen bunu da yapabilirsin."

Kendim dürüst olamazken ondan dürüst olmasını istemek...

"Bir şeyler saklıyorsun." diyerek üstüne gittim. Bir hata yapmıştı ki onun gibi adamlar nadiren bariz hatalar yapardı.