Stuck in the maze

Hoofdstuk 21

Alice.

Ik word wakker en ik begin hevig te ademen. Boven mij hangt het hoofd van Newt. "Hee, gaat het wel? Wat gebeurde er? Heb je nog gehoord wat ik je zei? Alice?" Hij kijkt me bezorgd aan. "Hoelang ben ik weggeweest?" "De hele nacht." Zegt Jeff. Ik schrik als ik de stem van Jeff hoor. Ik kijk om me heen en ik zie nu pas dat ik bij de Med-Jacks lig. "Jeff, heeft Newt wel geslapen?" Vraag ik bezorgd en ik kijk in de ogen van Newt die nog steeds boven me hangt. "Ik weet het niet. Newt ben jij gaan slapen toen ik ging slapen?" Ik kijk Newt met ernstige ogen aan en hij schud nee.

"Newt ga alsjeblieft slapen, ik zorg wel voor haar." Zegt Jeff als hij naast Newt komt staan en hem een schouderklopje geeft. Newt zucht en voordat hij weggaat geeft hij me nog een kusje op mijn wang. Ik moet glimlachen en ik zie dat Jeff grijnst. "Ach hou op." Lach ik hem toe. "Okeeee sorry." Maar hij heeft nog steeds diezelfde scheve grijns op z'n gezicht.

"Oke ik heb alles gecheckt, je was gewoon in een spoedslaap gevallen. Hierdoor kun je herinneringen krijgen. Maar aangezien wij niks herinneren zal er waarschijnlijk niks gebeurd zijn. Je mag vandaag gewoon rennen, maar ik denk dat het wel al laat is, of niet?" Ik denk terug aan de droom die ik vannacht had. Was dat dan echt een herinnering zoals Jeff zei? "Uhm, nee ik mag vandaag niet rennen. Alby heeft mijn plaats voor vandaag ingenomen." Geef ik nog als antwoord op zijn vraag. "Oh, dat is apart... waarom zou dat zijn?" "Ik heb geen idee Minho wilde niks zeggen en Alby ook niet." Ik zucht omdat ik nog steeds heel nieuwsgierig ben. "Nou in dat geval kan je Zart en Thomas wel helpen met tuinieren. Newt slaapt nu waarschijnlijk dus ze kunnen wel wat help gebruiken." Ik knik en stap uit het bed.

"Maar waarom zou Alby het labyrint in zijn gegaan?" Ik zucht uit frustratie. "Thomas, voor de zoveelste keer, ik weet het ook niet. Anders had ik het wel gezegd." "Ja, maar hij is geen eens Renner." Zart kijkt mij aan alsof hij toestemming vraagt om Thomas met zijn schep te slaan. "Thomas, we hebben geen idee!" Zeg ik nu op een iets hardere toon. "Ga je ons nog helpen?" Vraagt Zart als Thomas nog steeds op de boomstam naast Chuck zit. Langzaam staat Thomas op, pakt zijn bijl en begint ons te helpen.

"Newt! Wordt wakker!" Ik schud Newt door elkaar. "Minho rot op ga iemand anders vervelen." En slapjes duwt hij me weg. "Het is Alice, je moet wakker worden!" Zeg ik streng. "Alice?" Komt uit de schorre stem van Newt die nog half ligt te slapen. Langzaam komt hij bij en gaat recht op zitten. Hij gaapt en gaat met zijn handen door zijn warrige haar wat er trouwens super schattig uit ziet.

"Oké goed, nu je wakker bent, ik heb slecht nieuws even nadenken hoor. Hmm tja de deuren gaan over een kwartier dicht en Alby en Minho zijn er nog steeds niet." Newt die alweer bijna inslaap was schiet de lucht in en kijkt me met angstige ogen aan. "Oh en Thomas werkt me op m'n zenuwen ik kan er niet meer tegen. Die gast is een aardige jongen, maar vragen stellen kan hij als de beste en ik word er gek van." Newt moet lachen tot hij beseft waarom ik hem heb wakker gemaakt.

"Ally, wat moet ik doen. Als Alby niet terug komt moet ik de Laar overnemen. Ik ben daar nog helemaal niet klaar voor." Zegt Newt met een soort paniek in zijn stem. "Newt, wordt rustig alsjeblieft. Ten eerste zou jij een geweldige leider zijn. En ten tweede komen ze echt wel terug. Ik wilde je dit alleen even zeggen." Newt wordt al wat kalmer, maar nog steeds zie ik lichte stress in zijn kastanje bruine ogen. "Kom mee iedereen verzamelt zich nu voor de Westerse deur." En ik sleur hem uit zijn bed.

Terwijl we naar de groep jongens lopen valt het me op dat de vermoeide Newt heel erg hupt. "Hé Newtie... gaat het wel? Je loopt zo gek." Zijn ogen verkrimpen voor een seconde alsof het verhaal erachter pijn doet. "Ahja, dat. Ander verhaal, nu moeten we ons druk maken over Minho en Alby." Mompelt hij. In stilte lopen we verder.

"Daar!" Roept Thomas. Om de hoek komt Minho aan strompelen met Alby over zijn schouder gehangen. Net op dat moment beginnen de deuren te schuiven. Minho kijkt me wanhopig aan. En voordat ik het weet zie ik Thomas door het gleufje rennen. Ik schrik en hoor Newt met dezelfde schrik roepen naar Thomas.

Het liefst wil ik er nu ook heen, maar dan denk ik terug aan de nacht dat ik daar opgesloten zat met Newt. Hoe we bijna vermoord werden door de Grievers. Straks gaat Minho dood. En Thomas en Alby.

Ik begin in paniek te raken. Mijn handen trillen en mijn benen begeven zich. Veel mensen zijn al weggegaan. Alleen Newt en Chuck staan nog naar de muur te staren. Ik lig op de grond en zodra ik mezelf omhoog wil hijsen word ik extreem duizelig. Na een zachte plof komen Newt en Chuck weer terug in de realiteit en zien mij liggen.

"Chuck help!" Klinkt de stem van Newt. De stem van Newt... zodra ik aan hem denk en hem in mijn ogen zie kijken word ik al iets kalmer. "Hé Alice, het komt wel goed weetje. We kunnen dit wel." Zegt hij met een zachte twijfelachtige glimlach.

Met nog steeds trillende handen loop ik samen met Newt naar mijn hangmat. "Ik snap niet waarom jij nog een hangmat hebt." Ik kijk hem vragend aan. "Ik bedoel, misschien... ik ben nu toch in leiding. Ik vraag aan de bouwers of ze morgen vroeg kunnen beginnen met een hut bouwen." Ik moet grinniken en kijk hem aan.

Newt kijkt me recht in mijn ogen aan. Langzaam verdwijnt mijn glimlach en het wordt serieus. Hij komt dichterbij en ik voel zijn handen over mijn kaken. Ik sluit mijn ogen en ga helemaal in dit moment mee. Wanneer ik zijn lippen tegen de mijne voel weet ik dat dit juist is.