Hoofdstuk 17

10 2 0
                                    

Alice.

Ik zit op een boomstam bij het vuur met mijn hoofd tussen mijn handen verstopt. Ik voel een hand over mijn rug gaan. Ik kijk op om te zien wie het is. Chuck zit naast me. "Hoi Alice, je zag er nogal... nou ja... eenzaam uit. Ben je oké? Je bent de laatste tijd zo afwezig." Een kleine glimlach vormt zich op mijn gezicht. "Ik weet niet, het is me allemaal zo veel geworden. Te veel. Ik weet het echt niet meer. Ik heb twee jongens achter me aanzitten. Daar worden de meeste meiden toch blij van? Nou ik weet het dus niet. En er zijn zo veel belangrijkere dingen dan dit gedoe met de jongens."

Ik weet niet waarom ik dit allemaal aan Chuck vertel. Hij is nog maar 13 of zoiets. Ik had zo graag een vriendin gehad die me uit deze klunk kon helpen. Chuck geeft geen antwoord. Deze stilte is best wel fijn. Dan hoor ik voetstappen achter mij. Chuck en ik draaien ons snel om. Het is de Greenie. "Hee, mag ik er even bij?" We knikken en hij neemt plaats aan mijn linker zijde, waardoor ik nu in het midden zit.

"Waar ben ik?" Vraagt de Greenie. Ik en Chuck halen onze schouders op. "Weten we niet. Ik heb geen idee waar we zijn om eerlijk te zijn. Het enige wat ik weet is dat dit de Laar is, maar waar dat dan precies ligt, geen idee." Beantwoord ik zijn vraag. Chuck knikt zijn hoofd.

"Hoe zie ik eruit?" Is de volgende vraag van de Greenie. Ik bekijk hem even goed. "Nou je hebt bruin haar, donkerbruin. En kastanje bruine ogen." Beschrijft Chuck hem. "Wacht ik heb wel een soort spiegel achtig iets. Kom mee." Ik sta op en trek de Greenie mee. "We zijn zo terug, Chuck." Hij knikt en samen lopen ik en de Greenie langs de menigte heen. Gally is aan het vechten met een andere Laarder die ik niet ken. Zo te zien heeft Gally gewonnen. Hij en zijn vrienden zijn overdreven aan het juichen.

Zodra hij mij en de Greenie ziet komt hij op ons aflopen. "Alice, zullen we vechten?" Ik twijfel geen moment. "Wacht even Greenie, ik ben zo klaar." Ik doe mijn haren in een hoge staart. "Doe me een plezier, ga niet huilen." Ik grinnik van die domme opmerking. "Alice, is dit wel verstandig? Ik bedoel je bent maar een meisje." Hoor ik iemand zeggen. Ik steek mijn middelvinger naar hem op. Je bent maar een meisje... "Vechten! Vechten! Vechten!" Hoor ik weer mensen roepen.

Ik stap de kring in en Gally heeft een hele vuile grijns op zijn gezicht. Ik geef hem een kille blik en loop dichterbij. Ik bal mijn handen tot vuisten en zie tegenover mij Gally precies hetzelfde doen. Voordat hij mij kan aanvallen geef ik hem een hele harde klap midden op zijn gezicht. Hij kreunt van de pijn en krimpt ineen. Langzaam staat hij op. "Ach, arme Gally. Ben je niet sterker dan een meisje?" Vraag ik hem op zo'n toon dat het hem heel erg irriteert.

Ik wil hem nog een keer slaan, maar dan voel ik een hand om mijn pols glijden. Ik kan me niet verlossen uit deze grip. "Newt! Laat me los! Ik was zo goed bezig!" Hij trekt me mee de kring uit, maar ik verzet me. Ik moet Gally nog een keer slaan. "Alice, hij had je zo knock-out kunnen slaan." "Ja dus, ik hem ook. Hij lag al op de grond voordat we begonnen waren." Snauw ik terug op een harde manier. Misschien iets te hard, hij schrikt van mijn toon maar herpakt zich daarna.

Newt doet zijn mond open om iets te zeggen, maar hij wordt onderbroken door Gally. "Ah, nee hé? Hebben pappie en mammie ruzie? Is mammie boos op-" Ik trek me los uit de kracht van Newt en geef Gally een hele harde klap midden op zijn neus. Dat voelde zo goed. Ik wordt meegetrokken naar achter... Door Newt en Minho, geweldig.

"Alice! Waar denk je mee bezig te zijn?" Roepen Newt en Minho in koor. Ik schrik ervan, maar toch begin ik met lachen. "Had je dat gezien. Hij was zo van: 'Kom op meissie vechten?' En toen was ik zo van: 'Kijk maar uit.' En toen deed ik BOEM BOEM. En Gally was MEH MEH." Minho moet ook lachen, maar Newt geeft hem een stomp in zijn zij en daarna kijken ze me allebei streng en serieus aan. Ik kijk naar beneden. "Sorry..."

Achter ons hoor we: "Greenie! Greenie! Greenie!" Ik draai me om en zie de Greenie die naar het midden geduwd wordt. Gally is alweer opgestaan, maar hij heeft een bloedneus. Zodra de Greenie in het midden staat wordt hij gelijk op de grond geslagen door Gally. De Greenie staat weer op en trapt Gally nu neer. Ik en Minho moeten lachen, maar Newt kijkt met een ernstige blik toe. Voordat ik het weet ligt Greenie weer op de aarde. Hij klapt met zijn hoofd hard tegen de grond aan. Hij fluistert iets alleen versta ik het niet. De andere kijken ook verbaasd. "Thomas!" Zegt hij dit keer harder waardoor iedereen hem wel kan horen. "Thomas! Mijn naam, mijn naam is Thomas!" De verbaasde blikken veranderen naar vreugde. Sommige roepen nu: "Thomas! Thomas! Thomas!" Gally geeft de Greenie, Thomas, een hand. "Welkom op de Laar, Thomas."

De Laarders zijn druk aan het dansen en zingen om het kampvuur heen. Newt is met Thomas gaan praten een stukje verderop. En Minho, Minho zit hier naast mij in stilte. We zitten zo al een kwartier en geen van beide heeft een mond open gedaan om het iets te zeggen.

Na nog een paar minuten zwijgen verbreekt Minho de stilte. "Ik had je gezien met Newt... Ik dacht dat wij misschien-" Ik zucht. "Minho begin er nou alsjeblieft niet over." "Alice, ik dacht dat het heel veel voor je betekende. Maar vervolgens zoen je met twee verschillende jongens op één dag." "Minho, heb jij mijn brief wel gelezen? Heb jij gezien wat ik heb opgeschreven? Dat ik vertelde dat jij veel voor mij betekent. Heb je ook gelezen dat jij mijn beste vriend bent en dat ik niet meer dan dat voor je voel." Hij breekt, hij houdt zich sterk maar hij breekt. Ik denk na over de woorden die ik zojuist tegen hem gezegd heb. Misschien iets te hard. "Sorry Minho, het was nooit de bedoeling om het zo op deze manier te vertellen. Maar je wilde niet luisteren vanmiddag." Hij schudt zijn hoofd. "Dat ik hier in ben getrapt. Het was zo duidelijk. Maar niet dus, het was allemaal nep." En met dat loopt hij weg.

Waarom heb ik nou weer dit gezeur. Het leven is al moeilijk zat en dan zitten we ook nog met z'n alle opgesloten zonder uitweg. Tenminste waarschijnlijk is die er niet, want ze zijn al 3 jaar aan het zoeken dus ze hadden al een uitweg moeten vinden.

Stuck in the mazeWhere stories live. Discover now