Stuck in the maze

Hoofdstuk 12

Alice.

Doordat ik nu Renner ben geworden zien Minho en ik elkaar steeds vaker. Nog meer dan eerst. Hierdoor zijn we echt super close geworden. Newt was daar soms niet helemaal mee eens. Hij negeert me opnieuw. Net toen ik dacht dat het weer goed ging. Gelukkig heb ik altijd Minho en Chuck nog over.

Ik zat samen met Minho aan de ontbijttafel. Ik had al mijn bord opgeschept met een broodje met ei en een beker water. Ik voel de ogen in mijn rug prikken. Ik draai me om om te zien wie mij aan zit te staren. Nick. Ik geef hem een dodelijke blik, maar hij heeft een gigantische grijns op zijn gezicht staan. Ik word er erg gefrustreerd van en daarom draai ik me gauw om. Al snel voel ik een warme adem in mijn nek. Opnieuw draai ik me om en opnieuw staat Nick voor me. "Kom mee." "Waarom zou ik." Snauw ik hem toe. "Jemig, laat haar met rust!" De blik van Nick en de andere twee die achter hem staan worden nu op Minho gericht. "Hoor je me? Rot op!" Nick zucht en schudt zijn hoofd. "Hou je erbuiten!" Sist hij terug. Daarna richt hij zich weer op mij. "Kom mee, anders zijn de consequenties nog groter." Ik sta op en bal mijn handen in vuisten, totdat mijn knokkels wit worden. "Daar lijkt het al meer op. Kom prinsesje, meekomen!" Ik geef hem een klap en mijn vuist komt hard tegen de kaak van Nick aan. Achter me hoor ik Minho gniffelen. Nick ligt ondertussen op de grond en zijn andere twee vrienden zijn weg gerend.

"Alice!" Roept Newt streng vanaf de andere kant van de tafel. Hij staat op en komt naar ons toe hollen. "Je weet, Alby gaat hier niet blij mee zijn." Ik gaap en rek me uit. "Ze wilden haar mee nemen. Waarschijnlijk zoals de vorige keer in het bos." Minho neemt mijn woord over. Het gezicht van Newt veranderd. Ik weet nou niet of hij boos is, verdrietig, bezorgd. Of allemaal, ik kan het niet echt plaatsen. Nick staat op met zijn hand op zijn kaak. Het is ondertussen al best wel rood en waarschijnlijk wordt dit een flinke blauwe plek. Lekker voor hem. "Maak dat je wegkomt. En laat Alice met rust!" Snauwt Newt naar hem.

Ik heb Newt al sinds vanochtend niet meer gezien of gesproken. Nick is naar de med-Jacks gegaan en is verzorgt door Jeff. Hij zei dat zijn kaak gekneusd was, of zoiets. Heel zielig voor hem, had hij maar niet de hele tijd achter me aan moeten zitten. Ik hoop voor hem dat hij zijn les heeft geleerd, maar met Nick weet je maar nooit.

Samen met Minho neem ik plaats onder een boom aan de rand van het bos. "Hee Al." "Hm?" Mompel ik. "Als we hier over een jaar niet weg zijn hé, zullen we dan een relatie nemen?" Ik schiet in de lach. Minho grinnikt ook, maar ik zie wel een teleurstelling op zijn gezicht, omdat ik dit niet serieus nam. Ik stop met lachen. "Min min, je bent serieus?" Hij haalt zijn schouders op. "Misschien." Mompelt hij. Ik weet niet wat ik moet zeggen. "Alice, wil je iets zeggen alsjeblieft?" Zegt Minho nerveus wachtend tot ik eindelijk mijn mond open. "Ik... uhh, ik weet het niet. Maar vind jij... mij... leuk?" "Ja. Al sinds ons eerste gesprek." Fluistert hij twijfelachtig. Ik dacht aan Newt. Zijn blonde haren die licht geven als hij in de zon staat. Zijn persoonlijkheid die iedereen bij elkaar houdt en die iedereen goed doet. Daarna dacht ik aan Minho. Zijn spieren die onder zijn shirt uitkomen. Zijn lach die je dag elke keer weer goed maakt. En de gesprekken die je met hem kan voeren. Ik weet het niet. "Je denkt aan hem hé?" Ik wil Minho echt niet kwetsen, maar ik kan ook niet tegen hem liegen. Ik knik en Minho begraaft zijn hoofd tussen zijn handen. "Minho, ik weet het niet." "Ally, je hebt toch wel door dat je Newt al dagen niet gesproken hebt. Je kan daar niet eeuwig op wachten." "Dat weet ik ook wel, maar ik ben gewoon bang om hem kwijt te raken. Of om jou kwijt te raken. Ik heb gewoon wat tijd nodig oké?" Minho knikt en met deze woorden loop ik weg.

Wat moet ik nou doen? Als ik met Newt ga praten, net na mijn gesprek met Minho, dan wordt Minho ook niet bepaald blij. En als ik Minho een kans geef, dan helpt dat de band tussen mij en Newt niet mee. Ik weet niet eens of Newt mij leuk vindt, maar ik wil ze allebei gewoon geen pijn doen. Ik besluit om naar de keuken te gaan. Misschien kan ik nog nuttig zijn voor Frypan die druk bezig is met het voorbereiden van de maaltijd voor vanavond.

"Hey Frypan." "Hoi Al!" Zegt hij enthousiast terwijl hij druk in zijn pan aan het roeren is met een houten stok. "Wat kijk je sip." Ik schrik op uit de gedachte tussen Newt en Minho. "Jongens." "Tja, die zitten er hier wel veel." Grinnikt Frypan. "Kan ik helpen? Ik voel me een beetje nutteloos nu ik niet in het labyrint zit." "Uhm, even kijken hoor. We eten vanavond rijst met groenten, oh ja hier, je kan deze groentes snijden als je wilt. En als je klaar bent kan je ze in deze pan gooien. Hij wijst naar de pan waar hij net in aan het roeren was.

Ik ben de groente aan het snijden en Frypan is de saus aan het maken. Plotseling begint hij met praten. "Dus Alice, vertel me over de jongensdrama." "Oh, uhh, nou kijk het zit zo..." Ik vertel hem over Nick die constant contact probeert te vinden met mij. Ik wil hem bijna alles vertellen over Minho en Newt, maar gelukkig kan ik net op tijd mijn mond houden. Doordat ik zo erg in mijn gedachtes zit snij ik per ongeluk in mijn vinger. Het is een diepe wond en de pijn steekt enorm. Ik bijt op mijn lip om de pijn in mijn vinger te verminderen. Het bloed drupt op de grond en Frypan heeft het door. "Alice, gaat het? Je moet naar de med-Jacks zodat het niet gaat ontsteken." Ik knik en loop de keuken uit.

Al snel hoor ik voetstappen achter me. "Ally, ben je oké? Wat heb je gedaan? Waarom ga je naar de med-Jacks?" Ik zucht door de vreselijk bezorgde stem. "Jemig Minho, ik heb me gesneden tijdens het koken. Ik ga echt niet dood of zo." Hij gaat met zijn hand door zijn haar. Hij geeft een diepe zucht en negeert mijn opmerking. "Ik breng je wel, kom mee." Mijn mondhoeken krullen omhoog, ik kan het niet laten. Hij pakt mijn niet gewonde hand vast en trekt me mee naar de med-Jacks.

"Ze heeft zichzelf gesneden." Legt Minho uit aan Jeff voordat ik zelf kan praten. Hij knikt. "Kom maar hier. Ik ga het even schoonmaken en verband om doen." Hij kijkt naar mijn vinger. "Nou nou Alice, dat is een best wel diepe wond. Kijk je voortaan uit?" Ik knik. Hij pakt een flesje met oranje vloeistof. Hij pakt mijn hand vast en giet een beetje vloeistof over mijn vinger. Het brand enorm en ik knijp mijn ogen dicht van de pijn. Ik voel een hand over mijn rug gaan en volgens mij is het Minho die naast me zit. "Klaar." Zegt Jeff. Ik open mijn ogen weer en er zit verband om mijn vinger heen. Ik heb het niet eens gemerkt, het brandende gevoel ook niet. Misschien kwam het omdat Minho mij aan het afleiden was en mijn gedachtes bij hem zaten. Ik glimlach bij dat idee. "Bedankt Jeff!" Hij zwaait en opent de deur. Ik loop naar buiten op de voet gevolgd door Minho.