Stuck in the maze

Hoofdstuk 10

Alice.

De dagen zijn voorbij gestreken. Vandaag is dan ook de dag dat er een nieuwe Greenie komt. Eindelijk ben ik niet meer de nieuweling. Er is in deze ene maand zoveel gebeurt, dat ik mezelf afvraag of dit wel een maand is geweest. Newt en ik hebben steeds minder contact. Elke keer als ik met hem wil praten is hij te druk, negeert me of is het gesprek niet langer dan een minuut. Minho en ik zijn wel heel close geworden. En sinds een paar dagen mogen we weer samen het labyrint in. Met Jack gaat het niet goed. We hebben geen geneesmiddel en zijn gedrag wordt steeds agressiever. Minho had me verteld dat hij waarschijnlijk morgen verbannen wordt als hij niet geneest.

Gally en ik hebben ook nog wel een paar keer gepraat. Toen ik als Greenie aankwam in de Laar, leek hij me een hele aardige jongen. Dat daarentegen is hij niet. Hij is gemeen en bij een enkele fout die je maakt heeft hij commentaar. Humor heeft hij niet en lachen doet hij ook nauwelijks. Allemaal sinds Minho en ik straf hebben gekregen. Maar soms als je een gewoon gesprek voert kan hij wel nog een beetje aardig zijn.

Ik heb de laatste tijd nog steeds af en toe last gehad van nachtmerries. En die Thomas die elke keer weer in mijn slaap opkomt, hij is nog steeds een raadsel. Ik vraag me af wie hij is en wat hij met mij te maken heeft. Ik wil ook weten of deze dromen echt zijn. En de stem die ik altijd in mijn hoofd hoor, wie is dat? Ik heb zoveel vragen, maar ik heb nooit wat tegen andere gezegd over mijn dromen of kan ik het beter nachtmerries noemen. Ik weet het allemaal niet. En waarschijnlijk maakt het de andere toch niks uit. En zo ja, wat kunnen ze dan voor mij doen? Ik denk dat ik het beter nog even voor mezelf kan houden totdat ik erachter ben wie die Thomas nou precies is. En wat wicked is. Niet te vergeten, het blijft ook de hele tijd terug komen.

Minho en ik zijn vandaag niet het labyrint in gegaan. Dit komt omdat we anders te weinig tijd zouden hebben om de Greenie te ontmoeten. Ik wil zo graag weten wie de volgende is, want ondertussen ken ik iedereen wel. Van Nick heb ik ook bijna niets meer gezien of gehoord de laatste tijd. Soms maakt hij nog wel een opmerking, maar er is altijd iemand die hem in de gaten houdt, omdat het anders misschien helemaal uit de hand kan lopen.

Ik zit samen met Minho onder een boom. Zo nu en dan wisselen we een paar woorden uit en dan is het weer stil. We zijn aan het afwachten op de nieuwe Greenie. Ik heb bijna geen geduld meer. Ik sta op om een stukje te lopen. "Waar ga je heen?" Vraagt Minho die nu zijn blik op mij gevestigd heeft. "Oh, gewoon een stukje wandelen. Ga je mee?" Hij knikt en staat op. "Dus hebben jij en Newt al gezoend?" Ik grinnik. "Wat denk jezelf? Ik zie en spreek jou meer op 1 dag dan hem in een week." "Waarom?" "Hij is altijd te druk." Ik haal mijn schouders omhoog en zucht.

Minho staart naar iets in de verte. Ik volg zijn blik. "Nee, Minho, ik ga niet." Hij kijkt teleurgesteld. "Ally, je vindt dit zelf toch ook niet fijn? Ga gewoon even met hem praten." Voordat ik verder kan protesteren, tilt hij me op. "Minho, je zet me voor schut." "Boeien, zo loop je er altijd al bij." Ik kijk nep boos, maar zodra ik erachter kom dat hij me toch niet ziet omdat ik ondersteboven hang, spartel ik verder. "Minho. Zet. Me. Neer!" Hoe meer ik mijn best doe om te ontsnappen uit zijn greep hoe steviger hij me vast houdt en hoe meer hij moet lachen. Hij zet me neer en duwt me de laatste meters naar Newt toe. Newt heeft me al opgemerkt en Minho geeft een duimpje.

"Hey Newt." "Hoi Ally. Wat is er?" Ik zucht. "Niks, ik wil gewoon even praten." Hij knikt en kijkt me aan. Zijn bruine ogen doorboren de mijne. "Zullen we een stukje lopen?" Ik ben zo blij dat hij dit voorstelt. Ik glimlach. We staan op en vanuit mijn ooghoek zie ik Minho grijnzen. Ik steek mijn middelvinger naar hem uit en hij moet lachen. Ik negeer het en loop samen met Newt weg.

"Newt? Waarom heb je me zolang genegeerd?" "Nou, uhm ik moest gewoon een paar gedachtes op een rijtje zetten. En daarbuiten was ik een beetje boos op je. Maar het is al oké. Is het oké tussen ons?" Vraagt hij voor de zekerheid. "Sorry, voor wat ik ook gedaan mag hebben. Het was nooit de bedoeling om je boos te maken. Vrienden?" Hij knijpt zijn ogen dicht, maar hersteld zich al snel. "Vrienden." Hij wilt me een hand geven, maar ik duw zijn hand weg en geef hem een knuffel. Ik sta zo dat ik Minho kan zien, die dus ondertussen hartjes vormpjes aan het maken is met zijn handen.

Ik laat Newt los en hij wilt iets zeggen. Maar hij wordt onderbroken door een oorverdovend geluid. Het klinkt als een alarm. "Greenie." Vervult Newt mijn gedachtes. Alle jongens rennen naar de box. Newt wilt er ook heen, maar zijn been houdt hem tegen. Hij trekt een pijnlijk gezicht. Ik krijg medelijden met hem. Hij hinkt zo snel hij kan ook naar de box en ik volg hem. Newt duwt mensen aan de kant en opent het rek. Ik stap ook naar voren om te zien wie er in ligt.

Het is een jongen, verrassend. Ik zucht. Gezelschap van een meisje zou me ook wel iets goeds doen. De Greenie draait zich naar ons om zodat we allemaal zijn gezicht kunnen zien. Ik schrik, hij is veel te jong om hier terecht te komen. Ik word boos, dit kunnen ze niet maken. Hij is 13 schat ik. Hij heeft bruine krullen en is wat mollig. Hoe kunnen de mensen die ons hier geplaatst hebben nou zo'n jong kind hierheen sturen. Hij heeft nog een heel leven voor hem te wachten. Wij allemaal, maar hij zit nog niet eens in de puberteit. Dit bevalt me niet. Ik zie meer mensen om mij heen die zich afvragen waarom er nou zo'n jong kind hier tussen zit. Maar weet je, er is niets wat we kunnen doen.

Niemand onderneemt actie en iedereen staart het jongetje aan. Ik krijg medelijden. "Ga aan het werk, hij vindt het duidelijk niet fijn dat hij aangestaard wordt!" Commandeer ik ze. De meeste gaan weer weg. Er blijven nog wel een paar mensen, maar ik zie aan de Greenie dat hij zich iets meer op zijn gemak voelt. Newt gebaart dat ik naar binnen moet gaan en zonder enige twijfel spring ik de box in.

"Hey, ik ben Alice. Ben je oké?" Hij schud zijn hoofd en er rollen een paar tranen over zijn wangen. "Ik weet niet hoe ik heet." Ik weet nog hoe dat voor mij was, frustrerend, frustrerend omdat je gewoon iets van identificatie wilt hebben. "Ach ja, dat maakt niet uit. Dat hebben we allemaal gehad. Maak je maar geen zorgen, binnen 2 dagen heb je je naam weer terug." Ik glimlach naar hem en veeg de tranen voor hem weg. Hij glimlacht terug. "Ga je mee? Er moeten nog een paar dingetjes gebeuren." Hij knikt en ik sta op.

Ik klim naar boven en geef de Greenie een hand om hem te helpen. "Wauw, waar ben ik?" De Greenie kijkt om zich heen. Zijn blik gaat naar de hoge muren die ons omsingelen en de dieren die gras eten ergens midden op het veld. "Kom Greenie, ik geef je een rondleiding. Laat het nu maar aan ons over Ally." Zegt Newt. Ik knik en ga weg.