The Dark Side Of An Angel (Dutch 1D FF) ON HOLD

005

Het huis was modern en opgeruimd, alsof hier geen twee tiener jongens woonden. De muren waren allemaal wit en de meubelen waren allemaal zwart. Het was een hoog appartement aan de andere kant van de stad. Door het grote raam in de woonkamer had je een mooi uitzicht over de rest van de stad en de grens van het water. De woonkamer stond vol met zwarte banken en stoelen die gevuld werden door andere jongens. De keuken was een bende en overal lagen drankflessen en eten. De muren zaten vol met gitaren die er aanhingen en veel ramen. Verder dan de woonkamer en keuken ben ik nog niet geweest. Ik zit vast op de schoot van Louis die in zijn ene hand een glas Captain Morgan vast hield en zijn andere lag over mijn heup. Zelf had ik in een hand nog steeds mijn shot glaasje vast die ik al lang leeg had en had een arm om Louis heen. Ik lachte om de grapjes die de andere jongens maakte. Ze hadden zich voorgesteld maar ik was alle namen al vergeten. Ze leken allemaal wel op Louis en Harry. Veel met tattoo’s, of ze waren heel knap. Ze hadden het over de wilde nachten die ze samen hadden beleefd.

“Je had meteen moeten weg rennen.” zei iemand met hoog blond haar.

“Nee, ik had niets te verbergen.”

“Maar nu heb je wel een taakstraf!”

“Het is gewoon allemaal onzin!”

“Als je echt niets te verbergen had, waarom heb je dan die fucking taakstraf?” zei Harry opeens en iedereen begon te lachen.

“Oké, misschien had ik wel wat gedaan. Ik hield haar alleen maar vast!”

“Je moet niet zo zeuren, het was alleen maar een taakstraf.” zei Louis opeens en alle ogen keken naar ons.

“Heb jij ooit problemen gehad met de politie, Jolie?” vroeg iemand aan me.

“Tuurlijk niet!” zei ik lachend. “Ik ben een meisje, wij komen niet in de problemen.”

Iedereen lachte met me mee. “Nou, ik heb aardig wat foute chicks ontmoet hoor.” zei Louis en kuste me op de mond. Ik kon nog de smaak van Cola en rum proeven. “En ik haat dat soort.” voegde hij er nog aan toe.

“Hoe oud ben je? Negentien? En nog nooit problemen met de politie gehad?” zei een van zijn vrienden verbaast.

“Achttien. En nee, ik doe nooit dat soort dingen. Ik blijf gewoon op school en haal de nachten door in het weekend.” Opnieuw begon ik te lachen.

“Zit je nog op school?” zei Louis met grote ogen.

“Middelbare zelfs.”

“Zo vaak blijven zitten dan?” zei Harry lachend.

“Nee, ik doe gewoon zes vwo.”

Opeens was iedereen stil.

“Je kunt maar beter naar huis gaan want je bent veel te slim voor Louis.” zei iemand opeens en iedereen begon hard te lachen, iedereen behalve Louis.

“Grappig.” mompelde hij sarcastisch en nam een slok van zijn drinken.

Ik keek hem aan en gaf hem een kusje op de hoek van zijn mond. Alleen het was niet genoeg voor hem want hij pakte me steviger vast en zoende me met open mond terwijl al zijn vrienden in joelen uitbraken en daarna begonnen te lachen. Even later liet Louis me weer gaan en keek trots om zich heen naar al zijn vrienden.

“Kom mee naar mijn kamer.” mompelde hij opeens in mijn oor.

Ik keek hem vragend aan maar hij tilde me al van zijn schoot af. Ik stond op en zette mijn glaasje neer op de tafel naast de stoel waar we op zaten, en liep vervolgens achter Louis aan door de woonkamer heen op weg naar een gang. Louis draaide zich halverwege de gang om en keek me met een grote glimlach aan. Hij opende een van de houten deuren naast hem en hield hem wijd voor me open. Ik liep naar binnen en kwam in een kamer die precies in tegenstelling staat tot wat ik tot nu toe van het huis had gezien. De kamer had allemaal zwarte muren met een houten vloer. Het was groot en overal bedekt met kleding en andere spullen. Het bed met de witte lakens was een troep en de donker grijze gordijnen stonden half open.