သက်တန့်ရောင် မိန်းမပျို Book 1 (MMTranslation)

အပိုင်း ၈၁ (လျှို့ဝှက်ချက်ပြုတ်နည်း)

......

[Unicode]
အပိုင်း ၈၁ (လျှို့ဝှက်ချက်ပြုတ်နည်း)

အမျိုးသမီးလီက အထိတ်တလန့်နဲ့ ဝက်ခေါင်းအား အဝေးသို့ လွှင့်ပစ်ပြီးနောက် သူမရဲ့ ပုခုံးပေါ် ရှည်လျားတဲ့ တစ်ခုခုကျလာတယ်လို့ ရုတ်တရက် ခံစားလိုက်ရတယ်။ သူမခေါင်းနဲ့ ရင်ဘတ် ကိုလဲ နူးညံ့တာတစ်ခုခုနဲ့ ရိုက်မိလိုက်သေးတယ်။ မရှင်းရသေးတဲ့ ဝက်ခြံအနံ့ကဲ့သို့ ကြောက်စရာကောင်းသော အနံ့ဆိုးကြီးက ထောင်းကနဲထွက်လာပြီး သူမနှာခေါင်းထဲသို့ ပြင်းထန်စွာ ဝင်လာတယ်။
သူမက သူမအပေါ်မှာ ဘာတွေလဲဆိုတာ ရှင်းလင်းစွာ မြင်လိုက်ရတဲ့အခါမှာတော့ ပူနေတဲ့ ကျောက်မီးသွေးတွေပေါ်ကို တက်နင်းလိုက်မိသလိုမျိုး ပြုမူနေလေတယ်။ သူမက ကြောက်လန့်တကြား ခုန်လိုက်ပြီး သားသတ်သမားဆီက ဝက်တကောင်လိုမျိုး အော်နေတော့တယ်။ သူမ ပါးစပ်ကနေ ဗရုတ်သုတ်ခ စကားလုံးတွေ မဆုံးနိုင်အောင် ထွက်လာပြီး သူမနောက်ကြောင်းပြန်ပြနေတုန်း သူမရဲ့ နား နားမှာတစ်စုံတစ်ခု ပေါက်ကွဲသွားသလိုမျိုး ခံစားမိလိုက်တယ်။
"မင်း သေရမယ်၊ သေကိုသေရမယ်! ငါက မင်းရဲ့ အဖေဘက်က အကြီးဆုံးအရီးနော် ဒါတောင် မင်းက ငါ့ကို ဒီလို စက်ဆုပ်စရာတွေနဲ့ ပစ်ပေါက်ရဲတယ်။ လူငယ်တွေက လူကြီးတွေအပေါ် လေးစားရမယ်ဆိုတာကိုရော အယုံအကြည်ရှိသေးရဲ့လား? မင်းငါ့ကို ဒီနည်းနဲ့ ဆက်ဆံနေရင် နောက်တစ်ကြိမ် မင်းအဖွားကိုလဲ ဒီနည်းအတိုင်း ဆက်ဆံနေမှာပဲ!! လျိုမုယွမ်က သူ့ကလေးတွေကို ဘယ်လိုသင်နေလဲဆိုတာ တစ်ရွာလုံးကို ငါက သိစေချင်သေးပါရဲ့!!"
အမျိုးသမီးလီက ညစ်ပတ်နေတဲ့ သူမ အဝတ်အစားတွေကို ခေါင်းငုံ့ကြည့်လိုက်တယ်။ သူမ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်က ဝက်ရဲ့ အညစ်အကြေးအနံ့ဆိုးကြီးဟာ သူမ နှာခေါင်းကို ခဏခဏ တိုက်ခိုက်နေပြီး သူမရဲ့ အစာအိမ်ထဲကနေ ပျို့အန်ချင်လာတယ်။ သူမ အဲ့ဒီအချိန်မှာ မူးမေ့မတက်ပဲ။
ရှောင်ချောင်းက သူမကို ချိုသာစွာ ပြုံးပြလိုက်ပြီး
"အကြီးဆုံးအရီး ကျွန်မက အရီးအပေါ် ဘယ်လို လေးစားမှု မရှိတာဖြစ်ရတာလဲ အရီးပဲ ကျွန်မတို့ ခြင်းတောင်းထဲမှာ ဘာရှိလဲ မြင်ချင်တယ်ဆို အရီးရဲ့ အသက်အရွယ်ကြောင့် ကောင်းကောင်းမမြင်ရမှာ စိုးလို့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်ရအောင် မျက်စိရှေ့ကို သေသေချာချာလေး ပို့ပေးလိုက်တာလေ အခု ဘာတွေလဲ မြင်ပြီမလား ဒါတောင် အဖိုးက ကျွန်မတို့ကို ပိုက်ဆံတွေ မရိုးမသားပေးနေတယ်လို့ ပြောနေဦးမှာလား"
အမျိုးသမီးလီရဲ့ ပြန်ဖြေတာကို မစောင့်တော့ဘဲ ရှောင်ချောင်းက သူမရဲ့ အသံကို မြှင့်ပြီး ဆက်ပြောလိုက်တယ်
"အကြီးဆုံးအရီး, အရီးပြောတာ တစ်ခုတော့မှန်တယ် ကျွန်မတို့ မိသားစုက အိမ်မှာ တကယ်ကို အများကြီး မရှိဘူး။ ဒီနေ့ ဆိပ်ကမ်းမှာရှိတဲ့ဈေးကို မြင်ချင်လို့ ကျွန်မမောင်လေးကို ဆိပ်ကမ်းကို ခေါ်သွားခဲ့တာ။ မြေကြီးပေါ်မှာ တခြားသူတွေ မလိုချင်တဲ့ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေ ဒါမှမဟုတ် အဲ့လိုတခြားအစားအစာ တစ်ခုခုများ ရှိမလားဆိုပြီး ရှာချင်ခဲ့တာ။ မြို့က သားသတ်သမား ဦးလေးဝမ်က ကျွန်မတို့ကို သနားသွားပြီးတော့ ဝက်ခေါင်းကိုပေးလိုက်တာလေ ဝက်ကလီစာတွေနဲ့ အူတွေကိုတော့ သန့်စင်ပြီး စားလို့ရနိုင်လောက်မလားဆိုပြီး ကျွန်မနဲ့ ရှီထုန်လေးက မြေကြီးပေါ်ကနေ ကောက်လာခဲ့တာ... အဲ့ဒါတွေစားပြီး ကျွန်မတို့ မသေဘူးဆိုရင် အနံ့နည်းနည်းလောက်နံတာက ဘာအရေးလဲ... ငတ်ပြီး သေသွားတာထက်စာရင် တော်သေးတာပေါ့... ကျွန်မတို့မိသားစုက ဒီလိုအခြေအနေမျိုးမှာ ရောက်နေတာတောင် ဘာလို့ အကြီးဆုံးအရီးက ကျွန်မတို့အဖိုးဆီကနေ အထောက်အပံ့ယူနေပါတယ်လို့ အခိုင်အမာပြောနေရတာလဲ။ ကျွန်မတို့ တစ်မိသားစုလုံးကို တကယ် သေစေချင်နေတာလား... ကျွန်မတို့ တစ်မိသားစုလုံး ငတ်မွတ်ပြီး ဒါမှမဟုတ် အေးခဲပြီး သေသွားမှ အရီးကို ပျော်စေမှာလား"
ရှောင်ချောင်း သူမတို့ မိသားစုကို အရင်တစ်ခါပို့လိုက်တဲ့ အစာသွပ်ပေါက်စီတွေကို စားပြီးကတည်းက အမျိုးသမီးမောက်ရဲ့ ရှောင်ချောင်းနဲ့ သူမမိသားစုအပေါ်ရှိတဲ့ အမြင်က တော်တော်လေး ကောင်းလာခဲ့တယ်။ တစ်ဖက်မှာ သူမက ရည်ရွယ်ချက်မရှိ မှတ်ချက်ပေးတော့တယ်။
"တုန်ရှန်းရွာ တစ်ခုလုံးမှာ ကိုယ့်မတ်လေးဖြစ်သူရဲ့ မိသားစုတစ်ခုလုံးကို အကြီးဆုံးမရီးဖြစ်သူက သေဖို့ ဖိအားပေးနေတာ ဒါပထမဆုံး ကြားဖူးတာဘဲ! အမျိုးသမီးလီ ရှင်တကယ်လို့ ဒါကို တကယ်လုပ်ချင်တယ်ဆိုရင် ဒီနားပတ်ဝန်းကျင်မှာ ကျော်ကြားလာတော့မှာလေ... ကျစ် ကျစ် ကျစ် ကြည့်လိုက်ပါဦး ကလေးတွေခမျာ စက်ဆုပ်စရာကောင်းပြီး နံစော်နေတာတွေကို စားဖို့ ကြိုးစားနေရလောက်တဲ့အထိ အရမ်းဆာလောင်နေကြရတာ"
အမျိုးသမီးလီရဲ့ မျက်နှာအမူအရာက ချက်ချင်း ပြောင်းသွားတော့တယ်။ သူမသားက လက်ထပ်ကြောင်းလှမ်းဖို့နဲ့ မိန်းမရှာဖို့ နှစ်နှစ်သာလိုတော့တယ်။ သူမက သူ့မတ်လေးရဲ့ မိသားစုကို သေဖို့တွန်းအားပေးတယ်ဆိုတဲ့ စကားသာထွက်လာခဲ့ရင် ဘယ်သူကများ သူတို့သမီးကို သူမသားနဲ့ လက်ထပ်ခွင့်ပြုတော့မှာလဲ...
အမျိုးသမီးလီက တစ်ခုခု ပြောချင်နေသလိုမျိုး သူမပါးစပ်ကို ဖွင့်လိုက် ပိတ်လိုက် အကြိမ်ကြိမ် လုပ်နေခဲ့တယ်။ နူးညံ့ပြီး အယုံလွယ်တဲ့ အမျိုးသမီးဖန်းက သူမရဲ့ အဆိုးဆုံး ရန်သူလိုမျိုး သူမကို စိမ်းဝါးဝါး ကြည့်လိုက်တယ်။ အမျိုးသမီးဖန်းက ရှီထုန်လေးကို သူမရဲ့လက်မောင်းထဲကို ညင်ညင်သာသာ ဆွဲလိုက်ပြီး သူမရဲ့ မျက်လုံးက မျက်ရည်တွေကို သုတ်ရင်း ပြောလိုက်တယ် "သနားစရာကလေးတွေ မင်းတို့ ဒီလိုအရာတွေ စားလို့ မရဘူးလေ... ဒါတွေကို မြန်မြန်လွှင့်ပစ်လိုက်။ အိမ်မှာ စားဖို့ဘာမှမရှိရင် စပါး ကျင်းအနည်းငယ် မင်းတို့ကို ချေးပေးမှာပေါ့။"
ယွီဟိုင် သူရဲ့ နှလုံးတွေ စူးရှနာကျင်သွားပြီး သူရဲ့ မျက်နှာပေါ်မှာ ရှုပ်ထွေးတဲ့အကြည့်တစ်ခု ဖြစ်ပေါ်လာတယ်။ သူရဲ့ခေါင်းကိုမော့ပြီး သူ့မျက်လုံးထဲက မျက်ရည်တွေကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပျောက်ကွယ်စေလိုက်တော့တယ်။ သူက အမျိုးသမီးလီကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။
"အကြီးဆုံးမရီး ငါ ငါ့မိဘတွေကို ပိုက်ဆံပေးဖို့ တစ်ခါမှ မတောင်းဆိုဖူးတာကို ကောင်းကင်ဘုံနဲ့ ကျိန်ဆိုနိုင်တယ်။ အဖေကလဲ ငါတို့ကို တိတ်တဆိတ် မထောက်ပံ့ဖူးဘူး။ ငါတို့ မိသားစု ခွဲထွက်လာခဲ့တုန်းက ငါတို့ ဘယ်လောက်ပဲ ခက်ခဲပါစေ ဘယ်လိုပဲ ဆင်းရဲပါစေ ငါတို့တောင်းစားရမယ်ဆိုရင်တောင် ကျန်ခဲ့တဲ့ မိသားစုဆီကနေ ဘာတစ်ခုမှ တောင်းဆိုမှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပြောပြီးသား။ ခြင်းထဲမှာ ဘာတွေလဲ မင်းမြင်ပြီးသွားပြီမလား တကယ်လို့ ဘာကိစ္စမှ မရှိတော့ရင် ကျေးဇူးပြုပြီး အိမ်ပြန်လိုက်ပါတော့!!"
အမျိုးသမီးလီက ဘာမှ ရေးကြီးခွင်ကျယ်မလုပ်တော့ဘဲ သူမရဲ့ လက်ကိုင်ပုဝါကို မြေကြီးပေါ်ကို လွှတ်ချပြီး ခေါင်းကနေ ခြေထိ ညစ်ပတ်နေတာကို ဖုံးကွယ်လျက် ထွက်သွားတော့တယ်။ သူမကို သတင်းဆိုးပေးတဲ့ ဟိုမိန်းမကို ကလဲ့စားချေဖို့ ရှာရမယ်။
တံငါရွာငယ်လေးမှာ လျှိုဝှက်ချက်ဆိုတာမျိုး မရှိပေ။ ယွီဟိုင်နဲ့ သူ့မိသားစုဝင်တွေက ဝက်အညစ်အကြေးလို နံဟောင်နေတဲ့ အစားအစာတွေကို စုဆောင်းဖို့ ကြံမိကြံရာလုပ်တယ်ဆိုတဲ့ သတင်းစကားက တုန်ရှန်းရွာအနှံ့ကို ပျံ့သွားခဲ့တယ်။
ယွီဟိုင်ရဲ့ အကြီးဆုံး ဦးလေး ယွီလီချွမ်း က ယွီမိသားစုရဲ့ပင်မနေအိမ်ကို ဒေါသတကြီး သွားတွေ့တော့တယ်။ သူက အဖိုးယွီကို ဒေါသနဲ့ စူးစူးဝါးဝါး အော်လေတယ်
"ဒီမိန်းမက မိထွေးတစ်ယောက်ဆိုတော့ မင်းကလည်း အဖေအတုဖြစ်လာတယ်လို့ ဆိုလိုတာလား။ သာ့ဟိုင်က မင်းရဲ့သွေးသားအရင်းပါ... မင်းတို့တွေအားလုံးက သာ့ဟိုင်တို့ မိသားစုတစ်ခုလုံးရဲ့ ဘဝတွေကို ဆုံးရှုံးသွားစေချင်တာလား... ဒီလိုဆိုရင်တော့ မင်းက ငါ့ညီ မဟုတ်တော့ဘူး"
မျက်နှာတစ်ခုလုံး မည်းမှောင်ပြီး အဖိုးယွီက အမျိုးသမီးလီကိုခေါ်ကာ ဆူပူတော့တယ်။ သူက သူ့အငယ်ဆုံးသမီးကို သူ့ဒုတိယသားမိသားစုအတွက် လူးဆပ်ပြောင်းနှံ ဆယ်ကျင်းနဲ့ ကန်စွန်းဥကော်မှုန့် ဆယ်ကျင်း ယူလာခဲ့ဖို့ပြောလိုက်တယ်။
ပုံမှန်အတိုင်းပဲ ယွီဟိုင်က တစ်ခုကိုမှ မယူချေ။ သူက ယွီမိသားစုကနေ ဆံချည်တစ်မျှင်တောင် မယူဖူးလို့ ပြောပြီးသားဖြစ်တာမို့ သူတို့မှာ သွားစရာနေရာမရှိရင်တောင် ထင်ရာမစိုင်းခဲ့။ ဒါကြောင့် တစ်ယောက်ယောက်က သူတို့ကို ကြောင်သူတော်လို့ခေါ်မှာကို ရှောင်ရှားဖို့အတွက် အဖိုးယွီက ပြဿနာကိုဆွေးနွေးဖို့ ကိုယ်တိုင်လာတာတောင်မှ သူရဲ့ရပ်တည်ချက်ကိုသာ ဆုပ်ကိုင်ထားလေတယ်။
ယွီရှောင်ချောင်းက အမျိုးသမီးလီကို ထွက်သွားစေရန် ခြောက်လှန့်ဖို့ ဝက်ခေါင်းနဲ့ အလွန်နံဟောင်နေသော ဝမ်းတွင်းသားတွေကို အသုံးပြုပြီးနောက် သူမက ပါဝင်ပစ္စည်းတွေကို သန့်ရှင်းတာနဲ့ ပြင်ဆင်တာကို ချက်ချင်း စလုပ်တော့တယ်။ အသားနှပ်တွေကို ပြုလုပ်ဖို့ အချိန်ပင်။
"အာ... ရှောင်ချောင်း, မင်း ဒီပစ္စည်းတွေနဲ့ အစားအစာပြုလုပ်ဖို့ အသုံးပြုနိုင်မှာ သေချာရဲ့လား။ အလုပ်မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုရင် မင်း အချိန်နဲ့ ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင်တွေကို မဖြုန်းနဲ့နော်" အမျိုးသမီးဖန်းက သူမကို နွေးထွေးစွာ သတိပေးလာခဲ့တယ်။ ကျန်တဲ့ ယွီမိသားစုဝင်တွေက အမှိုက်ကို ရတနာအဖြစ် ပြောင်းလဲနိုင်တဲ့ သူမရဲ့စွမ်းရည်ကို အသားကျနေပြီဖြစ်တာမို့ ဘာမှမပြောခဲ့ပေ။
အမျိးသမီးမောက်က ကန်စွန်းဥကော်မှုန့်အနည်းငယ်နဲ့ သူမဒီနေ့ တူးထားတဲ့ ဆေးမြစ်ရိုင်းအချို့ကို ယူလာပြီး ပြောလိုက်တယ်။
"ဒီအရာတွေကို ပြင်ဆင်ဖို့ ကြိုးစားနေတာကို မြန်မြန်ရပ်လိုက်။ မင်းရဲ့အရီး ပြောတာကို နားထောင်ပြီး သူတို့ကို ပစ်လိုက်တော့ ဟုတ်ပြီလား။ နောက်ကို အိမ်မှာ စားစရာမရှိရင် အရီးဆီမှာ နည်းနည်းလာချေးလိုက်... ကန်စွန်းဥတွေကို ရိတ်သိမ်းပြီးတဲ့အခါကျမှ မင်းစားခဲ့တာတွေ ပြန်လာပေး။ အခုရော အရင်တုန်းကရော ဘယ်သူ့မှာ ခက်ခဲတဲ့အချိန်မရှိလို့လဲ။ အဲ့တာကို လွှင့်ပစ်လိုက်တော့" သူမကစကားပြောနေရင်းနဲ့ပဲ အမျိုးသမီးမောက်က ရှောင်ချောင်းလက်တွေထဲက ဝမ်းတွင်းသားကို စိတ်အားထက်သန်စွာနဲ့ ဆွဲယူလိုက်ပြီး အခန်းအပြင်ဘက်ကို ပစ်ထုတ်ဖို့ လုပ်တော့တယ်။
ရှောင်ချောင်းက စိုးရိမ်ပြီး ချွေးပျံလာတော့တယ်။ ဒီငွေရှာနည်းက သူမဦးနှောက်ကိုမွှေနှောက်ထားရတဲ့နည်းလေ။ သူတို့သာ သူမရဲ့ပါဝင်ပစ္စည်းကို ပစ်လိုက်မယ်ဆိုရင် မနက်ဖြန် အသားနှပ်တစ်ထုပ်ကို ကြေးဒင်္ဂါး ၁ ပြားနဲ့ သူမဘယ်လိုရောင်းနိုင်မှာလဲ။ သူမက ဆိပ်ကမ်းက လူတွေကို ကတိပေးခဲ့ပြီးပြီလေ!
သူ့ရဲ့ဒုတိယသမီးက စိုးရိမ်မှုနဲ့ ခုန်ပေါက်လုနီးပါး ဖြစ်နေတာကိုမြင်တော့ ယွီဟိုင်က ရှေ့ကို ကတိုက်ကရိုက် ထော့နဲ့ထော့နဲ့လျှောက်လာပြီး အမျိုးသမီးမောက်ဆီက ဝက်ဝမ်းတွင်းသားတွေယူကာ ပြုံးလိုက်တယ်။
" အိမ်နီးချင်း, ကျွန်တော်တို့မိသားစုက ငတ်မွတ်ပြီး သေလောက်တဲ့ အခြေအနေ မဖြစ်သေးပါဘူး။ မင်းရဲ့စေတနာအတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ရှောင်ချောင်းက ဝမ်းတွင်းသားတွေကိုသုံးပြီး ကျွန်တော့်ရဲ့ ခြေထောက်အတွက် အသုံးပြုနိုင်တဲ့ ဆေးရှိတယ်လို့ တစ်ယောက်ယောက်ဆီကနေ ကြားခဲ့လို့ပါ"
အမျိုးသမီးမောက်က သူ့ခြေထောက်ကို ဖျက်ကနဲကြည့်ပြီး တစ်ခုခုကို ရုတ်တရက် သဘောပေါက်သွားကာ ပြောလိုက်တယ်။
"အာ! ဒါဆို ခြေထောက်အတွက် သုံးဖို့ပေါ့... အမ်.. အံ့ဩစရာတော့ မဟုတ်ဘူးလေ! အဲ့တာက မင်းခြေထောက်ကို တကယ်ပျောက်ကင်းစေနိုင်တယ်ဆိုရင် ဘယ်လောက်ပဲနံနံ မင်း သည်းခံနိုင်ရမှာပဲ။ ကောင်းပြီ! အိမ်ကို ကန်စွန်းဥကော်မှုန့်တွေ ပြန်ယူသွားလိုက်တော့မယ် ဒါပေမဲ့ ဆေးမြစ်ရိုင်းတွေကိုတော့ ယူထားလိုက်ပြီး ဒီည စွပ်ပြုတ်လုပ်သောက်ကြလေ ရှောင်ချောင်း မင်းတကယ်လို့ မနက်ဖြန် ဆေးမြစ်ရိုင်းတွေကို ပိုပြီး စုချင်တယ်ဆိုရင် ငါ့ကို လာရှာလှည့် ဆေးဖက်ဝင်မုန်ညင်းအများကြီး ရှိတဲ့ နေရာတစ်ခုကို ငါသိတယ်"
ရှောင်ချောင်းက အပြင်ပိုင်းမှာ အေးစက်ပြီး နွေးထွေးတဲ့ နှလုံးသားရှိတဲ့ အမျိုးသမီးမောက်ကို လိုက်ပို့လိုက်ရင်း ကတိပေးလိုက်တယ်။ အမျိုးသမီးဖန်းက နောက်မှာ နေရင်း ပြောလာတယ်
"ရှောင်ချောင်း မင်းအမေအခု အိမ်မှာ မရှိသေးဘူး။ ငါမင်းကို ဒီဟာတွေ ပြင်ဆင်တာ ကူညီပေးမယ်"
ရှောင်ချောင်းက ဒီအမျိုးသမီးကြီးကို ဖျောင်းဖျနိုင်ဖို့ နည်းလမ်းမရှိဘူးဆိုတာကို သိတာမလို့ သူမက ဝမ်းတွင်းသားရဲ့ ပါဝင်ပစ္စည်းတွေကို ဆေးကြောပြီး အပိုင်းပိုင်း ဖြတ်လိုက်တော့တယ်။ အဲ့တာတွေကို ပြောင်းပြန်လှန်ကာ ဆားကြမ်းကို သုံးပြီး နှံ့နှံ့စပ်စပ်ဆေးကြောဖို့ သူမက အမျိုးသမီးဖန်းကို ညွှန်ကြားလိုက်တယ်။ ထိုသို့ပြုလုပ်ခြင်းကက စွဲကျန်နေတဲ့အနံ့တွေနဲ့ အဆီပိုတွေကို ဖယ်ရှားဖို့ကူညီပေးလေတယ်။ အမျိုးသမီးဖန်းက စက်ဆုပ်ဖွယ်ကောင်းတယ်ဆိုပြီး မပြုမူဘဲနဲ့ အင်္ကျီလက်ကို လိပ်တင်ကာ အလုပ်များနေတော့တယ်။
ပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ ယွီရှောင်ချောင်းက ရှောင်လျန်ကို ဝက်ရဲ့ဝမ်းတွင်းသားကို ဘယ်လိုပြင်ဆင် သန့်ရှင်းရမယ်ဆိုတာကို သင်ပေးခဲ့တယ်။ သူမကိုယ်တိုင်လည်း ဝက်ခေါင်းကို ပြင်ဆင်လေတယ်။ ပထမအဆင့်က အချိန်ခဏလောက် သန့်ရှင်းတဲ့ရေထဲမှာ ဝက်ခေါင်းကိုစိမ်ဖို့နဲ့ အပြင်က အညစ်အကြေးတွေကို တိုက်ချွတ်ဆေးကြောပြီး လုံးဝပြောင်သွားသည်အထိ အမွေးတွေကို ဖယ်ပစ်ဖို့ဖြစ်တယ်။ ပြီးရင်တော့ အဲ့တာကို ၁၅ မိနစ်လောက် အိုးထဲမှာပြုတ်ပြီး ဝက်ခေါင်းမှာ အမွေးတွေ ကျန်နေသေးလားဆိုတာကို စစ်ဆေးရမှာဖြစ်တယ်။ အဲ့ဒီအချက်မှာ ဝက်မှင်ဘီးကြမ်းကို သုံးပြီး လုံးဝသန့်ရှင်းသွားသည်အထိ မျက်နှာပြင်တစ်ခုလုံးကို အားစိုက်တိုက်ချွတ်ဆေးကြောရမှာပင်။
ယွီဟိုင်က ဝက်ခေါင်းကိုဆေးကြောတဲ့တာဝန်ကို ယူလိုက်လေတယ်။ သူ့ခြေထောက်ဒဏ်ရာမရခင်က ရွာသားတွေအားလုံးက သူတို့ ဝက်သားထိုးတဲ့အခါတိုင်း သူ့ကိုအကူအညီတောင်းကြတယ်။ အကြောင်းအရင်း ၂ ချက်ရှိလေတယ်။ တစ်ချက်မှာ သူကသန်မာပြီး ခွန်အားတွေ အများကြီးရှိလို့ ဖြစ်တယ်။ နောက်တစ်ချက်က သူကိုယ်တိုင် ဝက်တွေကို ဘယ်လိုသားထိုးရမလဲဆိုတာနဲ့ တိရိစ္ဆာန်ပေါ်က အမွှေးတွေကို ဘယ်လိုကိုင်တွယ်ရမယ်ဆိုတာကို သိတာကြောင့်ပင်။ သူက သူမလိုမျိုး ကျွမ်းကျင်တာကို ယွီရှောင်ချောင်းက မြင်တဲ့အခါ စိတ်သက်သာရာရပြီး သူ့ကို တာဝန်ပေးလိုက်တော့တယ်။
ဝက်ခေါင်းကို သေသေချာချာလေး သန့်ရှင်းပြီးတဲ့နောက် အဲ့တာကို ခုတ်ဖွင့်ပြီး အတွင်းကလီစာတွေကို ထုတ်ဖို့အချိန်ဖြစ်တယ်။ ဒီအလုပ်ကိုလည်း ပုံမှန်အတိုင်း ယွီဟိုင်ကိုပေးလိုက်တော့တယ်။ တစ်ဖက်မှာ ရှောင်ချောင်းက နားရွက်တွေ၊ မျက်လုံးထောင့်တွေ၊ သွေးဖြူအဖုတွေ နဲ့ နှာခေါင်းတွေကို ဘယ်နေရာမှာဖြတ်ပြီး ရှင်းလင်းဖို့လိုတာတွေကို ညွှန်ပြပေးလိုက်တယ်။ အဲ့ဒီနောက် ဦးနှောက်ကို ထုတ်ပြီး ညကျမှ အသုံးပြုဖို့ ဇလုံတစ်ခုထဲမှာ ဂရုတစိုက် ထည့်ထားလိုက်တယ်။ အဲ့တာကို တစ်မိသားစုလုံးစားရန် ပြုတ်ချက်လုပ်ဖို့ အသုံးပြုနိုင်လေတယ်။
ယွီဟိုင်က ကျွမ်းကျင်တဲ့ လှုပ်ရှားမှုနဲ့ ဝက်ခေါင်းထဲက အရိုးတွေကို ထုတ်ပြီး ငါးပိုင်းကနေ ခြောက်ပိုင်းလောက်ထိ ခွဲလိုက်တယ်။ အရိုးပိုင်းတွေကို ရေအေးထဲမှာထားပြီး အကျိုးအပဲ့နဲ့ သွေးစွန်းကွက်တွေကိုဖယ်ဖို့ ဂရုတစိုက်ဆေးလိုက်တယ်။ ဒီဟာက အိုးတစ်ခုလုံးကို ပျက်စီးစေနိုင်တဲ့ အရသာဆိုးတွေ ဝက်ခေါင်းနှပ်ဟင်းထဲကို စိမ့်ဝင်ခြင်းကနေ ကာကွယ်ပေးနိုင်လိမ့်မယ်။
အဲ့ဒီနောက် ယွီရှောင်ချောင်းက လွှဲယူလိုက်တယ်။ သူမက သန့်ရှင်းထားတဲ့ဝက်ခေါင်းကိုယူပြီး ဆူပွက်နေတဲ့ရေထဲကို ထည့်လိုက်တယ်။ မိနစ် ၂၀ လောက် ရေနွေးဖြောပြီးနောက် သူမက အဲ့တာကို ပြန်ထုတ်ပြီး သန့်ရှင်းအောင် ဆေးလိုက်တယ်။ အဲ့ဒီနောက် သူမက ရေနွေးဖြောထားတဲ့ ဝက်သားကိုယူပြီး အိုးအသစ်ထဲကို ခေါင်းကအရိုးတွေနဲ့အတူ သန့်ရှင်းတဲ့ရေတွေနဲ့ ထည့်လိုက်တယ်။ နာရီဝက်လောက်တည်ထားပြီးတော့ အရောအနှောက ဆူပွက်လာပြီးတစ်ဝက်ကျက်သွားတဲ့အထိ ပေါ်လာတဲ့အမြုပ်တွေကို အပေါ်ယံ လျှပ်ယူလိုက်တယ်။ အဲ့ဒီနောက် မနေ့က နှပ်ထားတဲ့ ဟင်းအနှစ်ထဲကို အသားတွေထည့်လိုက်ပြီး အသားကို နူးပြီးပျော့သည်အထိ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့လည်း အနံ့အရသာတွေ ပိုပါဝင်လာစေရန် အဓိကဟင်းအနှစ်ကိုလည်း အသားထဲထည့်လိုက်တယ်။
ဝက်ခေါင်းသားကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြုတ်ပြီး အသားရဲ့ထူးကဲလှတဲ့အနံ့က ခြံဝန်းထဲကနေ ကွင်းပြင်အထိပျံ့နှံသွားခဲ့တယ်။ ၂၀၀ မီတာလောက်ဝေးတဲ့ ချန်းမိသားစုအိမ်ကိုတောင်မှ ဝက်သားနှပ်ဟင်းရဲ့ မွှေးကြိုင်တဲ့အနံ့က ရစ်ပတ်နေတော့တယ်။ ချန်းဝူက ဝင်းထဲမှာ သစ်ကိုင်းတွေကို ရှင်းနေတုန်း အနံ့ကို ပြင်းပြင်းရှူရှိုက်လိုက်မိလေတယ်။ သူ့တံတွေးကို ခက်ခက်ခဲခဲ မျိုချလိုက်ရပြီး ပြောလိုက်တယ် "အနံ့လေးက မွှေးလိုက်တာ! အမေ, အနံ့ရတယ်မလား။ နှစ်သစ်ကူးလည်း မဟုတ် အားလပ်ရက်လည်းမဟုတ်ဘဲ ဘယ်မိသားစုက အခုအချိန်ကြီး အသားချက်နေတာလဲ"
အမျိူသမီးမောက်လည်း ထိုအနံ့ကို ရလိုက်ပြီး ဒီနယ်မြေထဲက အိမ်နီးချင်းတွေအကြောင်း စဉ်းစားလိုက်တယ်။ အမဲလိုက်ကျွမ်းကျင်တာကြောင့် တစ်ခါတစ်ရံအသားစားရတဲ့ တောင်ခြေက မုဆိုးကျောက်တို့ မိသားစုမဟုတ်ရင် သူမနဲ့အဆင်မပြေတဲ့ အမျိုးသမီးဖန်းတို့မိသားစုဆီကပဲ အနံ့ရတာဖြစ်နိုင်တယ်။ အမျိုးသမီးဖန်းမှာ ဧည့်သည်ရှိပြီး သူတို့အတွက် ကြက်သားကို သားထိုးတာဖြစ်နိုင်လား။ ဒါပေမယ့် မဟုတ်လောက်ဘူးထင်တယ်။ ကြက်သားရဲ့အနံ့လိုမျိုး မဟုတ်ဘူး။ ရှောင်ချောင်းမိသားစုကိုတော့ အမျိုးသမီးမောက်က လုံးဝကျော်လိုက်တယ်။ သူတို့မှာ စားဖို့တောင်
အနိုင်နိုင်ကို အသားဝယ်ဖို့ ပိုက်ဆံအပိုဘယ်လိုရှိနိုင်မှာလဲ။
"အစားမက်တဲ့မင်းကတော့လေ! နောက်တစ်ကြိမ် နားရက်မှာ မင်းအကိုကြီးပြန်လာရင် မင်းတို့နှစ်ယောက် စားဖို့ အသားအချို့ဝယ်လာပြီး ချက်ပေးမယ်... မင်းဘယ်သွားနေတာလဲ။ ပိုပြီးနာခံစမ်းပါ ကျိုးမိသားစုရှေ့မှာ မင်းအမေကိုမျက်နှာပျက်အောင် မလုပ်စမ်းပါနဲ့" မုဆိုးကျောက်က သူတို့နဲ့ နည်းနည်းဝေးတဲ့ နေရာမှာနေတာကြောင့် သူတို့ချက်တဲ့အနံ့က လေနဲ့ပါလာဖို့ အလားအလာမရှိပေ။ အဲ့တာကြောင့် အနံ့လာနိုင်တဲ့ မိသားစုကတစ်စုသာရှိတယ်။
အမှန်တော့ အမျိုးသမီးမောက်နဲ့ ကျိုးမိသားစုကြားမှာ တကယ့်သဘောထားကွဲလွဲမှုကြီး ရှိတာမဟုတ်ပေ။ မိသားစုတစ်ခုကဘဲမွေးပြီး အခြားမိသားစုက ကြက်မွေးတော့ ချန်းမိသားစုရဲ့ ဘဲနဲ့ဘဲဥတွေက ကျိုးမိသားစုရဲ့ကြက်တွေလောက် မကျော်ကြားပေ။ ပြီးတော့လည်း ကျိုးမိသားစုရဲ့ ဦးစီးသူက စိုက်ပျိုးရေးပါးတဲ့အချိန်တွင်းမှာ ကုန်ပစ္စည်းတွေကိုရောင်းချပြီး အဲ့ဒီကနေ ပိုက်ဆံအများကြီး ရလေတယ်။ အမျိုးသမီးမောက်က မတရားဘူးလို့ခံစားရပြီး သူမက စကားကို ကောင်းကောင်းမွန်မွန် မပြောတတ်ပေ။ အကြိမ်အနည်းငယ် နဖူးတွေ့ ဒူးတွေ့ပြီးတဲ့နောက် မိသားစုနှစ်ခုကြားက ဆက်ဆံရေးက တဖြည်းဖြည်းအေးစက်ပြီး ဝေးကွာသွားတော့တယ်။
ချန်းဝူက သူ့လက်ထဲက တုတ်ချောင်းလေးကို အပေါက်ဝအပြင်ဘက်ကိုပစ်လိုက်ပြီး ပြောခဲ့တယ်
"အကိုကြီးရှောင်ဟွားဆီ သွားမှာမဟုတ်ဘူး... ရှီထုန်လေးကိုကစားဖို့ သွားရှာမလို့"
ချန်းဝူက ယွီမိသားစုနေအိမ်ရဲ့ ဝင်ပေါက်ကို ရောက်တဲ့အခါ အသားရဲ့အနံ့က ဒီမှာပိုပြင်းတယ်ဆိုတာကို သိလိုက်တယ်။ သူ့အမေ နှစ်သစ်ကူးတုန်းကလုပ်တဲ့ ဝက်သားနီချက်ကတောင် ဒီလိုမျိုး သွားရည်ယိုချင်စရာ အနံ့မရခဲ့ဘူး။ သူရဲ့နှာခေါင်းကနေတဆင့် လေကို ပြင်းပြင်း ရှုသွင်းလိုက်ပြီး ခြံဝင်းထဲကို ခြေလှမ်းလိုက်တော့တယ်။
"ရှီထုန်လေး, မင်းရော အနံ့ရလား။ အနံ့လေးကအရမ်း မွှေးတာပဲ" ချန်းဝူက အိမ်ကိုဝင်လိုက်ရင်း အော်ပြောလိုက်တယ်။
ရှီထုန်လေးက မီးဖိုချောင်အပြင်ကို ထွက်လိုက်ပြီး ပြုံးပြလိုက်တယ်။
"အကိုကြီး ရှောင်ဝူ, အစ်ကိုက နှာခေါင်းကောင်းတာပဲ။ ဝက်ခေါင်းသားကို အခုလေးတင်နှပ်ပြီးတာနဲ့ အစ်ကိုရောက်လာတာပဲ။ ဒီကိုလာ ဒီကိုလာ! ကျွန်တော့်ဒုတိယအစ်မက အငွေ့တထောင်းထောင်းနဲ့ ပူနေတဲ့ဝက်ခေါင်းသားနှပ်ကို တစ်ပိုင်းဖြတ်ပေးပြီး အစ်ကိုရဲ့တောင့်တနေမှုကို ဖြည့်ဆည်းပေးလိမ့်မယ်"
"ဝိုး!အသားအနံ့က တကယ်တော့ မင်းတို့မိသားစုကနေလာတာပဲ အာ!! မင်းတို့မိသားစု ဒီနေ့ဘာဖြစ်လို့ အသားချက်စားတာလဲ"
ချန်းဝူက သူ့ပါးစပ်ကနေ အပေါ်ဝတ်အင်္ကျီပေါ်ကို သွားရည်ကျလုမတတ်ပဲ။ သူ့လက်နောက်ကို သုံးပြီးပါးစပ်ကိုသုတ်လိုက်ပေမဲ့ သူ့ခြေထောက်ကတော့ လုံးဝရွေ့မသွားခဲ့ပေ။

......