အပိုင်း ၁၄၇။ ဘယ်သူက ဉာဏ်ကြီးရှင်အစစ်လဲ
အဲ့အသံကိုကြားတော့ ဘုရင်ကြီးက ဆိုဖိုရာကို အလေးမစိုက်ဟန်ဖြင့် တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။
အက်ကွဲကြောင်းထဲကနေ ခုလေးတင် လွတ်လာတဲ့ ဆိုဖိုရာက စကားပြောရင်း ခြေလှမ်းကျဲကြီးတို့ဖြင့် လျှောက်လှမ်းလာသည်။ သူ့ကိုယ်ပေါ်က ခြုံလွှာက ရှိမနေတော့ချေ။ သူကား အသက်သုံးဆယ်အရွယ် မျက်နှာကျထင်းထင်း၊ သိမ်းငှက်မျက်လုံးတို့နဲ့ ခပ်ခန့်ခန့်လူတစ်ယောက်ပင်ဖြစ်သည်။ ဒါပေမဲ့လည်း သူ့မျက်နှာထက်က အမူအယာတို့က အနည်းငယ် တောင့်တောင့်တင်းတင်းကြီးပေမို့ ၎င်းအချက်က သူ့ကို မနှစ်မြို့ဖွယ် ဖြစ်နေစေ၏။
သူ့အနောက်မှာတော့ သူ့လက်အောက်ငယ်သား ခုနှစ်ယောက်၊ ရှစ်ယောက်လောက် ရှိနေကာ ကျန်သူများကတော့ သေသွားတာ ဒါမှမဟုတ် ရေခဲကမ္ဘာမှာ ပိတ်မိသွားတာဖြစ်နိုင်သည်။
ငရဲမင်းကြီးအပေါ် ဆိုဖိုရာရဲ့အမုန်းတို့က နှစ်ပေါင်း တစ်သောင်းတိုင် ကြာခဲ့ပြီမို့ အဲ့လောက်အချိန်ကြာသွားပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ သူတို့ကြားထဲကပြဿနာတွေကို ဘယ်သူမှ မမှတ်မိကြတော့ချေ။ ဒါပေမဲ့ ရေခဲနန်းတော်ထဲမှာ ဘုရင်ကြီးအပေါ် ထားရှိတဲ့သူ့သဘောထားအရ ဘုရင်ကြီးရဲ့ဘဝ အေးဆေးသက်သာနေအောင်လုပ်ဖို့ သူ့မှာ ရည်ရွယ်ချက်ရှိမနေမှန်း သိသာလွန်းလှသည်။ အဲ့တာကြောင့်လည်း ဆိုဖိုရာက အခု ဘုရင်ကြီးကို ထပ်ပြီး ပြဿနာရှာနေခြင်းပင်။
ရေခဲချီလင်ကို ခုလေးတင် စာချုပ်ချုပ်ဆိုလိုက်သွားနိုင်ပြီဖြစ်တဲ့ ဖုန့်ရှီကတော့ အခု ခံစားချက်တွေ ကောင်းလို့နေ၏။ ဆိုဖိုရာရဲ့ စကားတွေကိုကြားတော့ သူ တန်းပြီး ဆွေ့ဆွေ့ခုန်မသွားဘဲ အဲ့အစား လူကို အံ့အားတသင့်အကြည့်နဲ့ ထက်အောက်စုန်ဆန်ကြည့်လိုက်၏။ အကြောင်းကား၊ သူ...အဲ့လူကိုမသိဘူး!
"အဘိုးကြီး၊ ခင်များက ဘယ်သူလဲ?"
"ကောင်စုတ်! မင်း အခု ဘယ်သူ့ခေါ်နေတာလဲ?" ဆိုဖိုရာက ဖုန့်ရှီရဲ့စကားလုံးတို့ကြောင့် ချက်ချင်းပဲ စိတ်အနှောက်အယှက်ဖြစ်သွားရသည့်အတွက် သူ့ရဲ့မျက်နှာက စူပုတ်သွားတော့သည်။ သူ့အသက်က နှစ်ပေါင်း တစ်သိန်းကျော်ပြီးဖြစ်နေပေမဲ့ သူ့မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်မှာ ဘယ်သူကမှ သူ့ကို အဘိုးကြီးလို့ မခေါ်ရဲခဲ့ကြ။ ကောင်လေးက သိသိသာသာကြီးကို ဆိုဖိုရာရဲ့ သည်းခံနိုင်စွမ်းဂိတ်ဆုံးကို သွားထိလိုက်တာပင်။
BINABASA MO ANG
အာဏာရှင်ငရဲမင်းကြီးနှင့် သူ၏အချစ်ကလေး (၁)
Fantasyစာသင်သားဖုန့်ရှီ -အပျော်တမ်းသူခိုး၊ ရည်မှန်းချက် -တစ်ကမ္ဘာလုံးရှိ ပစ္စည်းတွေခိုးဖို့၊ သေပြီးတာတောင် အငြိမ်မနေနိုင်တဲ့ဖုန့်ရှီ။ အကျိုးဆက်ကတော့ သူ ခိုးခဲ့တဲ့ပစ္စည်းတစ်ခုက နတ်ဘုရားတွေနဲ့ မိစ္ဆာတွေကြား စစ်ပွဲကြီးတစ်ခု အစပြုသွားစေခဲ့သည်။ ဤအမှန်တရား သိပြီ...
