အာဏာရှင်ငရဲမင်းကြီးနှင့် သူ၏အချစ်ကလေး (၁)

83. When Facing Great Disaster, Go Separate Ways

Please scroll down for Zawgyi.

အပိုင်း ၈၃။ ဒုက္ခအကြီးအကျယ် ကြုံတဲ့အခါ ရှောင်ကွင်းသွား

ဘုရင်ကြီးက ကောင်လေး လက်နှင့် အုပ်ထားသည့် ခြေထောက်ကို တည်ငြိမ်သောအကြည့်ဖြင့် တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ ဖုန့်ရှီနှင့် စာအုပ်နတ်ဘုရားတို့ တစ်ကိုယ်လုံး ချွေးစေးထွက်တော့မယ့်ဆဲဆဲတွင် လေပြေလို နူးညံ့သောအသံတစ်သံ သူတို့ ကြားလိုက်ကြသည်၊ "နာသွားလား?"

အဲ့တာကို ကြားတော့ ဖုန့်ရှီ ချက်ချင်းပဲ နာကျင်မှုကြောင့် ရှုံ့မဲ့သွားတော့သည်။

ထိုမေးခွန်းကို ကြားပြီးနောက် ကျိုးလုနီးပါးဖြစ်သွားသော သူ့ခြေထောက်ကို ရုတ်ချည်း သတိရသွားသည်။ ထို့နောက် နာကျင်မှု ပြန်ပေါ်လာကာ ကြွက်သားတို့ တုန့်ဆိုင်းသွားတော့သည်။ အနာတရဖြစနေသော သူ့ခြေထောက်ကို သူ့ခေါင်းဆောင် ကုသပေးတော့မည်ဟု တွေးထင်မိသောအချိန်တွင် လေပြေညှင်းနှင့်တူသော နူးညံ့သော အသံကို သူ ရုတ်တရက် ကြားလိုက်ရသည်။ သို့သော် ဒီတစ်ကြိမ်တော့ ဖုန့်ရှီတစ်ယောက် သူကြားလိုက်ရတာကို မကောင်းဆိုးဝါးတစ်ကောင် တီးတိုးပြောလိုက်သံအလားသာ ခံစားလိုက်ရသည်။

"နာတယ်ဆိုရင် ကိုယ်တော် မင်းကို ခဏလောက် နာကျင်မှု ခံစားခွင့်ပေးမယ်။ မင်း သင်ခန်းစာ ယူသင့်တယ်!"

စိတ်ပျက်သွားသော မျက်နှာဖြင့် ဖုန့်ရှီ ချက်ချင်းပင် ရိုးသားစွာ တောင်းပန်လိုက်သည်၊ "တောင်းပန်ပါတယ်၊​ ကျွန်တော့အမှားပါ။"

ဘုရင်ကြီးက ဖြည်းညှင်းစွာ လှည့်လိုက်ကာ ပြောလိုက်သည်၊ "ကိုယ်တော့နောက် လိုက်ခဲ့။" တချိန်တည်းတွင် ဖုန့်ရှီတစ်ယောက် မမြင်လိုက်ရသည်မှာ ဘုရင်ကြီးမျက်နှာပေါ်က နူးညံ့သွားပြီဖြစ်သော အမူအယာကိုပင်ဖြစ်သည်။

ဖုန့်ရှီ ဒီတစ်ကြိမ်တော့ သူ ရုန်းမထွက်နိုင်တော့ပြီဆိုသည်ကို သိသည့်အတွက် မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ခြေဖျားများ အေးစက်လာကာ သူ့ကံကြမ္မာကို သူ လက်မခံချင် ဖြစ်သွားရတော့သည်။