အရှင်​မင်းကြီး ​ကောင်းကင်​ဘုံကို မကြွ​သေးဘူးလား

Chapter 23

[လက်ရှိ] ထန်းရှီ: "ဘယ်တုန်းက ငါတို့က အရှက်ရှိပြီး မြင့်မြတ်တဲ့ နတ်ဘုရားတွေလို့ ပြောဖူးလို့လဲ? ဪ...ဒါနဲ့ အရှက်မရှိတဲ့ ငါတို့တွေ ဝိုင်းရိုက်သမျှကို လိမ့်ခံနေရတဲ့ မင်းတို့တွေကို မြင်နေရတာ တော်တော်တော့ အရှက်ရစရာ
​ကောင်းတယ်နော်"

[လက်ရှိ] စုမူကျိ: "....."

တစ်ချို့တစ်ချို့သော လူတွေရှိ
တယ်။ မင်းသာ သူတို့လိုလူမျိုး
​တွေ နဲ့ စကားပြောဆိုရတဲ့ အခါမျိုး
မှာ မင်းမှာကြံ့ခိုင်တဲ့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်
ရာ ခံနိုင်ရည် စွမ်းအင်တွေ ရှိထား
ဖို့ လိုတယ်။ မင်း သူတို့နဲ့ စကား
တစ်ခွန်း ဆက်ပြောတိုင်း သွေးတက်လာပြီး အကြိမ်ပေါင်း
ငါးရာကျော်ထက်မနည်း သူတို့ကို
ခွင့်လွှတ်ပေး​နေရလိမ့်မယ်။
ထန်းရှောင်က သေချာပေါက်ကို အဲလိုလူစားမျိုး။

Ranzhi Clanကတော့ သူမရဲ့သုံးဆယ်တစ်ဘုံ အပြင်ဘက်
ထိ အရှက်တရားကင်းမဲ့နေမှုကြီးကို နောကြေနေအောင် ကျင့်သားရ
​နေပေမဲ့ တစ်ဖက်ကတော့ ထိုကဲ့သို့ မဟုတ်လေဘူး။

သူတို့တွေမှာ ထန်းရှီရဲ့ စကား
​ကြောင့် ကီးဘုတ်တွေ ရိုက်ခွဲ၊ ခေါင်းမွှေးတွေ​ပြောင်အောင်
အကုန် ဆွဲနှုတ်ကုန်ကြကာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဓားတွေလှံ
​တွေနဲ့ ထိုးပြီး သတ်သေကုန်ကြ
​တော့တယ်။ ထို့နောက်မှာတော့ ယမ်းပုံမီးကျဖြစ်သွားတဲ့
ရန်သူတွေဟာ စစ်တပ်ကြီးတစ်ခု
လုံးကို အလျင်အမြန်ဆင့်ခေါ်လိုက်
ပြီး ထန်းရှီပြောခဲ့တဲ့စကားလုံးတွေ
ကို ပြန်ပေးဆပ်ခိုင်းဖို့အတွက်​ တောနင်းဆင်းနင်းပြီး သူမကို လိုက်ရှာကြ​လေတယ်။

တစ်ဖက်မှာတော့ ထန်းရှီဘက်က
လူတွေခမျာ အလွန့်အလွန့်ကို ​
​​အလုပ်ရှုပ်ကုန်ကြ​တယ်။

အခုလိုမျိုး အမှိုက်ထုပ်တစ်ကောင်
ကို တွယ်ဖို့ အရူးအုပ်လိုက်ကြီး
လှုပ်​လှုပ်​ရွရွနဲ့ ချီတက်လာတာမျိုး
က ရာစုနှစ်တစ်ခုလုံးမှာ နောက်တစ်ကြိမ် တွေ့မြင်ရဖို့ဆိုတာ ခဲယဉ်းတယ်လေ!

သိပ်မကြာလိုက်ဘူး။ တအုံးအုံး
တဒိုင်းဒိုင်းနဲ့ ဆော်ကုန်ကြ​တယ်​။
ပထမတစ်​ချီတိုက်ခဲ့တဲ့
တိုက်ပွဲမှာတော့ အပြစ်မရှိတဲ့
​ဘေးလူတွေကို ထိခိုက်မှာစိုးတာ
​ကြောင့် ငဲ့ညာပြီး အထိန်းအကွပ်နဲ့
တိုက်ခိုက်ခဲ့ကြပေမဲ့ ဒီတစ်ခေါက်
ကတော့ လုံးဝမတူလေဘူး။
လူတိုင်းက စိတ်လွတ်သွားတဲ့
သူတွေလို ရူးရူးနှမ်းနှမ်းနဲ့ မြင်သမျှအကုန် ဓားနဲ့လိုက်ရမ်း
ကြပြီး မနက်ဖြန်ဆိုတာ မရှိ
​တော့တဲ့ အတိုင်း သူ​သေကိုယ်​​သေ
တိုက်​ကုန်​ကြတယ်။