~ÇATI KATI~

14. BÖLÜM: Mitsuki

Çantamı hazırlayıp kapıya yöneldim.

Izuku: "Görüşürüz."

Shinso: "Görüşürüz. Bir şey olursa ararsın."

Kafamı salladım ve evden çıktım. Oboro hakkında öğrendiklerimiz iki gün önceydi. Dün mezar açıldı ve içinin boş olduğu öğrenildi.

Açıkçası son zamanlarda nedense içimde garip bir boşluk hissediyordum. Nedenini bilmiyorum sadece bazen bir yere bakıp kimseyi duymuyordum, bazen hiç uyuyamıyordum, bazen de hep uyumak istiyordum. Garip rüyalar görüyordum ama hatırlamıyordum. (7/24 ben jshd)

Yine de şimdilik bunları unutup annemin evine doğru yürüyordum. Hava karanlıktı. Akşam çıkmıştım. Iki gece orada kalıp pazar akşamı geri gelecektim.

Akşam başıma bir iş gelmesin diye görünmez takılıyordum. Normalde izinsiz özgünlük kullanmak yasaktı ama görünmez birini nasıl görüp ceza vericekler ki?

Eve vardığımda görünmezliğimi durdurup kapıyı anahtarla açtım.

Inko: "Izuku hoş geldin!"

Izuku: "Hoşbuldum." Dedim gülümseyerek.

Içeri girip çantamı odama çıkardım. Annem tabii ki de beni özlediği için gelip sarıldı.

Birlikte televizyondan bir program izlemeye başladık. Şükürler olsun ki sevdiğimiz şeyler benzerdi. Ben yine dikkatimi vermeyip dalmıştım.

Inko: "Izuku!"

Izuku: "Huh? Efendim?"

Inko: "Daldın. Kafanı bir şey mi kurcalıyor."

Izuku: "Ah şey... Evet aslında." Televizyonun sesini kısıp bana baktı.

Inko: "Anlat."

Iki gün önce Oboro ile olanları özet geçtim.

Inko: "Tanrım... Neler olmuş böyle? Yani Oboro hayatta ve mezarı boş."

Izuku: "Evet. Endişeliyim aslında. Aizawa-san ve Hizashi-san ona baya değer veriyorlar."

Inko: "Sonuçta arkadaşlarmış. Bende Mitsuki kaybolduğunda çok endişelenmiştim lisede."

Izuku: "Mitsuki Teyze lise zamanında kayıp mı oldu?"

Inko: "Evet. Hem güzel bir kızdı hem de zengindi nede olsa. Kaçırılmıştı."

Izuku: "Bir şey olmuş muydu?"

Inko: "Mitsukiye mi? Hayır. Kaçıranlar? Az kalsın ölüyorlardı."

Kıkırdadım.

Izuku: "Tam da beklendiği gibi."

Bir süre daha televizyon izledikten sonra ikimizde uyumak için odalarımıza girdik. Çantamdan bir iki eşyayı odama yerleştirdikten sonra yatağıma uzandım.

Yine garip bir rüya görmemeyi dileyerek uyudum.

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

"Baba? Nereye gidiyorsun?"

"Kapa çeneni! Senin gibi Özgünlüksüz iğrenç bir çocuk benim olamaz!"

"N-ne...?"

"Bırak gitsin Izuku. Onun gibi bir adamı baban olarak haketmiyorsun."