THE REAL QUEEN'S LIFE (COMPLETED)

CHAPTER FIVE

Since gabi na ay na hindi sila nagtagal. Naunang umalis at nag paalam si Klinnia at Monique.

"Xz-Xzevier." He's about to go out as well but I remember, I need to at least thank him. Wala siyang imik na lumingon lang sa akin.

"Ahm, I just want to say thank you.." mahina ani ko ngunit alam kong dinig niya.

"Thank you, I really owe you a lot." I smiled at him and he just nodded.

"I'll go ahead... Pagaling ka." He simple uttered. I nodded as I watched him walked towards the door.

Guess he's not really a bad person, he only do have a cold personality.

Hindi nag tagal ay dumating din si auntie na may dalang pagkain. Hindi ko nagalaw ang dala niyang food since may dalang snacks sina Monique kanina kaya yun ang kinain ko.

Kinabukasan nang magising ako ay kausap ni auntie ang doctor. Agad lumapit sa akin ang nurse at tiningnan ang kalagayan ko.

"I advise you miss Navar to stay healthy and don't stressed yourself.. Pwede na siyang e discharge. Mauna na ako." Agad na nag paalam ang doctor at inihatid siya ni auntie sa labas ng pinto.

"Kumain ka muna." sabi sa'kin ni auntie at binigyan ako ng breakfast.

"Auntie? Anong pinang usapan niyo nang doctor?" I know they were talking and discussing about my condition bago ako nagising.

She suddenly stopped and dahan dahang tumingin sakin, "Those.... those are signs... Signs na bumabalik na ang mga alaala mo."

Napaisip ako dahil sa sinabi ni auntie. But how? And when? Biglang pumasok sa isip ko ang napanaginipan ko kahapon. Does this means, part yun ng memories ko?

Gusto kong alalahanin yun but it will only trigger my head. Kaya isinawalang bahala ko nalang ito. I know naman na soon, I'll be able to remember everything.

At noon time ay bumalik na kami ni auntie sa room ni Lola. She's better now than the last time I saw her.

Gusto ko sanang pumasok ngayon pero hindi ako pinayagan ni auntie. I also message Klinnia and Monique na nadischarge na ako. They just replied na wag muna akong pumasok, dahil baka may mangyari na naman sa school. So the whole day ay nasa room lang ako ni Lola.

The next day, syempre papasok na ako. While I am walking towards the exit of the hospital. I received a message from Monique na susunduin daw nila ako.

Nagtaka pa ako kung bakit naman kailangan pa nila akong sunduin dito sa hospital. Pwede naman nila akong hintayin sa gate kung talagang ayaw nilang mag isa akong mag lakad papunta sa classroom.

Nang makarating ako sa labas ng hospital napatingin agad ako sa isang black van na agad nag park sa harapan.