Onu sevme| Hobrıen

40. Bölüm(Final)

5 Sene Sonra

"Dolly hazır mısın bebeğim"

"Hazır mıyım" 'r'leri söyleyemeyip yerine 'y' kullanması ona bir tatlılık katarken Dylan onu kucağına alıp yanağına kocaman sulu bir öpücük bıraktı. Dolly yüzünü buruşturup yanağını sildiğinde ise Tyler gülümseyip kızını alarak yere bıraktı. "Hazırsın güzelim"

"Nereye gidiyoruz baba"

"Büyükbabana gidiyoruz bebeğim. Montunu giy hadi"

Dolly kafasını sallayıp montunu giymek için aşağı indi Tyler'da Dylan'ı belinden tutup kendine çekti. Alnına bir öpücük bırakırken kokusunu içine çekti.

"Çok güzelsin"

Dylan gülümseyip "Biliyorum" dediğinde Tyler'da gülümsedi ve kafasını sevdiği adamın boynuna gömdü.

"Seni seviyorum" Dylan'ın boynundan dolayı boğuk çıkan sesini Dylan duymuştu. Kollarını Tyler'ın omzuna doladı ve sıkıca sarıldı. "Biliyorum"

"Sende beni seviyor musun?"

"Immm şey"

"Ne!!"

Dylan boynundan ayrılıp şaşkınca kendisine bakan Tyler'a gülümsedi. "Senden bir çocuğum var. Hemde beş yaşına girdi"

Tyler yine gülümseyip Dylan'ın dudağını öperken gözleri, yanında elleriyle gözlerini kapatmış Dolly'e takıldı.

"Ah, şey biz arabayı ısıtalım Dolly'le değil mi"

Tyler ve Dolly dışarı çıkarken Dylan'da kendi montunu giyip son kez aynadan kendine baktı.

Oliver kendini affettirmek için her şeyi yapmıştı. Dylan'ın çocukluğu onu affetmesine izin vermezken Dylan veriyordu. Sonuç olarak Dört senelik bir uğraşın sonucunda babasını affetmişti. Beraber ağlamıştılar. Onsuz geçen yılların hatırına, annesinin hatırına, kendi hatırına...

"Dylan çık artık"

"Geliyorum"

Hızla kapıyı çekip çıktı ve ön koltuğa oturdu. Tyler'ın eli elinin üzerindeyken küçük bir gülümsemeyle dışarıyı izledi.

"Baba bir kedi alabilir miyiz"

"Hayır evimde kedi istemiyorum"

Tyler'ın sert çıkışıyla Dylan kaşlarını çattı. "Ne olmuş canım alt tarafı bir kedi"

"Hayır dedim. Bu konu bir daha açılmazsa iyi olur. Boşa dil dökmüş olacaksınız çünkü. Evimde kedi istemiyorum"

"Ama baba"

"Ama Tyler"

Tyler iki bebeğinin de aynı anda kendisine karşı çıkmasıyla gözlerini kapattı. Direksiyonu sağa kırarken kafasını iki yana salladı.

"Hayır dedim"

Dolly sinirli bir şekilde kollarını göğsünün altında birleştirip arkasına yaslanırken Dylan'da aynısını tekrarladı. Dolly tamamen onun kopyasıydı.

Oliver'ın evine geldiklerinde Dylan Dolly'nin elini tuttu ve aklınca Tyler'a trip atarak kapıyı çaldılar. Tyler'da yanlarına geldiğinde kapı açıldı.

Oliver büyük bir gülümsemeyle torununu kucağına aldığında Tyler gözlerini ona dikti. Hâlâ ısınamamıştı o adama. Sadece Dylan onu affettiği için susuyordu.

"Geçin çocuklar"
———

Yavaşça kalemini masaya koydu ve tüm yaşanmasını istediği şeyleri birbir döktüğü defteri kapattı. Ne yani bitmiş miydi? Bir Tyler&Dylan hikayesi daha bitmiş miydi.

"Evet" diye geçirdi içinden "bitti. Yine..."

Yavaşça yağmur yağan camının önüne oturdu. Diğer yazarlar gibi elinde bir kahve fincanı yoktu. Rahatça yudumladığı herhangi bir şey...Yine de gözünü gökyüzüne çevirdi.

"En azından mutlu bir sondu" diyerek kendini rahatlatmayı denedi. "En azından mutlulardı. Birbirlerini bulup acılarını dindirdiler"

Camın önünden kalkıp dışarı çıkarken hâlâ kitapla ilgili düşüncelerini bırakamıyordu. "Güzel bir hikaye miydi?"

Güzel Bir Hikaye Miydi?