Onu sevme| Hobrıen

Bölüm 7

İstiyorum...

Tyler'ın yatağı ve yastığında yatmanın bu kadar rahatlatıcı olduğunu hiç düşünmemiştim. Yatağı tek kişilikti ve yastığı tamamen o kokuyordu. Her milimi Tyler'ın kokusunu ta içine işlemişti. Yorganının onun bedenine değdiğini düşünmek bana sıcak bastırıyordu. Onunla bir zamanlar aynı yatakta bile yatıyorduk ama çok zaman geçmişti. Şimdi onun sesinde bile huzur buluyordum nefes alışveriş sesinde bile...

Uykuya dalmakta çok zorlandım. Hatta başaramadım. Gecenin iki buçuğunda ben hâlâ camdan dışarı bakıyordum. Karşıda başka bir bina vardı ama ordan gözlerimi alamıyordum. Tyler'da uyumuyordu. O gece üç olmadan uyumazdı. Kendine bunu resmen şartlandırmıştı. Ben erkenden uyurken o gecenin üçüne kadar beklerdi. Hâlâ öyle mi bilmiyorum ama öyle olmalı. Ayağa kalktım ve mutfağa gittim. Tyler'da burdaydı ve yemek yiyordu. Hatırlatma: saat gece iki buçuk

"Ben su içebilir miyim?"

Tyler: Bana mı soruyorsun cidden burda ki her şey senin istediğini yapabilirsin istersen sürahiyi al götür.

Küçük bir gülümsemeyle bardakların eskiden olduğu yeri açtım ama burda bardaklar yoktu. Kaşlarımı çattım. Neden yerini değiştirmişti ki.

Tyler: Üst çekmecede

Üst çekmeceyi açtığımda bardaklarla dolu çekmeceden bir bardak alıp Tyler'ın önünde ki sürahiye uzandım ama o benden önce davranıp suyumu doldurdu.

"Teşekkür ederim"

Tyler: Eğer bir daha teşekkür edersen ağzına yapıştırırım

Birden elimdeki bardak düştü ve her yerim titremeye başladı. Daha önce hiç böyle olmamıştım. Her yerim titriyordu söylediği şeyler beynimin içinde yankılanmayı geçmiş artık Tyler'ın duymadığından şüphelenmeye başlamıştım.

Tyler: Hayır öyle demek istemedim ben- lanet olsun. Dylan! Kendine gel ciddi değildim.

Sıkıca elimi tuttu. Arka arkaya öpücükler bıraktı. Ciddi değilim diyip durdu ama titremem durmuyordu. Gözlerimi kapattım. Ayaktayken uyumak istedim belki de. Tyler ise beni yine kucağına alıp koltuğa bıraktı. Ayağıma soğuk bir şeyin değdiğini hissettiğimde biraz ürperdim ama sonradan alıştım.

Tyler: Dylan ciddi değildim lütfen

Duramıyordum ki istem dışıydı her şey. Daha önce Jerry beni öldüreceğini söylediğinde bile böyle olmamıştım. Kendimi sıktım ve durmayı denedim başarıyordum sanırım.

Tyler: Evet evet sakin ol. Özür dilerim. Kastettiğim vurmak değildi. Özür dilerim biraz daha sık kendini.

Dediğini yaptım ve kendimi biraz daha sıktım belki de Tyler'ın elimi tutması biraz daha katkı sağladı titrememi durdurmayı başardığımda Tyler beni o kadar sıkı sardı ki bir an onun ciğerinin içine gireceğimi düşündüm.

"Sa-sanırım ölüyorum"

Tyler beni bıraktığında derin bir nefes aldım ve ayağıma baktım. Kesmiştim. En sakar insan bendim sanırım bir bardak suyu bile taşıyamıyorum.

Tyler "Çocuğun yok değil mi" diye sordu aniden. Hızlıca ona baktığımda ellerini teslim oluyor gibi havaya kaldırdı. "Afedersin ben sadece bir mahkeme olur mu diye merak ettim ve eğer olursa kazanmak için bir plan yapacaktım"

"Eğer öyle bir şey olursa her halükarda kazanırım tek artı yönüm benim karşılık vermemem olabilir. Bunu kabullendiğimi düşünürler. Aslında ben sanırım kabullendim. Tamam şimdi ölüyorum dedim her seferinde kendime ama- bilmiyorum Tyler yani aslında biliyorum bir çocuğum yok ama eğer öyle bir şey olursa kazanabilir miyim bilmiyorum"

Tyler: Sana vermeyeceğim tek şey para Stiles. Çünkü ben yine kovuldum ama diğer her şeyi verebilirim sana. Hâlâ istersen okuyabilirsin, sana ilgi veririm, yemek yapmasını öğrendim yemek verebilirim tabi sana bir de zarar veremem"

Dediği şeye burnumdan güldüm ve masumluğuna baktım. O çok masumdu. Benden fazla büyüktü ama benden daha masumdu.

"Çok güzel"

Tyler: Ne ben mi tabi ki

"Evet sen ama şuran" diyip elimi kalbine indirdim işaret parmağımla dürttükten sonra elimi yukarı çıkarttım ve gözlerini gösterdim "bura da"

Tyler dişlerini göstererek güldü ve iki eliyle kafamı tutup alnımı öptü. Sonrada odanın yolunu gösterdi. "Gidip uyu. Biraz dinlen yarın seni görmediğin yerlere götürürüm"

"Sonra Jerry'nin adamaları bizi bulsun"

Tyler: Sen bana güvenmiyor musun bundan sonra sana zarar gelmeyecek dedim ya

"Sen nasıl kendine bu kadar güveniyorsun"

Tyler: Çünkü been Tyler Hoechlin'im kendime Süpermen kadar güveniyorum. Gerekirse gözlerimden ışınlar çıkarıp onları yakarım.

"Pekala Süpermen Hoechlin ben yatıyorum o zaman"

Tyler: İyi geceler

"Sana da"

Odaya girip kapıyı kapattım ve yatağa tekrar yattım bu sefer gayet rahat bir şekilde uykuya daldım. Yarın için korkuyorum ama heyecanlıydım. Tyler'a güveniyordum ama endişelerim vardı. Burda mutluydum ama korkuyordum. Yarın yeni yerler göreceğim için mutluydum ama Jerry'den ölesiye kokuyordum. Okuma konusunda ise bazı tereddütlerim vardı. Yani hiçbir olaya karşı tamamen pozitif bakamıyordum. Bunu acilen atlatmalıydım çünkü Jerry'den korkmam demek boşanma kağıdını imzalatamamam demekti. Cesaretimi toplamalıydım gerekirse bende bir süpermahraman olmalı ve kendimi kurtarmalıydım.

İlk başta kendim...