ARZELA

15.Bölüm "Lia"

Medya- Lia Temıs

SINIR 150 VOTE 200 YORUM

RUSYA

Genç kız adama gözlerini kısarak baktığın da önüne gelen saçlarını umursamadan dudaklarını düz bir hale getirerek onla alayla konuşan adama bakmaya devam ediyordu. Onu nereden biliyordu diye düşünmeye başladı. Bunun Deandan başkasının bilmediğini biliyordu ama bu adam...

Onun bu haline karşılık Jacob ellerini cebine sokarak genç kıza ilerledi, üstü başı dağınık genç kızı böyle görmeyi planlamıyordu. Evet o hep böyle olmuştu, suratsız ve kendi önemsemeyen ama onun bu haline içi acıdı.
Doktorun dediklerini düşününce haklı olduğunu anladı Jacob.

Genç kız kaşlarını çatarak ona yaklaşan adamla hereket ederek konuşmaya başladı. "Sen kimsin?" kızın kızgın ve sert sesi adamı gülümsetti. Bu aile otomatik olarak böyle olmalıydı diye düşündü.

"Beni nereden biliyorsun?" içinde tutamadığı sözlerle beraber genç adam dudaklarını  kıvırarak kıza yaşlaştı ve önünde durarak saçı başı dağınık kıza yukarıdan bakmaya başladı.
Kafasını kaldırıp ona kızgınca bakan kızla konuşmaya çalıştı.

"Dean Temısın kardeşini nasıl bilmem? Ben Jacob beni tanımadın mı? Abinin çocukluk arkadaşı buraya bir -" genç kız abi lafı ile dişlerini birbirine bastırarak gözlerini adamdan çekerek arkasını döndü ve büyük bir öfke ile sözünü kesti genç adamın.
"Kes, o benim abim falan değil." Jacob şaşırarak ona baktığında hemen kafasını salladı.
Nedeni belliydi,o yüzden susarak kızın beline uzanmaya yüz tutmuş saçlarına baktı. Güzel koku ondan geliyordu ama dağınıklığı sanki 2 hafta yıkanmıyor gibi görünüyordu.

İlk defa bakımsız ve makyajsız bir kadın görüyordu Jacob.
Bakışları, sözleri, duruşu aynı abisini andırıyordu sanki onun kız versiyonudu. Ha tabi deliliğini saymazsak öyleydi. Diyerek aklından geçirdiği sözlerle konuşmasına zar zor devam etti.

"Senin artık çıkman gerekiyor, hem ab- Dean da özledi seni." onu kızdırmamak için sakince konuşurken sözlerini de o na göre seçiyordu. Genç kız duydukları ile histerik bir kahkaha attığında arkasına döndü, Lianın sesi odanın duvarlarına çarparken Jacob onun bu kahkaha atan haline sessiz kalıp izliyordu.

Bir anda gülmesini kesen kız tek kaşını kaldırıp dudakların düz bir hale getirerek konuştu. "Özledi, özledi öyle mi? Beni buraya yıllar önce tıktı sonra defolup gitti. Sağolsun 2 yıl önce geldi ziyarete." bağırıp çağırmıyor aksine sessizce konuşuyordu genç kız. Gözlerinde ki nefret her şeyi anlatıyordu Lianın daha fazlasına gerek olduğumu düşünmüyordu genç adam.

Lia gözlerini odada gezdirdi.
17 yaşında buraya getirilmişti, ruh ve sinir hastalıkları hastanesi.
Deli hastanesi!

4 yılın ardından ne diye gelmişti karşısında ki adam? Ne istiyordu?
"Onu sen kovdun, gelmemesini sen söyledin Lia!" sert sesiyle beraber Lia ayağa kalkarak karşısına geçti.
Doğruydu.

"Evet, haklısın. Çünkü o bir katil, sende bir katilsin. Nefret ediyorum sizden, hayatımı çaldı o adam benim sonra da buraya tıktı defoldu. Şimdi eğleniyor mu? Mutlu mu?" nefesi adamın yüzüne vururken bu durumu umursamadan tekrar konuştu.
"Benim bir soyadım bile yok! Onu bile aldı benden." arkasını dönüp pencere kenarına oturdu. Jacob öylece kaskatı arkasında dikilirken bu kızla ne yapacağını bilemedi.
Gerçekten işi zordu.

Aklında kurduğu planla beraber kızın yanına oturdu. "Tamam Deana gitmeyeceğiz zaten onun haberi yok. O zaman benimle gel? Bir süre bende kal." genç kız kafasını yan tarafa çevirdi ve onunla ciddi ciddi konuşan adama baktı.