Stay Wild, Moon Child

Chapter Twenty One

Pero wala, nanalo ang katamaran ko that day na bihira lang mangyari. Nag mukmok lang ako sa loob ng kwarto. Paulit ulit nag p-play sa isip ko yung mga scenario na nangyari sa Intramuros.

Hindi pa rin mawala sa isip ko yung mga inasta ni Seb dahil kay Mona. Hindi ko rin in-expect na susuntukin niya nang ganon si Harold. What's surprising is Harold seems unbothered about it. He said its his fault. He crossed the line kaya siya sinuntok ni Seb. He said something to Seb that makes him mad. Pero kahit ganon, Harold said he did not regret telling that to Seb.

Kung ano man ang sinabi niya, I have no freakin idea. Iniisip ko, maybe it has something to do with Mona? Malamang its something to do with Mona. Pero na weirded out lang ako sa reaction ni Harold.

What if Seb is being in denial of his feelings toward Mona at kaya nilalapitan ni Harold si Mona is to make Seb realize na he better make a move or else, mapupunta sa iba yung babaeng gusto niya?

Kung iisipin, nung pinag uusapan namin ni Harold si Mona, he seemed detach to her.

What if... wala nga talagang gusto si Harold kay Mona?

The thought comforted me for a sec. Then I feel bad kasi alam ko eventually, meron at meron pa ring magugustuhan si Harold.

And I'm so sure it's not me. Kasi imposible naman talaga.

Sobrang labo.

~*~

Monday. I woke up late. Hindi ako nagising sa first alarm ko at gusto ko na lang sabunutan ang sarili ko. Ngayon na lang ako ulit nag oversleep ng ganito.

What the hell is happening to me?!

Mabilisan akong naligo at kumain ng breakfast. No, I can't skip meals. Pag ginawa ko yun, baka sakitan ako ng tiyan at mas lalong hindi ako makapag concentrate sa exam.

Buti na lang, nakasakay ako ng bus agad at hindi rin ganoon ka traffic.

Papasok ako ng gate ng school, nakita kong medyo marami rami na rin ang estudyante na parating. I only have fifteen minutes left before the flag ceremony starts kaya naman madaling madali ako sa pag lalakad.

I don't even get to review for our exam! Sabi ko kanina gigising ako nang maaga para makapag review saglit pero hindi ko nagawa. Nakakainis!

Habang nag lalakad ako papasok, I saw Chichi walking in front of me. Mabagal siya mag lakad at parang malalim ang iniisip. People are bumping on her pero wala pa rin siya sa sarili.

"Miss tabi naman!" sabi nung isang estudyante na nagmamadali mag lakad papasok at nabangga si Chichi.

Tinignan lang siya ni Chichi with a dead expression habang yung babae naman, inirapan siya at dire-diretso na nag lakad palayo.

I'm not the type of person to greet someone first lalo na kung pwede kong iwasan. Pero medyo na bother ako sa inaasal ni Chichi. She's always smiling and full of life. And seeing her like this is kinda off.

Lumapit ako sa kanya at tinapik ko siya sa balikat.

"Good morning," sabi ko as she looked at me.

Parang nag loading pa ang isip niya nung makita niya ako. But then eventually, she smiled at me. Yung usual na masayang ngiti niya na palagi niyang ipinapakita sa amin.

But this time, it did not reach her eyes.

"Hi Miss Pres!" bati niya while waving at me.