Görmüyorsun Hiç | Gay [Tamamlandı]

gökyüzünde ne çok yıldız var

"Nereye gidiyoruz?" Arabaya bindikleri andan itibaren bu soruyu kaçıncı duyuşuydu bilmiyordu Cihan.

Ama her seferinde olduğu gibi bu kez de sabırla cevap verdi.
"Sürpriz."

Furkan yolcu koltuğunda yana doğru eğildi ve Cihan'a doğru iyice yaklaştı.
"Nasıl bir yer?"

Bu önemliydi çünkü şu an üzerinde yatak pijamaları vardı ve toplum içinde sırıtmak istemezdi.

Gerçi yanındaki bakımlı çocuğun yanında zaten oldukça sırıtıyordu ama bu önemli değildi. Cihan'ın yanında nasıl gözüktüğünü dert etmiyordu, onun yanında en doğal haliyle de olsa yadırgamazdı sanki.

Ama Cihan bu sorusunu da cevapsız bıraktı,
"Sürpriz."

Furkan pes etmedi,
"Deniz var mı?"

Cihan sarışın çocuğun sevimliliğine gülümsedi ve yolu bırakıp kendisine odaklanan elalara döndü.
"Sürpriz."

Furkan, Cihan'ın bozuk plak misali takılı kaldığını düşündü ve aklını karıştırmaya çalıştı,
"Küçükken en sevdiğin arkadaşın kimdi?"

Esmer çocuk dudaklarındaki tebessümle emin bir cevap verdi.
"Sen."

Bu cevabı duymasaydı kahrından ölürdü, şimdi de utancından aynı durumdaydı. Bu yüzden  kızaran yanaklarıyla önüne döndü ve başka şeylerle ilgileniyormuş gibi yaptı.

Cihan alışıktı onun cüretkar ve utangaç tavırlarına. Bu yüzden garipsemedi hiç. Yalan söylemeyecekti, bu hallerine bayılıyordu.

Korkmayacağını bilse kollarının arasına alır, saçlarını severdi. İçindeki tüm sevgiyi tüketisiye kadar öperdi onu.

Ama beklemesi gerekti, öyle demişti.

"Müzik dinleyeyim bari."  dedi ortamın sessizliğinden rahatsız olan Furkan.

Radyoyu açtı, kanallar arasında gezindi. Sonunda birinde karar kıldığında, şarkının bir yerlerden tanıdık geldiğini düşündü.

Bir yandan saatin geç olmasından kaynaklanan bomboş otobanı izliyor, bir yandan da mırıldanıyordu:

Gözüm görmez başkasını, sen ve ben elmanın iki yarısı
Bir ömür boyu beraber,

Furkan çocukken çok dinlediği bu şarkıyı neşeyle kısık sesle söylerken birden ses yükseldi ve Cihan onu şok eden bir şekilde eşlik etti,

Yalan, yalaan!

Sarışın çocuk ağzı 'o' şeklini almış bir şekilde yanındakine döndü, diğeri de mutlulukla kendisine bakıyordu. Eh, sonuçta çocukluklarında az söylememişlerdi bu şarkıyı.

Furkan devam ettirdi,

Şimdi gördüm gerçek yüzünüü!

Cihan eliyle direksiyon üzerinde ritim tuttu ve arabanın içinde bağırarak nakarata girdiler,

Güne açan çiçekler gibiyiz.
Yalan, yalaan!
Öyle saf ki sevgimiz!

Arabanın camları açık olduğu için tüm rüzgar içeriye doluyor, saçlarını savuruyordu. Üzerine yaptıkları hız da girince iyice havaya girmişlerdi.

Furkan kollarını iki yana açtı, şarkıyı tıpkı küçükken yaptıkları gibi söylemeye devam etti.

Cihan gözünü yoldan ayırmamaya çalışsa da ona bakmadan edemiyordu, kahkahalarına aynen cevap veriyordu.