FREKANS : 136

30

Merhaba canlarımmm, biz geldiik 🖤

Saatlerimiz?

Rastgele birilerini etikeleyip kitaba davet edebiliriiiz ♥️

Tuttu tutmadı oynuyoruz başladım ben (alttaki bugün mutlu..innşallah)

Hatırlatma...

"Buyrun bir şey mi istemiştiniz?"

Geri çekilip koşarak bahçeden çıktım. Evden çıkmış olmama rağmen hala koşuyordum. Sanki biri beni kovalıyormuş gibi hissediyordum ama kimse yoktu. Ormanın içine girdiğim anda durup etrafımda dönmeye başladım. Çok derinlere girmiştim..

O sırada nefes nefese birinin sesini duydum.

"Bunlar.. daha iyi günlerin."

Korkuyla arkaya doğru giden ayaklarımı durdurup uzaklaşan sese odaklandım.

"Sezen Allah aşkına nereye gidiyorsun?"

Meriç'in kolunu tutup hemen sesin geldiği yönü gösterdim.

"Biri vardı.. 'bunlar daha iyi günlerin' dedi Meriç, sonra koştu gitti. Git bul."

Meriç etrafa bakıp bana sarıldı. Meriç'i hızla itip gözlerine baktım.

"Git.. Meriç git ve bul. Evimizi yakan onlardı belki de."

Meriç bana bakış atıp isteksiz adımlarla yanımdan uzaklaştı. O sırada bir ses daha geldi kulaklarıma.

"Kimse inanmayacak sana.. deli diyecekler.."

Tekrar o hışırtı sesleri ve koluma dokunan Meriç.. umutsuz gözlerle bana bakıp başını iki yana salladı..

"Meriç o sesi duydun mu? Ben deli değilim Meriç. Sen.. sen bana inanırsın. Kimse inanmasa da sen bana inanırsın değil mi?"

Meriç bana sıkıca sarılırken aklımda hala o sesler vardı.

"Kimse inanmasada ben sana inanırım.. kimse yanında olmasada, ben yanında olurum.. herkes sırtını dönsede ben sana kollarımı açarım. Yeterki yanımda ol."

Meriç ormanın en ücra köşesinden bile bulup beni tekrar o eve getirmişti. Yemek yedirmeye çalışıyorlar istemiyordum. Gezdirmek istiyorlar istemiyordum.. hiçbir şey yapmadan boş boş izlemek istiyordum sadece.

"Güzelim bak sana pizza söyledim seversin sen, gel hadi."

Koltuğun köşesinden bir adım dahi atmıyor öylece dışarıyı izliyordum. Ve sanırım.. zehirli sarmaşık gibi etrafımdakilere de zarar veriyordum..

"Sezen hadi ama güzelim, yapma böyle."

Meriç yanıma gelip ellerimi tutunca istemsizce gülmeye başladım. Yaptıklarım, söylediklerim, düşündüklerim Sezen değil, bambaşka biriydi. Bu ben değildim..

"Acıma bana. Ben acınacak halde değilim."

Meriç geri çekilip gözlerime baktı. O da biliyordu bu ben değildim. Meriç'in karşısındaki kadın, sevdiği kadın değildi. Meriç üzgünce yanımdan uzaklaşırken gözlerimi kapattım..

Meriç Tarafından..

Sezen evimiz yandığı ilk dakikadan beri berbat haldeydi. İntihara kalkıştı, evden ormana kaçtı ve bunlardan hep kılpayı ben kurtardım onu.. ayrıca hiç iyi değildi, bana çok kızgındı. Sanki ben yangın çıkartmışım gibi davranıyordu..