FREKANS : 136

15

Heeeeelllooo biiiz geldiiiik , nasılsınız ballarıımm.. ben de çok iyiyim bsjdbsjhsjd

Başladığınız saatleri alalıımm?

Buraya da sizi tanımak adını kaç yaşında olduğunuzu alalım

Buraya daa herkes işaret bıraksın ve işaret bırakanlar takipleşsin (benide takip edin heuxjsid)

Hatırlatma...

"Biri ölmüş olabilir.. bir gün hepimiz öleceğiz. Bu kadar büyütmenize anlam veremiyorum."

Meriç'in kurduğu cümleyle Nazlı ablada bizim gibi şaşırdı. Ben sinirden arkama yaslanıp bir şey demezken Kerim abi araya girdi bu defa.

"Meriç abiciğim, Duru senin en yakın arkadaşın öldü. Ölmedi hatta, öldürüldü.."

Meriç yine hepimizi süzüp rahat rahat arkasına yaslanırken kimseden çıt ses çıkmadı.

Ne yani yufka yürekli sandığım adam en yakın arkadaşı ölünce böyle rahat mı davranıyordu?
Hiçbir şey olmamış gibi..

Sinirle ayağa kalkıp dışarıya çıktığımda Meriçte arkamdan gelip kolumu tutmuştu.

"Ne oluyor Sezen?"

Kolumu Meriç'ten kurtarıp gülerek Meriç'ten biraz uzaklaştım. O da benim halimi tuhaf buluyor olabilirdi ama bu kadar soğuk kanlı davranan ben değildim değil mi?

"Bunu sana sormamız gerek Meriç. Neden bu kadar soğuk kanlısın anlamış değilim.."

Meriç kaşlarını çatıp iyice bana yaklaştı ve gözlerimin içine baktı.

"Belki de ben öldürmüşümdür Duru'yu Sezen, ne dersin ?"

Kalbim çok hızlı atıyordu.. tamam bunu Meriç yapmazdı biliyordum ama böyle bir olayda hem bu kadar soğuk kanlı olması, hem de böyle bir durumda bunu çok rahat söylemesi tüylerimi ürpertmişti..

"Sana inanmıyorum Sezen.. benden şüpheleniyorsun gerçekten mi?"

Meriç bir şey dememe fırsat vermeden arabasına binip hızla uzaklaştı. Bir süre sakinleştikten sonra içeriye girdim.
Kerim abiyle Nazlı abla aralarında konuşurken engel olmak istemeden ceketimle çantamı aldım ve evden çıktım.

Meriç neredeydi?
Nereye giderdi, tek bir fikrim bile yoktu..
Ben de çok üzgündüm belki belli etmiyordu ama Meriç'te üzgündü. Şu an ikimizde birbirimize zarardan başka bir şey veremezdik.
Tüm bunları düşünüp onu aramaktan vazgeçtim ve ilk taksiye binip evin adresini verdim.

Seneler önce evden çıkmayan kız şimdi cinayet işledi sanılıyordu..

Evin önünde duran taksiye parayı uzatıp hızla merdivenlerden çıkarak evime girdim. Ne yapacaktım? Meriç neredesin diye kapısına mı koşacaktım?

Kıyafetlerimi değiştirip saçlarımı topladım ve akşam için hazırlanmaya başladım. Her ne kadar bu akşam konuşmalarımdan, şarkılarımdan çok yaşanan olay konuşulacak olsada..

Saatlerdir çalışıyordum ve saatlerdir kimseden tek bir ses çıkmıyordu. Ne Meriç'ten ne Kerim abiden ne de Nazlı abladan..
Meriç neredeydi bilmiyordum ama deli gibi merak ediyordum.
Arasa mıydım?

Merakıma daha fazla yenik düşemeyerek kendimi Meriç'in kapısını dinlerken buldum. İçeriden ne ses ne tıkırtı geliyordu kesin evde değil. Tam gidecekken bir kez daha dinlemek için iyice kapıya yaklaştım.