FREKANS : 136

28

Merhabalar biiz geldiiik nasılsınız bakalım canlarıım ♥️
Ben yorgun tabii :(

Buraya bir müzik bırakabilirsiniiiz

İthafı da en son yorum yapan kişiye vereceğim (diğer bölüm içiin)

Hatırlatma..

"Çocuk sevgisi başka.. bambaşka Meriç. Mesela ben de çok seviyorum ama anne olmak istemiyorum."

Meriç bayağı ciddileşti ve eğilerek gözlerime baktı.

"Ne.. neden yani ?"

Sıkıntıyla ayağa kalkıp elimi saçlarımdan geçirdim.

"Meriç bak bunu seninle hemen konuşmak istemiyordum.. yani sonuçta hala sevgiliyiz.. ama benim de korkularım var anladın mı? Mesela ben çocukları çok severim.. ama ağlayınca susturamam. Acıkınca doyuramam.. altına yapınca değiştiremem.. ben bir bebeği büyütemem Meriç. Ha doğurursam da senin, benim annemiz gibi bir anne olur terk ederim sanırım.. bilmiyorum.. bakma bana öyle Meriç.. ben anne olamam."

Meriç hayal kırıklığı yaşamış gibiydi.. bir süre sessiz kaldı ve sonra gülümseyerek bana baktı.

"Peki.. herkesin çocuğu olmak zorunda değil. Madem istemiyorsun biz de çocuk yapmayız. Annesi babası terk etmiş ama anne babaya muhtaç bir sürü çocuk var.. "

Sözünü bitiremeden Meriç'e sarıldım. Bir insan bu kadar düşünceli ve mükemmel bir ruha sahip olamazdı. Şu anki duruma bakarsak insanların çoğu zaten anne baba olabilmek için evleniyordu..birbirine olan aşkından falan değil maalesef..

"Meriç her geçen gün sana aşık oluyorum yapma.. seni çok seviyorum anladın mı beni, hem de her şeyden daha çok. Sen benim ailem, dünyam ya klişe evet ama sen benim evimsin anladın mı? Ben bir tek senin yanında evimdeymişim gibi hissediyorum.. başka insanlar, başka yerler bana hep yabancı.. bi tek sen Meriç Kaçan, bir tek sen."

Meriç tek kelime bile etmeden başını başıma koydu. Biz yine sessizliğimizle konuşurken aradan saatler su gibi akıp geçmişti.. uyuşan boynum yüzünden kalkıp Meriç'e baktım.

"Çok uykum geldi.."

Meriç kalkıp diğer odanın kapısını da açtı ve içeriyi gösterdi. Yer yatağının üstüne zıplayıp Meriç'e elimle gel işareti yaptım.

"Ben şuraya kıvranırım."

Ellerimi uzatır uzatmaz beni kıramayıp kapıyı kapattı ve yanıma gelip sıkı sıkı sarıldı.

"Meriç.. sen istiyor musun?.. çocuk yani.."

Meriç bu soruyu bekliyormuş gibi gözlerime anlamlı anlamlı baktı.

"Senden bir çocuğum olmasını her şeyden çok isterim Sezen.. ama madem düşüncen farklı yönde benim ne istediğimin bir önemi yok...şşş sözümü kesme.. diyelim tamam dedin kabul ettin bir çocuğumuz oldu.. ben de elimden geleni yaptım. Fakat anne başka güzelim. Ben ne yaparsam yapayım o senden ilgi bekleyecek, senden takdir bekleyecek, seninle konuşmak isteyecek.. sen kendinde o potansiyeli göremiyorsan eğer ben ne kendimi, ne seni, ne de masum bir çocuğun hayatını karartmak istemem. Konu kapanmıştır."

O kadar olgunca düşünmüştü ki konuyu herkes tarafından en ince detayına kadar araştırmıştı. Ah güzel kalpli sevgilim..

"Ama sen baba olmayı her şeyden çok istiyorsun sevgilim.. ben istemiyorum diye neden baba olmayasın ki? Üstelik çok da güzel bir baba olursun.. benim için.."