Alluring Javis Leoniro

Chapter 23

It's been three days. I just stayed and locked myself in my room.

Nanay Linda would just enter my room every time she delivers my food... I don't have any appetite to eat but she insists.

Sometimes nanay Linda told me some news like Yra's father... I mean that bastard never care for her daughter, he didn't even visit Yra and just pay the bills for her hospitalization and funeral.

I didn't even bother opening my phone and visiting my social media accounts because my inbox was bombarded with questions.

I stared at the folded paper that I still didn't open up until now... I don't know what was written there. I'm still not accepting what happened... I'm still locking my mind with the thought that everything was just fine, so I avoided everyone, I avoided Yra and her last letter.

While staring at that paper on my bedside table, I didn't even realize that the almost empty thin glass I'm holding with my right hand shuttered by just gripping it tightly.

Kung hindi pa napunta ang tingin ko sa kanang kamay ko na kasalukuyang nag durugo dahil sa nabasag na baso ay hindi ko pa mararamdaman ang hapdi na dinulot ng pagkabasag dahil lang sa pag hawak ko.

I saw some small glass that was buried in the skin of my right palm. It hurts... but I can't really feel it that much. It's not enough to keep away the emotional pain that I've been feeling these days.

"Shantal, hija? Buksan ko ang pinto ha, kukunin ko na ang mga pinagkainan mo." Narinig ko ang boses ni nanay Linda sa labas ng kwarto ko.

"Pasok," halos pabulong at walang buhay na sagot ko.

This is my routine now. Nanay Linda will go up here in my room to give me the food that I can't even finish eating... I'll just eat for me to survive a day not because I enjoyed eating.

Narinig ko ang pag bukas at sara ng pinto ng kwarto ko pero hindi na ako nag abala pa na linguninn si nanay Linda.

"Jusmiyo! Anong nangyari rito?! Bakit may basag na baso at nagdurugo 'yang kamay mo?!" Natatarantang lumapit sa akin si nanay Linda at marahang hinawakan ang palad ko na naka sandal sa table.

Dahan-dahan niyang tinanggal ang mga bubog na hindi nakabaon sa balat ko.

"Don't worry nanay Linda. I'm not planning to kill myself like what you think right now... nabasag lang ang baso sa pagkakahawak ko," pag papaliwanag ko na parang wala lang sa akin.

"At bakit naman nabasag lang sa pagkakahawak mo? Teka muna, hintayin mo ako rito, kukuhain ko lang yung first aid kit sa baba at ang pang linis." Hindi ko na siya sinagot at hinayaan siyang lumabas muli ng kwarto.

Napatitig ako sa kanang palad ko na kasalukuyan pa ring dumudugo at may mga nakabaong bubog. Masyadong nadurog ang baso sa pagkakahawak ko.

Humahangos na dumating si nanay Linda na dala-dala ang box na first aid kit.

Naramdaman ko ang hapdi sa pag palinis sa sugat ko at pag tanggal sa bubog pero hindi na ako nag ingay pa at mas dinama na lang ang sakit na nanggagaling doon.

"Mabuti pala at pinuntahan kaagad kita rito, pwedeng ma-impeksyon itong sugat kapag hindi kaagad nalinis at natanggal ang mga bubog."

"Salamat po nanay Linda," iyon na lamang ang tanging nasagot ko.

She's right though... if she didn't come, I will just let it in my palm.

"Isa sa pinaka ayaw mo ang nasusugatan ang balat mo. Bakit hindi mo napansin ang pagkakahawak mo sa baso?" Pagpapagalit niya sa akin na nakatutok sa mga sugat ko.