You Saved Me | Bankzitters Fanfiction

16 ]

Emma POV

Ik schrik wakker van geklop op mijn deur.

'Emma?'

Ik hoor de stem van Robbie.

Snel schud ik Matthy wakker, die naast mij in slaap gevallen was.

Hij kijkt me aan met slaperige ogen.

'Robbie staat voor de deur' fluister ik zachtjes.

'Wat moet hij nou weer' fluistert hij terug.

'Hij wilde nog praten. Kun je niet beter in de badkamer gaan zitten, want als hij je hier ziet word hij gek' zeg ik terwijl ik overeind ga zitten.

'Hmm, ik neem wel een kussen mee' fluistert hij lachend.

Ik gooi een kussen tegen zijn hoofd aan, en lach zachtjes.

'Emma?' komt er weer achter de deur vandaan.

'Ja kom maar, de deur is open' zeg ik terwijl Matthy snel de badkamer in rent.

Robbie komt mijn kamer binnen, en gaat op mijn bureaustoel, vlak naast mijn bed zitten.

'Aan je gezicht te zien heb ik je wakker gemaakt' zegt hij lachend. 'Sorry daarvoor'.

'Nee joh maakt niet uit' antwoord ik. 'Waar wilde je 't precies over hebben?'

'Nou kijk, ik wil het niet groter maken dan dat het is, al is dat volgens mij al wel gebeurd. Ik schrok er gewoon van om jou met Matthy in bed te zien, omdat ik het gevoel had dat we in die dagen dat Matthy weg was echt naar elkaar toe zijn gegroeid. En ja, de laatste dagen waren wel een beetje ongemakkelijk, daarom wilde ik de lucht gewoon even klaren' zegt hij.

'Matthy en ik hebben niks in dat bed gedaan hoor dat wil ik ook even duidelijk hebben' zeg ik lachend. 'Ja, alleen geslapen maar dat lijkt me logsich. Maar waarom schrok je daarvan?'.

'Ja, ik weet 't niet goed. Ik hoopte denk ik gewoon dat wij misschien uiteindelijk iets zouden kunnen worden samen, omdat ik je gewoon echt heel erg mag' zegt Robbie, en ik zie dat hij een beetje rood word.

'Ik vind je ook echt heel aardig, maar wel gewoon als goede vriend, sorry'.

Ik zie zijn gezicht betrekken, wat me toch wel pijn doet.

'Maakt echt niet uit, dat dacht ik al. Ik ben in ieder geval blij dat we even hebben kunnen praten' zegt hij terwijl hij opstaat.

Opeens klinkt er een nies uit de badkamer.

Mijn adem stokt even, en ik zie Robbie verbaasd naar de badkamer kijken.

'Zit er daar iemand in de badkamer, of hoor ik nou hele rare dingen' zegt hij.

'Ja, dat was denk ik een mug met hooikoorts ofzo' zeg ik snel.

Serieus Em, dat is alles wat je kunt bedenken.

Robbie loopt richting de badkamer, en ik spring uit mijn bed en loop achter hem aan.

Voordat ik hem tegen kan houden, doet hij de badkamer deur open.

Daar zit Matthy, op de grond, met het kussen voor zijn hoofd.

Ik moet mezelf inhouden om niet in de lach te schieten, want het ziet er zo grappig uit.

'Zoek het toch uit man' zegt Robbie en hij loopt de kamer uit.

Ik kijk Matthy aan, en schiet spontaan in de lach.

'Oke dit is echt niet het goede moment om te lachen' probeer ik op een serieuze toon te zeggen.

Matthy begint ook te lachen, en staat op.

'Het doet me toch wel echt pijn dat je me gewoon vergelijkt met een mug' lacht hij.

'Je lijkt er aardig op moet ik zeggen'.
--------------------
Matthy POV

Ik neem afscheid van Emma, en ik rijd weg in mijn auto.

Ik voel spanning in mijn buik, en niet zo'n klein beetje ook.

Na een kwartiertje kom ik aan bij een verlaten warenhuis, en ik rij de parkeergarage in.

Ik stap uit, en word al opgewacht door twee bewakers.

Het stinkt hier altijd naar benzine.

De bewakers fouilleren me, zoals altijd, en ik krijg toestemming om verder te lopen.

Ik loop een grijze, stenen trap af, en mijn voetstappen echoën in de lege ruimte.

Ik zie een oude zeecontainer in de ondergrondse ruimte staan.

Ik stap de container binnen, en op het moment dat ik dat doe, word ik verblind door alle lampen.

Ik voel hoe twee handen me vastgrijpen, en me in een stoel drukken.

'Dag, Matthyas. Wat fijn om je weer te zien'.

Hey!

Nou, vanaf nu gaat er eindelijk meer actie in het verhaal zitten haha :)

Ik hoop dat jullie dit hoofdstuk leuk vinden, en super erg bedankt voor alle support op dit verhaal!!

x lau