You Saved Me | Bankzitters Fanfiction

10 ]

Matthy POV

Piep....piep....

Vaag dringen er wat geluiden bij me binnen.

Ik probeer mijn ogen te openen, maar het licht is te fel voor mijn ogen, dus ik doe ze weer dicht.

Langzaam probeer ik mijn ogen opnieuw te openen, en ik geef mijn ogen even tijd om aan het felle licht te wennen.

Waar ben ik?

Ik probeer om me heen te kijken, wat moeilijk gaat.

Links van me zie ik allemaal apparaten staan, en ik zie dat ik aan een infuus lig.

Ben ik in een ziekenhuis? Wat is er gebeurd.

Langzaam draai ik mijn hoofd naar rechts, en daar zie ik Raoul en Milo zitten, of eigenlijk, slapen.

Ik probeer overeind te komen, maar dit lukt niet.

Ik probeer het nog een keer, alleen voel ik mijn benen amper.

Ik raak in lichte paniek, omdat ik niet weet wat er aan de hand is.

Piep..Piep..Piep..

De machine waar ik aan vast lig, lijkt wel op hol te slaan.

Ik probeer mijn dekens van me af te schudden, maar niks lukt.

Ik hoor voetstappen aankomen.

'Rustig maar, er is niks aan de hand' word er tegen me gezegd door de zuster die net aan komt lopen.

'Waar.. waar ben ik? Wat is er gebeurd?' zeg ik.

'Er is op je geschoten, en de kogel is in je been terecht gekomen. Gelukkig is er geen fatale spier of zenuw geraakt, want anders had het nog veel slechter kunnen aflopen' legt de zuster uit.

Geschoten? Op mij?

Opeens komen er vaag herinneringen mijn hoofd binnen.

Ik hoor het geluid van een trekker overgaan, en ik ren gelijk naar voren.

'Emma, bukken!' schreeuw ik.

Ik hoor een geweer afgaan, en nog geen seconde daarna voel ik een helse pijn in mijn been.

'Hoe voel je je nu?' vraagt de zuster.

'Moe, en ik voel mijn benen amper' zeg ik.

'Als het goed is zou het gevoel in je benen snel terug moeten komen, ze hebben zo'n klap gehad dat het even te veel was' zegt ze.

Ondertussen zie ik in mijn ooghoek Raoul en Milo wakker worden.

'Ik laat je voor nu weer even alleen met je twee vrienden. Als je iets nodig hebt, kun je op die rode knop drukken' legt de zuster uit terwijl ze naar een knop op mijn nachtkastje wijst.

'Jezus Mat, je hebt ons echt laten schrikken' zegt Raoul.

'Ja, ik zie je even een week niet en dan flik je me dit' zegt Milo lachend. 'Nee maar zonder grappen, hoe voel je je?'

'Het gaat, gewoon een beetje moe. Waar zijn Robbie en Koen?' vraag ik.

'Gewoon een beetje moe zegt hij, je hebt een kogel door je been gehad man, dan voel je wel meer dan alleen moeheid' zegt Milo. 'Maar Koen en Rob zijn bij Emma, die ligt een paar kamers verderop'.

'Er is toch niets met haar gebeurd?' vraag ik met een schuldgevoel.

Ik had beloofd haar te beschermen. Dat was het enigste wat ik wilde doen.

'Ze viel weer flauw, daarom moest ze voor controle een nachtje blijven, niks heftigs dus' zegt Raoul.

'Oh, gelukkig' zeg ik.

'Weten jullie wanneer ik weer naar huis mag?' vraag ik.

'De dokter zei dat je misschien morgen al mag, ligt eraan hoe je wond het doet' zegt Milo.

Opeens hoor ik gestommel bij de deur, en ik zie Koen en Robbie binnenkomen.

En daarachter loopt Emma.

Ze zag er bleekjes uit, maar dat betekend niet dat ze er niet mooi uitziet, want dat doet ze altijd.

'Hèhè, iemand is ook wakker hoor' zegt Koen terwijl hij een stoel pakt.

Robbie lacht wat, en pakt ook een stoel.

Als Emma me ziet, zie ik dat er tranen in haar ogen komen.

Ze loopt naar me toe en slaat voorzichtig haar armen om me heen.

'Het spijt me zo erg, het is mijn schuld dat je hier nu ligt' zegt ze tussen haar snikken door.

'Niks is jou fout, Emma. Ik ben blij dat je oké bent, dat maakt alles goed voor mij' fluister ik.

'Het spijt me zo erg' snikt ze, en ze geeft me een kleine, zachte kus op mijn wang.

Ik voel dat ik een beetje rood word.

Emma laat los, en pakt een stoel om bij de rest te gaan zitten.

Koen kijkt me aan, en hij ziet de rode blos over mijn wangen.

Ik zie zijn ogen lachen, en ik kijk hem zogenaamd boos aan.

'Hee Emma! Ik ben Milo, wij hadden elkaar nog niet ontmoet' zegt Milo terwijl hij Emma een hand geeft.

Wat heb ik toch een geluk met deze mensen om me heen.

Hee!
Dit hoofdstuk is iets later online dan gepland ;)

Ik hoop dat jullie hem leuk vinden!

En gewoon al bijna de 700 reeds? We gaan richting die 1K hoor, echt bizar.

x lau