You Saved Me | Bankzitters Fanfiction

4 ]

Emma POV

'Was je maar nooit geboren, dan was ons leven veel beter. Donder op voordat ik je het huis uit trap!' schreeuwt mijn vader.

Terwijl ik met een hand mijn bloedende neus dichtknijp, ren ik zo snel als ik kan de deur uit. De tranen stromen over mijn wangen, het zoute vocht brandt in mijn wonden.

Waar moet ik heen? Ik heb niemand hier.

Als ik een paar straten verder ben gerent, sta ik hijgend stil in een parkje.

Ik voelde geen emoties, het leek wel of ze met mijn tranen uit me gestroomd waren.

Buiten adem ga ik op een bankje zitten. Ik pak mijn telefoon, en ik zie dat het al half 1 's nachts is. Dat is te laat om nog alleen op straat te zijn.

Ik krijg een harde steek in mijn neus. Die moet gebroken zijn.

Hij heeft me nog nooit zo hard geslagen als vandaag. En waarom? Geen idee. Wist ik het maar.

Opeens voel ik tranen opkomen, en ik kan ze niet meer tegen houden. Snikkend zak ik in elkaar.

Waarom moest ik dit elke dag meemaken? Zou dit mijn leven zijn; elke dag mentaal en fysiek kapot gemaakt worden?

Ik voel de negatieve gedachtes de overhand nemen, en mijn hand gaat automatisch naar mijn broekzak.

Em, doe het nou niet, het is het niet waard.

Snikkend pak ik mijn puntenslijper uit mijn broekzak, samen met mijn potlood. Met de punt van het potlood draai ik voorzichtig de schroef uit de puntenslijper, zodat ik het mesje eruit kan halen.

Met een trillende hand pak ik het mesje, en ik ga met mijn hand naar mijn arm.

Ik voel het koude metaal mijn arm in gaan. Eindelijk kon ik me voor een paar seconden op iets anders focussen dan de mentale pijn.

Het leek wel of ik in een soort trans was, ik kon niet meer stoppen.

*Pling*

Ik kijk op van het notificatie geluid, en ik zie dat mijn hele arm open ligt.

Shit, ik kan de wonden nu niet schoonmaken.

Ik probeer met mijn vest het meeste bloed weg te vegen, wat aardig lukt. De wonden beginnen al te branden, en dat zal alleen maar erger worden.

Ik stop de puntenslijper weer in mijn broek, en ik pak mijn telefoon om te kijken waar de notificatie van was.

Instagram: @koen: Zou je een keer langs kunnen komen? Ik vind het fijner om het hier in het echt over te hebben.

Ik lees het bericht nog een paar keer door, zodat ik zeker weet dat ik het goed lees.

Zou ik nu al naar hem toekunnen? Dan had ik vannacht in ieder geval een dak boven mijn hoofd.

Het maakte me op het moment niks uit dat ik misschien naar een wildvreemde toeging. Alles was beter dan naar huis gaan.

Ja hoor, tuurlijk. Ik weet niet precies waar je woont, maar zou ik nu langs kunnen komen?

Verzonden

Ik realiseer me dat Koen nu waarschijnlijk denkt dat ik gek ben. Het is bijna 1 uur en ik vraag of ik langs kan komen.

Ik leg mijn telefoon aan de kant, en ik leg mijn vest over mezelf heen, als een soort kleedje. Het begint namelijk al aardig koud te worden.
--------------------
Koen POV

Net terwijl ik naar beneden wil gaan, krijg ik een melding binnen.

Instagram: @emmavanheest: Ja hoor, tuurlijk. Ik weet niet precies waar je woont, maar zou ik nu langs kunnen komen?

Nu nog? Om 1 uur? Zou er iets gebeurd zijn?

Ik typ snel een bericht terug;

'Ja tuurlijk, zou je me anders je locatie kunnen sturen, dan haal ik je wel op.
Dit is mijn nummer, dan kun je me via daar je locatie makkelijk doorsturen.
0611234567

Na nog geen minuut krijg ik al een appje binnen, waarin Emma haar locatie stuurt.

Ik open de locatie en zie dat ze midden in een parkje staat.

Wat moet ze nu nog in een park?

Ik loop snel naar beneden, en ik zie Matthy aan de tafel zitten.

'Mat, ga je anders met me mee? Ik ga Emma ophalen' vraag ik

'Om 1 uur? Waarom zo laat?'

'Ze vroeg of ze nu langs mocht komen, en ik denk dat er iets niet helemaal klopt, kijk' zeg ik terwijl ik Matthy Emma haar locatie laat zien.

'Huh, wat moet ze nu nog in een park? Dat is niet goed' zegt Matthy bezorgd.

'Nee, dat dacht ik ook al. Kom, dan gaan we snel, zo gebeurd er nog wat' zeg ik en we lopen snel naar de auto.

Gelukkig is het maar een kwartiertje rijden, dus zijn we er zo.

Er zou toch niets ergs gebeurd zijn? Ook al weet ik helemaal niet of Emma mijn zusje is, ik geef nu al veel om haar.

Hee! Oke, ik dacht dat het wel ging lukken om Emma en Koen te laten meeten dit hoofdstuk, maaar dat is toch niet gelukt, sorry! Het volgende hoofdstuk gebeurd het sowieso, en misschien dat die vandaag nog online komt, en anders morgen! :)

En dit verhaal heeft al bijna de 60 reads, en hij staat nog geen dag online-
Bedankt voor het lezen! <3