You Saved Me | Bankzitters Fanfiction

11 ]

Emma POV

Vandaag is het de dag waar iedereen naar uit heeft gekeken; Matthy komt vandaag weer thuis.

Hij moest iets langer in het ziekenhuis blijven dan verwacht, omdat de genezing erg langzaam verliep.

Koen en Raoul zijn net weg om Matthy te halen, en ik zit samen op de bank met Robbie voetbal te kijken.

Vandaag komt hij eindelijk weer thuis. Ik heb hem zo erg gemist.

'Wat zit jij blij te kijken?' zegt Robbie lachend.

'Ik vind het gewoon fijn dat Mat weer thuiskomt vandaag' zeg ik eerlijk.

'Ja, ik ook. Het is toch raar zonder hem' zegt Robbie.

'Wil je anders iets te eten?' zegt hij terwijl hij opstaat.

'Nee hoor, bedankt'.

'Weet je het zeker? Er liggen volgens mij nog worstenbroodjes, dat is altijd lekker'

Ik schiet in de lach.

'Ja, haha, woggstenbroodje, grappig hoor' zegt hij lachend terwijl hij wegloopt.

Terwijl Robbie zijn worstenbroodjes in de oven doet, pak ik mijn telefoon en app ik Koen;

U: Hee, hlt zijn jullie thuis? :)

Koen: Ik denk over n halfuurtje, we gaan zo Matthy de auto in laden en dat duurt wel even haha

U: Okee, tot zo!

Pfff, nog dik een half uur wachten. Voor mijn gevoel waren Koen en Raoul al lang van huis vertrokken.

Na een aantal minuten komt Rob terug met 4 worstenbroodjes op zijn bord.

'Jezus man, hoeveel schuif jij wel niet in één keer je keel in' zeg ik lachend.

'Ik pak er maar 3, die andere is voor jou' zegt hij.

'Maar 3, echt weinig ja' zeg ik sarcastisch. 'En ik hoef echt niet, maar alsnog bedankt'

'Hup, eten, of ik duw 'm je strot in' zegt Robbie lachend. 'Je hebt nog amper gegeten vandaag, en de dokter zei dat je goed moest eten'.

'Oke, geef me maar 'n halve dan'.

'Aan halve broodjes doen we hier niet' zegt Rob terwijl hij een heel broodje in mijn hand duwt.

Ik zucht overdreven hard, en eet daarna het broodje op.

Als we even later ons eten op hebben, begin ik best moe te worden.

Ik maak mezelf comfortabel, en ga zonder na te denken met mijn hoofd op Robbie's schouder liggen. Ik hoor hem even lachen, en niet veel later voel ik mijn ogen langzaam dicht vallen.

Matthy POV

Thuis. Eindelijk weer thuis.

Koen parkeert de auto, stapt uit, en helpt mij voorzichtig de auto uit.

Terwijl hij me ondersteunt, pakt Raoul mijn krukken.

Ik hoefde maar even op krukken te lopen. In het ziekenhuis had ik al veel getraind, dus kon ik al weer kleine stukjes lopen.

Voorzichtig loop ik naar de deur, die Koen ondertussen al geopend heeft.

'Nou, welkom thuis maatje' zegt hij.

Voorzichtig loop ik de deur door, en tot mijn verbazing is het stil in huis.

Ik loop naar de kamer, en daar zie ik Robbie en Emma op de bank, slapend.

Emma ligt met haar hoofd op Robbie zijn schouder, en Robbie ligt weer met zijn hoofd op haar hoofd.

Op de een of andere manier deed het me een beetje pijn.

Wat nou als Emma me helemaal niks vond? Misschien had ze het de afgelopen week wel heel leuk gehad met hem.

Ik schud mijn gedachten van me af, terwijl Koen heel stil achter me vandaan geslopen komt met 2 pannen deksels.

'Wakker worden kutjes, Matthy is thuis' schreeuwt hij terwijl hij met volle kracht de deksels tegen elkaar aan slaat.

Robbie springt nog net geen 2 meter de lucht in van de schrik, en Emma doet verbaasd haar ogen open.

'Godsamme man, ik schrik me helemaal de tyfus' zegt Robbie nog half slaperig.

Emma wrijft even in haar ogen, en dan ziet ze mij staan.

We kijken elkaar recht aan, en even lijkt het alsof er niets anders was dan ons twee.

Ze staat snel op, komt naar me toe, en omarmt me.

'Ik ben zo blij dat je er weer bent' fluistert ze.

'Ja, ik ook' fluister ik terug.

Voorzichtig laat ze me weer los, en doet ze een stapje achteruit.

'Welkom thuis Mat, ik heb je toch wel echt gemist hoor' zegt Rob.

'Jaja, ik jullie ook tot mijn verbazing' zeg ik lachend.

Hi!

Vandaag niet n heel lang hoofdstuk, maar hopelijk is hij alsnog leuk! Zelf vond ik het namelijk best een leuk hoofdstuk om te schrijven :)

Dank jullie wel voor alle comments en votes op dit verhaal, ik kan het echt niet geloven!

En echt heel erg bedankt voor de 800 reads, het gaat echt zo snel! <3

x lau