You Saved Me | Bankzitters Fanfiction

6 ]

Emma POV

'Kunnen we eerst praten voordat ik de anderen ontmoet? Ik kan me namelijk niet veel meer herinneren' zeg ik.

'Tuurlijk! Vind je het goed als ik even bij je kom zitten?' vraagt Koen.

'Ja hoor, natuurlijk'

Koen gaat aan het voeteneinde van het bed zitten, en hij begint te praten.

'Nou, ik ben er gisteren in ieder geval achtergekomen dat we broer en zus zijn' is het eerste wat hij zegt.

Wauw, ik heb een broer.

'Ik had geen idee dat ik een zusje had, want ik ben lang geleden weggegaan van huis, maar dat was al wel duidelijk denk ik. En nu woon ik sinds een tijdje met mijn beste vrienden hier. Toen we je gisteravond op gingen halen, sloeg je vader je in je gezicht, en daarna heeft hij je gewurgd, waardoor je buiten bewustzijn raakte. Daarna hebben Matthy en ik je naar de auto gedragen, en zijn we naar huis gereden' zegt hij.

Gewurgd. Ik had dood kunnen zijn. Normaal zou me dat niet zo veel uitmaken, maar nu was ik dankbaar dat ik nog leefde.

'Waarom ben je weggegaan van huis? Werd je ook mishandeld?' vraag ik.

'Nee, dat gelukkig niet. Er werd te veel van me verwacht, wat ik mentaal niet aankon. Toen ik ze dit probeerde uit te leggen, werden ze laaiend en hebben ze me wel bedreigd' legt hij uit. 'Ben jij vaak geslagen? Je gezicht ziet er namelijk niet goed uit, het is bont en blauw'.

'Vind je het goed als ik je dat later vertel? Ik ben er nu nog niet klaar voor' zeg ik snel.

'Natuurlijk, dat snap ik helemaal' zegt hij met een glimlach. 'Ik zal kijken of we nog wat schone kleren voor je hebben, en als je wilt douchen is er een badkamer achter die deur' zegt Koen terwijl hij naar een deur achterin de kamer wijst.

'Ga je al mee naar de andere jongens, of wil je je eerst even opfrissen?'

'Ik denk dat ik eerst even ga douchen, is dat goed?' vraag ik.

'Tuurlijk! Ik zal even kijken of ik nog wat kleding voor je heb' zegt Koen terwijl hij opstaat. 'Ik leg het zo wel in je kamer, oke? Dan ga ik nu alvast naar beneden. Zal ik over een uurtje terug komen?'

'Is goed, dankjewel voor alles, het betekend echt heel veel voor me' zeg ik.

'Geen probleem, dit is het minste wat ik voor je kan doen' zegt hij terwijl hij de kamer uitloopt.

Als Koen de kamer uit is, wil ik opstaan, alleen was ik vergeten dat letterlijk elke spier in mijn lichaam pijn doet.

Fuck, douchen gaat zo niet lukken.

Zuchtend laat ik mijn hoofd in mijn kussen vallen, en opeens begin ik te snikken. Al mijn emoties van de afgelopen nacht komen eruit. Ik probeer mezelf in te houden, zodat Koen het niet hoort, maar dat lukt amper. Ik druk mijn hoofd hard in mijn kussen, zodat het meeste geluid gedempt word.

——————————

Koen POV

Zachtjes doe ik de deur van Emma haar kamer dicht, en ik loop snel naar beneden. Matthy had Raoul en Rob al ingelicht over Emma, en ze vonden het allebei helemaal oké dat ze hier de komende weken, misschien wel maanden zou blijven.

'En, hoe gaat het nu met haar?' vraagt Matthy.

'Volgens mij is ze een beetje in shock, ze zou nu gaan douchen' antwoord ik.

'Pff, ik vind het bizar dat je een zusje hebt, en dat je haar op deze manier hebt gevonden' zegt Rob.

'Ik zelf ook, maar wat ben ik blij dat ik haar weg heb kunnen halen uit de hel waar ze inzat. Ik ken haar nog maar net, maar ze betekend echt al veel voor me' zeg ik. 'Maar ik ga even wat kleding voor haar zoeken, want wat ze nu aan heeft zit helemaal onder het bloed. Heeft iemand van jullie nog iets voor haar? Van mij ligt bijna al m'n kleding in de was'.

'Oh, kijk maar in mijn kast hoor, je mag alles pakken' zegt Matthy meteen.

'Dankjewel Mat' zeg ik terwijl ik weer naar boven loop.

Ik ga naar Matthy zijn kamer, en pak een trainingsbroek en een voetbal shirtje.

Ik klop op Emma haar deur.

'Ja?' hoor ik heel zachtjes.

'Hey, ik heb wat kleding voor je, zal ik het naar binnen brengen of voor de deur neerleggen?' zeg ik.

'Leg het maar voor de deur neer, ik pak het zo wel' zegt ze.

'Ben je trouwens al gedoucht?' vraag ik.

'Nee, het lukte niet, te veel pijn' antwoord ze.

'Dan breng ik de kleding wel even naar binnen, oké?'

'Wacht even' zegt ze. Het lijkt wel of ik paniek in haar stem hoor.

'Ja, kom maar'

Als ik binnenkom zie ik dat haar ogen rood zijn, en dat ze allemaal vlekken op haar wangen heeft. Ik besluit er niet naar te vragen, omdat het logisch is dat ze naar zo'n heftige nacht heeft gehuild.

'Hier, alsjeblieft' zeg ik terwijl ik de kleding op haar bed leg.

Ik zie haar ogen paniekerig naar het shirtje gaan. Zou ze liever geen shirtjes aanhebben?

'Als je er klaar voor bent, mag je gewoon naar beneden komen hoor!' zeg ik, terwijl ik haar kamer uitloop.

'Dankjewel, ik denk dat ik er zo wel aankom' zegt ze.

Ik lach nog een keer naar haar, en daarna doe ik de deur dicht.

——————————
Emma POV

Een shirtje. Van alle kleding, moest hij een shirtje uitzoeken?

Toen Koen mijn kamer binnenkwam, had ik net mijn vest uit. Als hij niet had geklopt, had hij al mijn sneeën kunnen zien, en dat had ik nog meer om uit te leggen.

Voorzichtig probeer ik op te staan, en dit lukt nog aardig. Langzaam doe ik mijn broek uit, en trek ik de schone trainingsbroek aan.

Zal ik het schone shirt aandoen? Als ik mijn vest erover heen doe, moet het kunnen.

Voorzichtig probeer ik mijn shirt uit de trekken, maar dit gaat nog lastiger dan gedacht.

Na een paar minuten heb ik eindelijk alles aan, en loop ik langzaam naar beneden.

Hi!
Dit hoofdstuk is echt een beetje saai in vergelijking met de vorige, maaar ik vond het wel belangrijk om deze info te geven! Enn ik hoop dat jullie dit hoofdstuk alsnog leuk vinden!
In het volgende hoofdstuk gaat Emma de andere Bankzitters ontmoeten! (Exclusief Milo, dat gebeurd later)

En ik kan het nog steeds niet geloven, maar dit verhaal heeft bijna de 200 reads!? In 1 dag zijn er bijna 100 reads bijgekomen, wat echt bizar veel is! Dank jullie wel daarvoor <3

x lau