- SÖZ MÜ? + SÖZ!.. *15*

780 60 31
                                    


KAANLA DEVAM ;

Bu adam, çocukluğumun katili, bu adam kabuslarımın sahibi, bu adam annemin göz yaşlarının nedeni ve bu adam şu an önümde kanlar içinde hareketsiz yatıyor...

O adamın önüne eğildim ve tam suratına baktım. Allah Kahretsin ona benziyordum ama ben ona benzemek istemiyordum...

Gözlerimdeki hafif yeşil hâreler onu anımsatıyordu...
En sevmediğim şey de buydu, yıllarca annemin gözlerime bakarken o adamı hatırlaması...

O bu hayatta bulunsun, benimle aynı havayı solusun istemiyordum...
Ama tam hatalarımdan dönecekken yeni bir hata daha yapmak ta istemiyordum.
İçimdeki intikam ve aşk savaşıyordu âdeta ve galiba aşk daha ağır basıyordu...

Yavaşça yerimden kalktım ve telefonumu çıkardım. 112 yi tuşladım  ve bir ambulans çağırdım...

Ambulansın gelmesine yakın, kapıdan çıkmadan son kez baktım Remzi ye,

" Senin yaptığını yapmak isterdim ama bu sefer olmadı ve birdaha da olacağını sanmıyorum. Umarım şimdi geberirsin de bana gerek kalmaz..."

Kafamı önüme eğip anılarımı def ettim zihnimdeki kurak araziden. Anıları bir odaya saklayıp kitledim o odanın kapısını. Kapılarımı açacak kişi gelene kadar da sonsuzluğa mahkum ettim o odayı...

Ve şimdi ben Kaan Güneş, prangalarımı kırmaya gidiyorum, hatalarımı düzeltmeye.

Daha bu iş bitmedi Suat ölmedi ve devam edecek maalesef. Bu Sinan benim tahmin ettiğim dostum mu ilk işim onu bulmak olacak...

Aklımda düşüncelerle karanlık sokakta yürüyordum. Gözümden akan bir damla yaşta bana eşlik ediyordu...

Belki yürümek iyi gelir diye arabayı aldırtmıştım barda ki çocuklara.

Sessizce kafamı kaldırdım gökyüzüne doğru  gece çok karanlıktı...
Gözlerimi kapattım ve bir süre öylece bekledim. Aklımı yeni düşünceler istila edince daha fazla dayanamadım ve telefonumu çıkardım, bu Sinan kimdi onu araştırmam gerekiyordu.

Ana ekrana girmemle gördüğüm isim  kalbimi hoplatmaya yetişmişti...
Ya yeni bir şey olduysa düşüncesi ya kuruntumun ya da kaygımın esiri edecekti belli ki beni...

* ÇİLEK HANIM  kişisinden bir mesaj*

Vakit kaybetmeden mesaja girdim. Dudaklarımda ilk kez bir dua vardı. Yaradan' a dua ediyordum yine bir sıkıntı olmaması için...

Asel : Baksana Kaan! Bu gece çok karanlık, yıldızlar bize küsmüş...

Dudaklarımda sakin bir gülümseme can buldu... Çok şükür der gibi bir nefes verdim karanlık sokağa.
Bende ona yazdım,

Kaan : Bu gece üzgün gökyüzü bize, kırgın...
Eğer iki kişi birbirini özler ve kavuşamazsa küsermiş yıldızlar ve gökyüzü o kişiye...
Ve aslında biliyor musun, senin gözlerindekileri görene kadar parlak sanardım yıldızları ama asıl yıldızlar senin gözlerinin içinde olanlarmış...

✔️ Görüldü
Yazıyor...

Asel : Sen ne yaptın bir sorun var mı? İyi misin... Enver e ne kadar seni sorsam da cevap vermedi. O mankeni  sen sandım... İyisin değil mi? O şeyler neydi Kaan?! Neden mesajıma bu denli geç cevap verdin?

Meraklanmıştı...
Benim gibi bir pislik için meraklanmıştı...
Liseli aşıklar gibi gülümsedim tekrardan...

Kaan : Çok önemli birşey değil. İyiyim ben sen merak etme. Sen iyiysen benim için bir sorun yok. Yarın seninle önemli bir konu konuşmam gerekiyor... Şimdi bu konuyla birşey sorma yarın detaylı anlatırım...
Ve üzülme yıldızlar tekrar parlayacak sana söz veriyorum...

 SİBER SUÇLU ( DÜZENLENİYOR ) Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang