Reincarnated as the Seventh Princess (Book 2/3) (COMPLETED)

Kabanata LXXV

"Tsk. Wala na ba talaga tayong magagawa, Prinsipe Eryx?" Muling pagsingit ni Zephyr sa usapan. "Nangangamba na rin ako sa mga mamamayan ko si Umoewin bagama't wala pa naman halos kaso ng pagkawala ng mga kababaihan doon marahil ay nasa taas ng kalangitan ang aming kaharian pero mahirap na ang magpakampante."

"Tulad ng sinabi ko, ginagawa na ng lahat ang kanilang makakaya, Prinsipe Zephyr, pero alam kong kaya pa nating mas mapalakas ang ating puwersa." Bumalik naman si Eryx sa kanyang kinauupuan bago magpatuloy sa kanyang sinasabi. "Magpapadala na rin ang aking ama ng karagdagang mga kawal mula sa palasyo ng Elden. Magpapadala na rin ako ng karagdagang tauhan sa bayan na maaaring magmatyag sa mga botika na pinaghihinalaan nating kasabwat ng mga sindikato."

Tumango naman ang lahat sa sinabi ni Eryx bilang pagsang-ayon sa kanyang mga sinabi. Nagpaliwanag pa siya ng mga karagdagang paalala sa kanyang mga karanggo at kinumbinsi ang mga ito na mas lalo pang maging alerto at mapagmatyag sa kanilang paligid.

Sa kalagitnaan ng kanilang pagtitipon ay napansin naman ni Eryx ang pagkabalisa at pamumulta ni Mishal na kanina pa nananahimik magmula ng sila ay magsimula.

"Prinsesa Mishal, ayos ka lang ba?" Nag-aaalalang tanong ni Eryx sa kaibigan dahilan para lingunin naman siya ng lahat lalo na ng kakambal na nasa tabi lamang niya.

Nag-angat naman ng paningin si Mishal at bagama't mukhang wala pa rin siya sa wisyo ay pinilit na lamang niya ngumiti.

"A...Ayos lamang ako." Pilit na nagpapakatatag niyang saad dahilan para mas lalo lamang mag-alala ang lahat sa ipinapakitang kilos at ekspresyon ng dalaga.

Tumango na lamang si Eryx sa kanya ngunit alam niyang mas nakadagdag ang alalahanin niya dahil sa nakikitang takot sa mga mata ng kadalasang masaya at magiliw na Prinsesa.

● _____ ●

Eliana's POV

Tanghaling tapat at tila ba ang sarap magsyesta sa ganitong panahon ngunit imbes na natutulog ako ngayon sa dormitoryo ay nandito kami ni Aidan sa malawak na field at nagpapatusta sa tirik ng araw.

"Bakit naisipan mo namang magpaitim ng balat kasama ako?" Inis kong saad sa kanya habang naniningkit ang mga mata ko dahil sa init ng araw.

Nginisihan naman ako ni Aidan habang namimili ng espada na gagamitin. Ako naman ay hawak ko na ang madalas na espadang binibigay niya sa akin na doble ata ang bigat kaysa sa ordinaryong espada. Dahilan niya ay para raw masanay ang katawan ko na iwasiwas ang espada sa kabila ng kabigatang ito. Hindi na talaga ako magtataka kung maging bato-bato ang katawan ko sa araw-araw namin na ginagawa.

"Para mabilad ka rin kahit papaano, Prinsesa Eliana. Namumutla ka na oh!" Pang-aasar niya sa akin na ikinairap ko na lamang.

Natawa pa siya sa reaksyon ko bago muling magsalita. "Ang sabi ng Maestro ay sanayin na raw kita na mag-ensayo sa labas mapamaaraw o maulan man. Parte raw iyan upang mapalakas lalo ang iyong resistensya ano mang panahon ang kalagyan mo ay kayang-kaya mo lumaban." Paliwanag niya pa habang winawasiwas na ang napiling espada.

Hindi naman na ako sumagot pa at mas lalo na lamang sumimangot. Dahilan nila! Gustong-gusto lang naman talaga nila akong pinahihirapan lalo na si Maestro na wala na atang ginawa kundi ang bugbugin ang katawan ko sa pagod at ngalay dahil sa araw-araw na paggamit ng espada at pagpapana.

Umayos naman na ako ng tayo ng mapansin na nakapuwesto na si Aidan sa aking harapan. Tulad ko ay naniningkit din ang mga mata niya sa silaw ngunit mas lalong nangingibabaw ang mamula-mula at may pagkamoreno niyang kulay.