The Accidental Sperm Donor { Complete }

Chapter 25

“Masakit ba ha?” Mas diniinan nito ang paghawak sa braso ko. “Ano? Magsusumbong ka ba? Sino akala mo ang paniniwalaan sa ating dalawa? Ikaw o ako?”

“Pare, tama na yan.” Pag-awat ni B2 dito kay B1 pero mas hinigpitan ni B1 ang pagkahawak sa braso ko. Lintik naman na oo, parang babaliin pa ata nito ang buto ko.

 “Pare, tama na nga.” B2 drag B1 away from me. “Ano ka ba? Gusto mo bang malintikan tayo ha? Akala ko ba kailangan mo ng pera?” Pagremind nito kay B1.

“Pera lang naman pala kailangan nyo.” Sabat ko sa kanila baka kasi makatakas ako eh. Alam nyo naman, greed is the root of all evil. “Pwede ko kayong bigyan din ng pera, pakawalan nyo lang ako.”

“Tumahimik ka nga!” Sigaw ni B1 sa akin. Napaka.ungrateful naman nitong si B1, nag-ooffer lang naman ako.

“Pare, umalis na lang tayo dito.” Pag-aya ni B2 dito na nakahawak sa balikat. Bromance pa ata ang dalawang to eh.

Tinignan ako ni B1 tapos hinawakan ang mga pisngi ko ng isang kamay lang. “Tandaan mo, mapapasaakin ka din.”

Sasagot sana ako kaya lang hindi ko magawa dahil sa hawak pa nito ang mga pisngi ko. Kaya ang ginawa ko na lang ay dinuraan ko siya at napamura naman ito. Sasampalin sana ako ni B1 kaya lang napigilan ito ni B2.

“Ano ba pare?” Sigaw ni B2 sa kay B1. “Malilintikan na talaga tayo ng dahil sayo.’”

“Ang babaeng kasing to.” Turo nito sa akin. I was restraining myself from mimicking him, baka kasi mas lalong mapikon si B1.

“Hayaan mo na siya.” Sabi ni B2 sa kay B1. “Hindi naman yan magtatagal.”

Teka, anong hindi magtatagal? “Anong pinagsasabi mong hindi magtatagal ha?” Hindi ko mapigilang eh tanong.

“Hindi magtatagal.” Nakangising sabi ni B1. “Dedo, patay. Anong akala mo? Makakalabas ka dito ng buhay?” Natawa ito. “Kaya miss, ibigay mo na lang yang katawan mo sa akin. Mapakinabangan man lang bago ka namin itabon.”

Magkahalong pangamba at takot ang naramdaman ko sa sinabi ni B1. Hindi pwedeng mangyari yon, magpapakasal pa kami ni Tristan, magkakaanak pa kami ulit, magkakaroon pa ng kapatid si Mia. Kaya hindi pwede. Hindi ko hahayaan na mapatay ako ng mga walang kwentang mga tao na to.

“Mas pipiliin ko pang mamatay kaysa ipahalay sayo ang katawan ko!” Mataray kong sabi kay B1. “Kaya matigas ka.”

“Aba..”

“Pare, tara na.” B2 finally drag B1 out of the room and I let out a sighed of relief as the door close with them.

Napahiga ako sa kama na halos nangagatog ang katawan. Ang lakas ng tibok ng puso ko na parang sasabog sa loob ng aking dibdib. Napapikit ako na pinipigil ang mga luha na tumulo pero letseng mga luha na to tumulo pa din.

Questions filled my mind as I lay there with tears falling from my eye. Could I escape this nightmare that I am in? Could Tristan find me in time? Could I make it here alive?

Tristan Pangilinan

“Daddy, wala pa din ba si Mommy?”

Nakahiga na siya at nakaupo ako sa gilid niya. I bend down and place a kiss on her forehead as I stroke her hair. “Wala pa baby eh. Siguro may pinuntahan lang siya, dadating din yon maya’t maya.” Sabi ko pero sa totoo lang ay hindi ko alam kung naasan si Kate.

Hindi siya dumating sa manila zoo at halos naghintay kami maghapon sa kanya.  Hindi niya sinasagot ang tawag ko at text at sa kalaonan ay out of coverage na ang phone niya. Tinawagan ko na si Mama at si Tita kung magkasama ba sila pero hindi daw at nagpaiwan daw ang dalaga sa kina Lucas. I already contacted Lucas and he told me that also left after half an hour. I had called all her friends that I had known but she was nowhere to be found.