HIS #1: Allocating Your Heart (COMPLETED)

Kabanata 9

Kabanata 9:
Lunch

Isabella Danisse's Point of View

I just sighed while watching Threscia turn her back to us. Sumulyap ako kila Olive na nakatingin na sa amin ngayon. Sumenyas sila na sundan si Threscia kaya tumango lang ako. Bahagya silang tumakbo para maabutan si Threscia.

Pagkaalis nila ay binalik ko ang tingin ko kay Luis. Alam ko naman kung bakit niya sinabi iyon dahil iniisip niya lang din ang kapakanan ni Threscia.

"Ikaw kasi, bakit mo kasi sinabi iyon sa kaniya? You just how she loves Grant. Hinding-hindi siya basta-bastang sumusuko sa mga ganitong bagay, kilala mo siya love," sermon ko kay Luis na nakatingin lang sa akin ngayon. He then held my hand.

"I know and I need to say sorry to her. Sundan na natin sila," malambing niya ng sagot at tumango lang ako. Kapagkuwa'y nagpahila na ako sa kaniya para sundan namin sina Threscia.

As soon as we reached the downstairs, I immediately saw Threscia together with Olive. Hindi pa sila nakalalayo kaya pwede pa namin silang abutan. Binilisan namin ni Luis ang paglalakad hanggang sa maabutan namin sila.

"Threscia," panimulang tawag ni Luis ngunit hindi siya nilingon ni Threscia.

"I'm sorry okay? I didn't mean what I have just said earlier. I promised, I won't mention that again," Luis proceeded when he noticed that Threscia is ignoring her. Maya-maya ay tumigil si Threscia sa paglalakad kaya napatigil na rin kami. Sumulyap siya kay Luis.

"Fine, you're forgiven," iyon na lamang ang nasabi niya na ikinangiti ni Luis. Binalik na ulit ni Threscia ang tingin niya sa dinaraanan namin at pinagpatuloy ang paglalakad kaya sumunod naman kami.

Hindi naman nagtagal at nakalabas na kami ng university namin. Tinungo na namin ang parking lot at sumakay na sina Threscia sa kaniya-kaniya nilang mga sasakyan.

Marami ring kotse ang nakaparada dito at alam kong sa mga students lang iyon dahil may sariling parking lot ang mga faculty at staffs.

Napag-usapan namin na sa Del Luna Cuisine na lang kami magkikita dahil doon kami kakain.

Luis opened the door of the shotgun seat for me to enter. Tahimik lang ako na sumakay. He then closed the door and I buckled my seatbelt. Pagkatapos ay sinundan ko na ng tingin si Luis na tinungo ang driver's seat at sumakay na rin. He then buckled his seatbelt.

He puts his car key on the ignition key and switches it. He then started the engine of the car and slowly, the car is already moving until we reached the main road. Doon na medyo bumilis ang pagpatatakbo ni Luis sa kotse.

While the car is moving, I entertained myself by looking outside and enjoy the view. The surroundings are clean as street sweepers swept them.

I can also see some stray cats and dogs on the side. Sana ay may kumuha na sa kanila. Mom is allergic to cats and dogs that's why we don't have any pets at home.

Hindi naman nagtagal ay nakarating na kami sa Del Luna Cuisine. Luis found a space in the parking lot for his car. He then parked his car and stopped the engine. He removed his car key from the ignition key.

I then look at the rearview mirror to fix my hair and check if my light make-up is still okay. When I'm contented with my looks, I unbuckled my seatbelt and opened the door beside me.

I stepped out of the car and closed the door. Lumapit sa akin si Luis kaya kinuha ko mula sa kaniya ang bag ko na binigay niya naman sa akin.

Sakto naman na nakaparada na rin ang kotse nila Threscia at lumabas na nang pinagbuksan sila ng mga driver nila.