Görmüyorsun Hiç | Gay [Tamamlandı]

seni bir şarkıya sığdıramam

Cihan: bu saatler dışında yazamam ki sana

Siz: Nedenmiş?

Cihan: Furkan

Cihan: Çok mu seviyorsun onu

Siz: Kimi?

Cihan: Onunla mı uyuyorsun şu an

Siz: Cihan kimden bahsettiğini bilmiyorum ama yalnız uyuyorum

Siz: Misketi saymazsak tabi, baş ucumda o var

Cihan: misketimz

Cihan: Onu da almış brnden

Siz: Misketimiz derken?

Siz: Anlamıyorum seni

Cihan: Evde misin?

Siz: .....

Siz: Ben de o sihirli cümle ne zaman gelecek diyordum

Cihan: Aklıma bir şey gelmedi

Tavırlarındaki değişikliği anlamak için onu benim gibi on yıldır tanıyor olmanıza bile gerek yoktu. Ya sarhoştu ya da gerçekten bir derdi vardı ve anlatmak istiyordu. Ve bunu mesajlaşarak halledemeyeceğimiz de ortadaydı.

Siz: Neredesin? Yanına gelicem

Cihan: Olmaz bu saatte

Siz: Bu saatte beni uykumdan ederken sorun yok ama?

Cihan: Özür dilerim

Siz: Tamam dileme

Siz: Sahilde misin?

Cihan: Hayır değilim

Siz: Evde misin?

Cihan: hayır

Siz: Bir arkadaşında falan mısın?

Cihan: Hyaır

Derin bir nefes verdim ve sordum,

Siz: Sevgilinde misin?

Aslında sevgisi olup olmadığını bile bilmiyordum.

Cihan: Olmaz ki bizden

Tam cevap vermek için yazmaya koyulacaktım ki sokaktan gelen bir gürültüyle yerimden sıçradım.

Bir teneke sesi gibiydi ve çok yakından gelmişti.

Telefonumu kenara koydum, yataktan kalktım ve pencereden ne olduğuna baktım.
Apartmanımızın önündeki ağaçlardan birinin yanında biri yere düşürdüğü muhtemelen bira olan şişeleri toparlamaya çalışıyordu.

Önceki yaşadığım yere çok uzak değildik, arabayla on beş dakika sürüyordu gelmek ancak bu şehirde bir adımınızla diğer adımınız aynı değildi, çok farklı bölgeleri vardı. Henüz ortamı çok tanıyamamıştım ancak bu saatte kapımda içildiğini düşünürsek ayyaşların kol gezdiği bir yer olduğunu çıkarabilirdim.

Zifiri karanlıkta pek çıkaramasam da benim yaşlarımda olduğunu söyleyebilirdim. Ve eliyle topladığı beş bira şişesinden de ne kadar alkolik olduğunu...

Ben Enes'ın bu sokağın ne kadar huzurlu bir yere benzediği ve kesinlikle bu evi tutmamız gerektiği ısrarlarını sinirle hatırlarken genç arkasını dönüp doğrudan, tam da benim pencereme baktı.

Sanırım ikimiz de göz göze gelmeyi beklemiyorduk ki ikimizin de ağzı şaşkınlıkla aralandı. Tabi benim şaşırma nedenlerim arasında başka bir şey daha vardı, bu çocuk Cihan'a nasıl da benziyordu?