Merhaba sevgili okuyucu arkadaşlarım. Multimedia da ki görselin kimi anlattığını tahmin etmiyorsanız da okudukça anlayacaksınız.
Sizi hikayemle baş başa bırakırken keyifle okumanızı temenni ederim. Sevgilerimle...
***
**
*
Kuzey son anda karşıladığı hamleyle iyice şevke gelmişti. Aren her geçen gün daha da gelişiyordu. Ve birlikte yaptıkları antrenman aynı zamanda Kuzey'in de paslanmasına engel oluyordu. Şu sıralar ortalık fazlasıyla sessizliğe bürünmüştü. Arada çıkan çatlak sesler de kısa sürede kesiliyordu. Aren elinden geleni fazlasıyla yapıyordu çünkü. Eskisi kadar Kuzey'e iş kalmıyordu onun sayesinde. Böylelikle Kuzey de artık Arya ile daha çok vakit geçirebiliyordu.
Ama şu anda onu düşünmenin hiç sırası değildi. Aksi halde kapıldığı hayaller sayesinde Aren beklenmedik bir hamlede bulunabilirdi. Öyle dikkatli bir çocuktu ki bunu kesinlikle fark eder ve fırsatı anında değerlendirirdi. Nitekim benzer bir durumu yakın bir süre önce yaşamıştı. Kuzey o utanç anını hatırlamak dahi istemiyordu. Kız arkadaşı hakkında plan yapmak dövüş eğitimleri sırasında uzak durması gereken düşüncelerden biriydi.
"Pekala bu günlük burada bırakmaya ne dersin? Yarım saat sonra Arya ile randevum var. Geç kalırsam dilinden kurtulamam."
"Kabul ama bir şartla Kuzey."
"Şart mı? Duyalım bakalım şu isteğini."
"Damien'a antrenmanımızın bittiğini bildirmeyeceksin tamam mı?"
"Hmm... Eğitimden kaçıyorsun yani?"
"Eh birazcık. Çocuklara sözüm var zaten yeterince beklettim onları. Ne diyorsun anlaştık mı?"
"Pekala ama en fazla iki saat. Sonrası için aramam gerekiyor aksi halde benim peşime düşer."
"Bilmez miyim? Günde kaç defa aradığını sen tahmin et."
"Bu durumun seni sıktığının farkındayım Aren ama inan bana Damien seni fazlasıyla önemsiyor. İki saat Aren. Sonra arayacağım."
"Tamamdır."
Kuzey spor çantasını sırtına atıp aracına doğru ilerledi. İnsanların ayak basmadığı ıssız yerleri seçiyorlardı eğitimler için. Hızları ve bazen kontrolden çıkan güç seviyeleri başkaları için sorun yaratabilirdi.
***
Aren kuzenlerinin evinden içeriye girdiğinde onları müzik aletlerinin başında buldu. Belki hayatı sıradan olsaydı o da kendisine ait bir hobi geliştirebilirdi. Kısa süreli aktiviteler ya da görünmeyen hayatının yansımaları olan besteler değil, başkalarından gizlenmeden rahatça benliğini gösterebilme şansı olsaydı eğer gerçekten de Aren olabilirdi. Ama o avcı olmak zorundaydı. Seçme şansının bulunmadığı, doğduğu andan itibaren alnına yazılan o bahtsız kaderi yaşamalı ve bir elinde başkalarının yaşamını tutarken diğer elinde ise ölümlerinin resmiyetsiz mühürlerini ruhlarına kazımak zorundaydı.
Böyle doğmayı o seçmemişti. Başından beri bu büyük sorumluluk zaten omuzlarındaydı.
Bir süre daha onları izledi. Birbirleriyle şakalaşmalarını, atışmalarını, çaldıkları her notadan aldıkları keyfe tanık oldu. Daniel, Alexander ve Ji Ho Aren için fazlasıyla kıymetliydi lakin bu durum onlara imrenmesine engel teşkil etmiyordu. Tabi diğerleri de Aren'i kendilerinden farklı tutmamışlardı hiç bir zaman. Sadece Aren'in yolu farklıydı. Nihayetinde sorumluluklar devreye giriyor ve bir vakitler kısa da olsa çocukluğunu paylaştığı dostlarından ayrılıyordu.
