Yıllarca yetimhanede büyümüş Ada, kendisini çocukken terk eden ailesinden intikam almak isteyen zeki, asi bir genç kızdır. Alacağı bu intikamı yıllarca planlamıştır ve bunun için biyolojik babasının tek oğlu Rüzgar'a yakın olması gerekmektedir. Ada...
Gölge Ailesi kendi kapağını kendi yapıyor etkinliğinde en çok sayıda farklı Wattpad kullanıcısından oy alan kapak, instagram ismi @ wattpadkapaktasarim, Wattpad ismi Wbrunette olan İrem Gölge'mizin tasarımı oldu! Kendisini tebrik ediyor, katılan ve tasarımını gönderen tüm diğer Gölgelerimize ve aynı şekilde oy vererek seçimde yardımcı olan hepinize de teşekkür ediyoruz!
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Bu bölümü yeni kapağımızın tasarımcısı İrem Gölge'mize ithaf ediyoruz.
* Bölüm şarkısı:
Mor ve Ötesi - Daha Mutlu Olamam
*
Sonraki birkaç gece evlerini izledim. Rüzgar'ın giriş çıkış saatleri, babam ve Rüzgar'ın annesini... Köpeği her gün saat kaçta gezdirdiklerini. Kaçta yemek yediklerini, kaçta uyuduklarını. Onları takip ederken geçen geceler uykusuz kalıyordum. Okula bir zombi gibi gitmeye alışmıştım. Gözlerim kuru, tenim soluk, enerjim sıfırdı. Gökalp nöbet devri yapmayı teklif ettiğinde bile ona evet dememiştim.
Bu intikamı yalnızca ben alacaktım.
Kendi ellerimle.
"Bu Rüzgar mı?"
Ders arasında kafamı koyduğum sırada doğruldum. "Efendim Serkan?"
Tam uyumak üzereydim.
"Rüzgar'ı çizmişsin," dedi defterimi göstererek.
Büyük bir panikle önüme baktım, ardından rahatlıkla bir nefes alıp verdim.
"Neresi benziyor? İnsan değil o."
"Tamam sürrealizm çalışırsın, anlıyorum ama insan olmayan objelerden insan figürü de çıkarabilirsin. Rüzgar'a benzettim ben."
Kağıdı inceledim. Gerçekten de Rüzgar'ın yüz çizgileri seçilebiliyordu. Birden fazla bağımsız eşyayı onun yüz hatlarını oluşturacak biçimde yan yana, üst üste, çapraza dizmiştim. Denizde yüzen arabalar, gökyüzünde uçan balıklar vardı.
"Her baktığın yerde Rüzgar'ı görüyorsan konuşman gereken kişi ben değilim sanırım," dedim ve o resmin bulunduğu defteri kapattım.
"Gelsene resim sınıfına."
Genel olarak ciddiyetini sorguladığım bir karakter olduğu için cevap vermedim.
"... Derste sıkıldıkça karalayacağına resim sınıfına gel orada karala."
Sıramın üstünü toparlamaya çalıştım. Kalemler, buruşturulmuş kağıtlar, derste uyumamak için kendimi meşgul tutmaya çalıştığım ne varsa.
