The perfect match

~ Chapter 24

Als ik thuis kom ren ik gelijk naar mijn vader. "Romy en Jelle komen dit weekend naar Noëlle, mag ik please please please zaterdag met ze barbecueën?" smeek ik mijn vader. Hij grinnikt. "Zaterdag hebben jij en ik andere plannen, maar je mag Noëlle wel mee nemen. Verbaasd kijk ik hem aan. "Plannen? En Lizzy dan?" "Lizzy gaat naar opa en oma, dat wilde zij liever. Wij gaan een dagje karten met Marlies en haar zoon. Hij neemt een vriendje mee dus jij mag ook iemand mee nemen", zegt hij opgewekt. Mijn vader zijn ogen glinsteren van blijdschap wanneer hij de naam Marlies uitspreekt. "Noëlle kan niet, die heeft bezoek", zeg ik een beetje teleurgesteld. Ik wil heel graag mee karten met Marlies. Het lijkt me ook echt gezellig om haar zoontje te ontmoeten.
Even komt het in me op om Jason te vragen, maar snel schud ik die gedachtes weer van me af. Hij wil vast niet mee. Hij had wel met Noëlle overlegt om niet naar de barbecue te gaan, dus hij zou wel kunnen... Ik twijfel of ik hem mee moet vragen. "Kan je niemand anders mee vragen?" vraagt mijn vader. "Zou je het leuk vinden als ik Jason mee vraag? We kunnen goed opschieten met elkaar. Ik doe samen met Jason mee aan de SingSongSoul." Mijn vader kijkt me even vragend aan maar dan veranderd zijn gezicht weer in een opgewekte lach. "Tuurlijk mag dat."
Opgelucht kijk ik hem aan en bedank ik hem met een knikje. Ik ga niet gelijk bellen want ik wil dit eerst voorbereiden. Bij de gedachte dat Jason misschien mee gaat zaterdag krijg ik een warm gevoel. We hebben al veel samen gewerkt aan ons liedje, dus de gedachte dat ik verliefd op hem ben, komt vast niet bij hem op.

------------------------------

"Naomi, ben je zo klaar? Ik heb Lizzy net weggebracht en ik wilde zo gaan", roept mijn vader van beneden. Het is zaterdagmiddag en we gaan zo karten met Marlies en haar zoon. Ik heb de moed om Jason te vragen nog niet gevonden, en hoe meer ik er tegen aan hikte hoe moeilijker het werd. Eigenlijk heb ik het al opgegeven en heb ik besloten alleen te gaan, maar een deel van mij wil hem nog steeds bellen. Ik pak mijn telefoon en voor ik het weet bel ik Jason al.
"Hey Naomi, hoe is het", vraagt Jason als hij opneemt. Een steek gaat door mijn buik. Hij is altijd zo attent. "Goed, heb je plannen vanmiddag?", vraag ik voordat ik me kan bedenken. "Nee ik heb niks gepland, hoezo?", vraagt Jason. Hij klinkt vrolijk, alsof hij het leuk vind dat ik het aan hem vraag. "Verrassing, ik kom je zo halen. Ik ben er met twintig minuten", zeg ik en dan hang ik snel op. Ik wil zijn reactie niet weten en ik ben bang dat ik anders 'haha grapje' of 'oh laat maar' zeg. Snel stop ik nog wat spullen in mijn tas en trek ik mijn jas aan. Mijn vader zit al buiten in de auto en ik vertel hem Jason zijn adres.
Ik sta voor zijn deur en wiebel zenuwachtig van mijn ene been op mijn andere been. Zou hij het wel leuk vinden? Dan wordt de deur open gedaan en voel ik weer een steek door mijn lichaam. Hij ziet er zo goed uit. Hij heeft een lichtblauwe spijkerbroek aan met een donkerblauwe polo. In zijn kraag zit een witte streep. Het staat hem perfect. Zo netjes heb ik hem nog nooit gezien. "Wat leuk dat je me uitnodigt Naomi", zegt hij opgewekt. "Ja, Noëlle kon niet mee dus ik dacht misschien wil Jason wel", lach ik zenuwachtig. "Oh ik ben een tweede keus?" lacht hij. "Nee, nee tuurlijk niet. Ik.." Ik wil mezelf verdedigen maar Jason geeft mij een speelse duw tegen mijn schouder. "Grapje toch, wat gaan we doen?" "Wat we gaan doen is een verrassing, maar onze taxi én tegenstander staat klaar", zeg ik uitdagend en ik loop weer naar de auto. Jason loopt snel achter mij aan en gaat ook in de auto zitten. De hele weg naar de kartbaan toe kletsen mijn vader en Jason over van alles. Het voelt goed om te zien dat ze zo goed kunnen kletsen. Snel vertel ik mezelf dat dat niet uit maakt, omdat Jason en ik alleen maar vrienden zijn.
We rijden het terrein van de kartbaan op. Jason zijn ogen worden groot van enthousiasme. "Vet!" roept hij als we de auto uitstappen. Ik word warm van binnen als ik zie hoe enthousiast hij is. Dat maakt hem echt heel schattig. Snel merk ik dat hij het goed kan vinden met de zoon van Marlies en zijn vriend. De jongens zijn 10, maar Jason kan er leuk mee overweg. Marlies is ook super aardig.

"Wedden dat ik jou dik kan inmaken", zegt de zoon van Marlies tegen Jason. Jason lacht en kijkt even naar mij. "Wedden van niet", zegt hij uitdagend terug. De jongens rennen al vooruit maar Jason blijft nog achter. "Moet je er niet achter aan rennen?", vraag ik plagerig. Hij pakt mijn hand en blijft stil staan. Doordat hij mijn hand vast heeft sta ik ook stil. "Ik vind het echt heel leuk dat je me uitgenodigd hebt Naomi. Ik wil echt dat je dat weet", zegt Jason terwijl hij mij recht in mijn ogen aan kijkt. Ik word er verlegen van en begin te blozen.