The perfect match

~ Chapter 8

Ik loop het schoolplein op en scan de pratende mensen. Mijn ogen blijven hangen wanneer ik Noëlle en Jason met elkaar zie praten. Ik zucht en loop verder richting de school. Ik heb nog geen zin om met Jason te praten. Ik loop door de gang en open de deuren van de kantine. Even kijk ik rond, maar ik zie niemand waar ik bij kan gaan staan. Ik vis mijn telefoon uit mijn zak en begin Instagram te checken terwijl ik naar mijn kluisje loop. Als ik even opkijk zie ik Max lopen. Ik schrik en snel schiet ik een rij kluisjes in. Hij heeft mij niet gezien gelukkig. Na mijn smiley, die ik snel had verwijderd, heeft hij niks meer gezegd. Ik weet nog steeds niet of hij het gezien heeft of niet. Via de andere kant van de rijen kluisjes loop ik snel naar mijn eigen. Ik open mijn kluis en dump snel wat boeken erin die ik later vandaag pas nodig heb. ''OMG Naomi!" roept Noëlle terwijl ze naast me komt staan. Verschrikt kijk ik opzij maar tijd om te reageren krijg ik niet. "Ik heb even met Jason gepraat en natuurlijk subtiel gevraagd naar dat meisje van zaterdag", fluistert ze. Ik gniffel wanneer ze 'natuurlijk subtiel' zegt, want echt subtiel is ze niet. "Het was zijn stiefzusje!" Mijn ogen worden groot. "Niet!" roep ik. "Jawel!" roept Noëlle terug. Dan klinkt de bel. "Ik ga nog even snel naar de wc, ik zie je zo", zegt Noëlle en ze loopt weg. Niet-begrijpend sta ik nog bij mijn kluisje. Zijn stiefzusje? Die had ik niet aan zien komen.
Ik sluit mijn kluisje pak mijn tas. Ik loop de gang in om naar het lokaal te lopen. "Goed gedaan vrijdag! Echt zo lekker dat je Bas hebt ingemaakt!" zegt een jongen tegen mij. Ik ken de jongen verder niet. "Bedankt", glimlach ik. "Ach, hou je bek joh", hoor ik van achter. Ik draai me om en zie daar een boze Bas staan. "Ach Bas, kun je niet zo goed tegen je verlies?" Hij kijkt me kwaad aan maar doet verder niks. De jongen begint te lachen. "Niet als hij van een meisje verliest", zegt hij lachend. Bas knijpt in zijn vuisten. Het duurt niet lang voordat Bas uithaalt. De jongen valt op de grond maar staat snel op om ook in actie te komen. "Bas, stop!" roep ik, maar het heeft geen zin. De jongen haalt uit op Bas, en Bas springt er boven op. "Jongens!" gil ik, maar het is net alsof ze me niet eens horen. Ik probeer nog aan Bas zijn armen te trekken maar niks heeft zin. Hij geeft me een harde duw om me weg te krijgen en ik val tegen de muur. "Jullie 3. Mee komen!" hoor ik de rector roepen. Ik schrik en sta meteen op. Bas komt ook los van de jongen en zonder wat te zeggen lopen we met zijn drieën achter de rector aan.
In het kantoor van de rector ga ik zitten op de stoel. Bas gaat schuin achter mij staan en de jongen gaat zitten op een tafel die tegen de muur aan staat. De rector gaat ook op zijn bureaustoel zitten. "Wanneer stopt het nou eens met jou, Bas?" vraagt de rector bezorgt. Bas wendt zijn gezicht af naar de muur en zegt niks. "En jij Joey, van jou had ik dit niet verwacht." gaat de rector verder. Ook Joey houdt zich stil. Ik haal diep adem. "Het is mijn schuld meneer. Ik heb Bas uitgedaagd, en Joey ging daar in mee. Dat Bas dus zo boos werd dat komt door mij. Het spijt me", zeg ik terwijl ik naar beneden kijk. Het is even stil. "Goed, jullie mogen naar de les behalve Naomi. Als jij nog even wilt blijven zitten? De rest zie ik morgen middag om 15:00 in het nablijf lokaal." Ik knik licht en Bas zucht hard. Joey en Bas staan op en lopen het kantoor van de rector uit. Ik kijk de rector aan met bange ogen. Ik heb hier nog nooit gezeten. Hij begint vriendelijk te glimlachen naar mij. "Ik vind het lief van je dat je het voor die jongens op neemt Naomi. Ik ken Bas langer dan vandaag en ik weet dat hij wat losse handjes heeft. Het is niet nodig om daarvoor je hand boven zijn hoofd te houden." Ik kijk verbaasd op. "Dat doe ik niet!" De rector kijkt mij niet-gelovig aan. Ik zucht. "Vrijdag in greysoul hebben we een weddenschap gehouden om wie het meeste applaus zou krijgen. Als ik won zou hij me met rust laten. Ik heb ook gewonnen en die Joey begon daar over tegen mij. Toen Bas zei dat we stil moesten zijn wreef ik het nog een beetje extra in, omdat ik dacht dat hij me toch niks meer zou doen." De rector grinnikt. "Goed, ik zie jou ook morgen om 15:00." Ik knik en sta op. Als ik de deur dicht doe en linksaf wil slaan naar het lokaal, schrik ik van iemand die recht voor me staat. Het is Bas. Hij doet nog een stapje dichterbij.