Gözlerinin içindeki yaramaz gülüşle bana baktı ve elimden tutarak beni kırmızı kadife yatağa oturttu. Ardından kulağıma eğildi ve fısıldadı.
"Hadi biraz eğlenelim."
[Chan x Hyunjin kurgusudur.]
[TAMAMLANDI]
Sen benim hikayem vardı Senin sözün sonsuz akla gelen Sadece bakmak edememek tarafından kalbimde derin kazınmış olacak bir fotoğraf gibi Ben tek anılarım birini toplamak edeceğiz Ve kalbimde onları beslemek Kokun rüzgar olmuş ve uzak uçtu Bunu sonsuza kadar hatırlayacağım
Stray Kids/Han: Wish You Back
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Buna inanamıyorum. Bu güller çok kötü kokuyor." Kendi kendime konuşup yavaş adımlarla şatonun bahçesinde dolaşırken etrafı incelemiştim. Buraya geldikten sonra sadece geceleri dışarı çıkabilmiştim. Bu yüzden bahçeyi detaylı görememiştim. Fakat şuan hava daha kararmamıştı; bu yüzden şatonun bahçesini daha net görebiliyordum.
Bahçedeki her şey soluktu. Güllerin çürük kokusu etrafı sarmıştı. Şatonun etrafını saran sarmaşıklar da solmuş görüntüsüyle kötü duruyordu. Eğer bu şatoyu sadece dışarıdan görseydim kesinlikle terk edilmiş sanardım.
Şatonun kapısının önüne geldiğimde adımlarımı durdurdum ve son kez kendime baktım. İyi göründüğümü düşünerek kapıyı çaldım ve geri çekilip, beklemeye başladım. Sanki bunu bekliyorlarmış gibi kapı hızla açılmıştı.
Kapıyı açan kişi Anna'ydı. Çok kötü görünüyordu. Meraklı, korkmuş ve sanırım biraz da ağlamıştı. Kapıyı açar açmaz beni görmesiyle hemen boynuma sarılmıştı.
"Tanrım. Aptal! Nerelerdeydin? Neden kaçtın? Seni çok merak ettik, haberin var mı? Lütfen lütfen bir daha kaybolma."
Gözyaşları omzumu ıslatırken ben de ona sarılmıştım. "Tamam tamam geçti. Bak buradayım artık. Geri geldim."
Yavaşça benden ayrılıp elbisesinin koluyla gözlerini silerken gülümsedi. "Hadi sen salona geç. Ben diğerlerine haber vereyim."
Kafamı sallayıp salona doğru yürürken şatonun her zaman ki sessizliği yüzünden tekrardan tüylerim diken diken olmuştu. Yavaş adımlarımla salona girdiğimde koltuklardan birisine oturdum ve Bang'ı beklemeye başladım.
Birkaç dakika sonra salonun kapısı hızla açılırken korkudan yerimden sıçramıştım.
"Hwang! İyi misin? Seni çok merak ettik. Tanrım üstüne bak. Yaralanmışsın da. Nereye gitmiştin? Buraya nasıl geldin? Kiminle geldin? Neden kaçtın? Anlat lütfen hepsini."
Bang'ın soruları karşısında elim ayağıma dolanırken, onun gözünden düşen bir damla gözyaşını parmağımla sildim ve gülümsedim.
"Ben iyiyim ve her şeyi anlatacağım. Ama lütfen sakin olun ve banyo yapmak istiyorum."
...
Selam! Yaptım yine bir şeyler. Umarım güzel olmuştur. 🥺🥺🥺
