Birbirimizin kaderi olmak zorundaydık ve bunu kabullenmiştik. Çocukluğumuzdan beri kaderimiz bizim elimizde değildi zaten. İkimiz de buna alışıktık. Okuldaki son yılımızdan sonra o beklenen düğünle evlenecektik. Fakat önce o bana gelip başka birinde...
"Taehyung" dedi Jisoo. Endişeli ifadesiyle bana yaklaşıyordu
"Şuan değil Jisoo. Şuan cidden değil. Sınıfa dönsen iyi olacak" dediğimde olduğu yerde durdu. Jin'in konuşmasıyla ona döndüm.
"Ne oldu ki ? Jennie normalde asla denilenlerle ilgilenmez. Hatta güler geçer." Dedi Jin. Benim yüzümdendi. Ben mahvetmiştim. Ben sevdim diye böyleydi. Ben söyledim diye. Ona hiç söylememeliydim. İçimde öldürmeliydim bu duyguları. Onu bulaştırmamalıydım.
"O orospular artık dur denmesini hak etti" dedi Lisa.
"Demek ki insan hep içine atamıyormuş. Bir yerde hep patlak veriyormuş" dedi Rose. Bakışlarım Onu bulduğunda bana bakıyordu. İkimizin bakışmasını koşarak yanımıza gelen Jungkook bozdu.
"Yok. Okulda değil. Her yere baktım" dediğinde ellerimi saçlarıma geçirdim.
"Namjoon, Rose'la beraber evine gidin ama evdeki kimseye ondan bahsetmeyin. Okuldan çıkınca gelecekler burada buluşacağız falan dersiniz. Eğer gelirse...Bana haber verin" dediğinde hızla kafa salladılar ve çıktılar.
"Jin sen de sınıfa gider misin ? Eğer dönerler-"
"Gidiyorum. Bana haber verin" dediğinde Jungkook ve Lisa'ya döndüm.
"Mekana bakar mısınız? "
"A-ama"
"Jennie mekana kimseyi götürmez. O çocukla çıktı" diye Lisa'nın sözünü kesti Jungkook.
"Onu sokmaz oraya biliyorum ama ondan ayrılmışlardır. Jennie bizim dışımızda kimseyle konuşmayı sevmez. Kesin ayrıldılar"
"Tamam gidelim. Sen ne yapacaksın? "
"Ben sevdiği mağazalara bakacağım"
"Kartları yanında yok. Telefonu da" dedi Lisa gergince. Kafamı iki yana salladım.
"Olsun. O mağaza gezmeyi sever. Stresini azaltıyor" dediğimde ikisi de okuldan çıktı ve yağmurda ıslanmamak için koşar adım arabaya doğru gittiler. Kafama şapkamı geçirdim ve okuldan çıkmak için kapıya yürüdüm.
"Taehyung!" Diye seslendi biri. Arkamı dönüp bana doğru koşan Jimin'e baktım. Telaşla yanıma geldi.
"Seninle gelebilir miyim ? Jennie için endişeleniyorum. Hava da çok kötü"
"Ben onu bulacağ-"
"Lütfen. Öylece oturup beklemek istemiyorum. Bunun için dersimi bile ektim" dediğinde gözlerim endişeli suratında gezindi.
"O çocuğun nerede olabileceğini biliyor musun? " Dediğimde gözleri şaşkınlıkla açıldı.
"Yoon-Suga'nın mı? " Dediğinde hızla kafa salladım.
"Ben..Ben bilmiyorum"
"O zaman üzgünüm Jimin ama sınıfa dön. Onu bulunca Jin'den sana haber vermesini ister-"
"Evini biliyorum" dediğinde gitmeye başladığım kapıdan tekrar ona döndüm .
"İyi o zaman hızlı ol" dedim ve çıkıp arabama ilerledim. Beni takip etti ve kendini maseratinin deri koltuklarına attığında rahatsız olduğunu belli eder şekilde oturdu.
"Rahat olabilirsin. Bildiğim kadarıyla deri adam yemiyor" dedim arabayı çalıştırırken. Alayla konuşmamdan sonra kaşları çatıldı.
"Ben rahatım. Soldan gideceksin" dediğinde kafa salladım ve sola döndüm. Normalde sessiz olan bu çocuğun Jennie için gelmesi beni şaşırmıştı.
"Of hava da çok kötü. Hastalanacak kesin"
"Jennie mi ?"
"Tabi ki Jennie!" Dedi sinirle. Bakışlarım bir saniyeliğine ona dönünce kafasını cama çevirdi.
"Ne ara bu kadar yakın oldunuz ? Sadece bir kere oturdunuz diye biliyorum"
"Öyle zaten ama o bir kere benim için...en azından yıllar sonra bir ilkti. Kendimi okuldan birinin yanında iyi hissetmeyeli çok oldu. Jennie insanı nasıl rahat hissettireceğini biliyor."
"Evet" diye fısıldadım. O hep böyleydi. Çocukken bile karşındakini rahatlatan biriydi. İnsanın içini görüyordu.
"O beni insan yerine koyan tek kişi sanırım" diye devam etti Jimin sessizce. Minik parmaklarını saçlarına götürdü.
"Sağdan devam et" dediğinde onu dinledim. Aramızda tuhaf bir sessizlik oldu.
"Cidden tüm o şeyleri yaşadı mı? Bir insanın kolanın tadını bilmemesi garip"
"Çikolatayı da bilmiyordu. On yaşında gizli gizli yedik beraber" dediğimde şaşkınlıkla bana döndü.
"İlk sarhoş olduğunda da Paris'teydik. İçkiler de genelde fazla kalorili. Sınırlı içebilir bu yüzden. Paris'ten döndüğümüz de bir kilo aldı diye yaygara koptu ve ev hapsi aldı"
"Ah..ailesine neden karşı gelmiyor ?"
"Nasıl gelecek ? Ben bile tek varisken ağzımı açamıyorum" dedim. Ağzımdan alayla dolu bir ha sesi çıktı.
"Jimin bu hayatlar sizin dizilerde gördüğünüz gibi değil. Gülüp, eğlenip, gezmiyoruz. Hepimizin hayatlarında sorun var. Senin maddi durumun kötüdür. Ben ise..ben ise keşke maddi durumum kötü olsaydı diyenlerdenim. Sonra...sonra bunun nankörlük olduğunu düşünüyorum." Dedim sessizce. O sessizlik bir daha geldi. En sonunda büyük bir evi gösterdi.
"Orası" dediğinde arabayı evin kenarına çektim. Telefonumu alırken hareketsiz duran Jimin'e baktım.
"Geliyor musun ?"
"Ben burada kalsam daha iyi olacak" dediğinde omuz silktim ve arabadan indim. Büyük bahçeye girip evin giriş kapısını çaldım. Kapıyı bir hizmetçi açtı.
"Hayır hanımefendi. Suga'dan bahsediyorum" dediğimde kadının yüzünde bir gülümseme oluştu.
"Yonsei Lisesinde ? Dimi ?" Dediğinde hızla kafa salladım.
"O evde değil. Okulda olması gerekiyor"
"Eğer eve gelirse beni arasın lütfen. Kim Taehyung dersiniz"
"Kim Taehyung ?"
"Aynen. Ona söyleyin önemli bir konu" dedim ve arabaya geri döndüm. Tanrım. Jennie şuan neredesin ?
• • •
Sıradaki bölüm bir kaç kişi ağzından olur diye düşünüyorum. Bu arada yeniler için bir bilgilendirme genelde sabaha kadar oturur ve akşama kadar yatarım. Bu yüzden yb bu saatlerde gelir. Bir uyandım onlarca bildirim var. Kurguyu sevmenize çok sevindim. Yorum ve onlar için teşekkürler❤ #1 #Taennie 😭😭
