BELA

•Bölüm11•

Selaaaamlar

Bölüme geçmeden önce yıldızı parlatmayı unutmayın.
Vee bol bol satır aralarına yorum bırakın 💋👀

Bölüm içime pek sinmedi, aklımda pek bir şey yoktu çünkü.
Ama umarım ki sizin hoşunuza gider.

İyi okumalar✨

***

Tam göğsünüzün ortasında bir yeriniz acıyacak. Evinizin sizi içine sığdıramayacak kadar dar olduğunu fark edeceksiniz. Sokağa fırlayacaksınız, sokaklar da dar gelecek. Tıpkı vücudunuzun yüreğenize dar geldiği gibi.

Ne denizin mavisi açacak içinizi, ne pırıl pırıl gökyüzü... Kendinizi taşıyamayacak kadar çok büyüyecek, bir yandan da kaybolacak kadar küçüleceksiniz. Birileri size bişeyler anlatacak durmadan, "Önemli olan sağlık."

"Yaşamak güzel."

"Boşver, her şey unutulur." Siz hiç birini duymayacaksınız. Gözyaşlarından etrafı göremez hâle geleceksiniz. O'ndan ölmesini isteyecek kadar nefret edeceksini.

Geçmişi düşüneceksiniz neredeyse her dakika ama, kötüleri atlayarak.

Hiçbir şey oyalamayacak sizi.. İlaçlara sığınacaksınız, birkaç saatliğine kafanızı bulandıran.

Uyumak zor, uyanmak kolay olacak. Sabahı iple çekeceksiniz. Bazen de "Hiç güneş doğmasa." diyeceksiniz. Ne geceler rahatlatacak sizi ne gündüzler..

Gözlerimin üzerinde bir ağırlık vardı sanki onları aralamama engel olan.

Parmaklarım ile ağrıyan gözlerimi ovalayıp birkaç defa açıp kapadım.

Gözlerim tamamen açılıp, bilincim yerine geldiğinde, yattığım yerde hızlıca doğruldum. Gözlerim odanın içinde gezinirken nerede olduğumu kavramaya çalıştım. Bu duvarlar, bu yatak bana çok yabancıydı.

Ne zamandır buradaydım? Neredeyim?

"Allah kahretsin." Aklıma üşüşen düşünceler, görüntüler ile sinir tüm bedenimden beynime çıkarken ellerim yumruk olmuştu. O şerefsiz herif bulmuştu beni.

Bizi...

Gözlerimi bulunduğum -küçük- odada gezdirdim. Odada, üstünde bulunduğum bir yatak ve küçük bir komidin dışında hiçbir şey yoktu.

İçeriye küçük camdan birde ışık geliyordu.

"Allah'ım ne yapacağım." Yataktan kalkıp hızla kapıya ilerleyip kulbunu indirmeye çalıştığımda kilitli olması ile sakinleşmek adına sesli bir nefes aldım.

Kalbimin atışını damarlarımda hissediyordum. Nefesim öfkeyle sıkılaşmıştı.

Gözlerim komidini bulurken koşar adımlarla komidine ilerleyerek çekmecelerini açtım.

Hiçbir şey yoktu...

Dışarıdan gelen sesler ile kararan gözlerimi umursamadan hızlı adımlarla yatağa geçip gözlerimi kapadım.Bir süre sonra odanın kapısı açıldı, adım sesleri kulaklarıma ulaşırken yüzümde hissettiğim sıcak nefes ile gözlerimi açıp yumruğumu karşımdaki herife geçirdim.