How Many Heartbreaks?

Kabanata 27

Tinanggal ko ang blind fold ko..

And...

"BLAKE?! WTH? Anong sick jokes 'to? Hindi nakakatawa."

OMG OMG. Ang puso ko. Galit- galitan ang peg ko pero feels. Ano 'to? Mag- sosorry siya sa akin? Ayoko nga!

"Manahimik ka na lang nga. Saka huwag mo nga ako kakausapin." Sabi niya. Okay. Natauhan ako dun. Talagang sineryoso niya na talaga ang pag- iwas.

Ouch. Ang cold ng mga mata niya.

''Fine. Oh? Anong ginagawa natin dito sa music room? Pagkatapos mo akong kaladkarin papunta dito, pagsusungitan mo lang ako?! Edi wow! Okay! Ikaw na! Sorry po ha?"

Kung anime lang ako siguro nag- uusok na yung ilong ko eh. Nakakainis. Nakakabadtrip. Bakit kailangang siya pa ang magustuhan ko? Bwiset.

Magsasalita pa sana ako, kaso biglang may nag- play ng piano. Pagtingin ko sa stage, nakita ko si Jones.. Marunong siya mag- piano?

Ibinalik ko ang tingin ko kay Blake.

"Ano to?" Tanong ko. Nagkibit balikat lang siya.

Shit. Hindi kaya? Omg. No. Mali ang iniisip ko diba?

(Play ; Statue by Lil Eddie)

♪ ♫ When a day is said and done, In the middle of the night and you're fast asleep, my love. Stay awake looking at your beauty, Telling myself I'm the luckiest man alive. ♪ ♫

Nagsimula na si Jones kumanta. Tapos ako, nandito sa gitna ng isle ng music room. Kung anu- ano ang pumapasok sa isip ko. Ano ba kasi yan? Bakit ba ako nandito? Naiiyak na ako.

♪ ♫ 'Cause so many times I was certain you was gonna walk out of my life. Why you take such a hold of me, girl, when I'm still trying to get my act right. ♪ ♫

Ang ganda ng boses niya. Infairness, pwede nang pang The Voice. UGH. Ano ba marie! Hindi ito oras para magbiro. Tumingin sa akin si Jones, habang kumakanta. Ngumiti siya. Ang weird ha, pero may naramdaman akong kakaibang feeling.

♪ ♫ What is the reason, when you really could have any man you want, I don't see, what I have to offer. I should've been a season, guess you could see I had potential. Do you know you're my miracle? ♪ ♫

Ayoko mag- assume ha. Pero yung lyrics parang may pinapahiwatig eh. Bakit kasi ako pa Jones gusto mo?

♪ ♫ I'm like a statue, stuck staring right at you, got me frozen in my tracks. So amazed how you take me back, each and every time our love collapsed. Statue, stuck staring right at you, so when I'm lost for words every time I disappoint you, It's just 'cause I can't believe, that you're so beautiful. (Stuck like a statue) Don't wanna lose you, no. (Stuck like a statue) ♪ ♫

Bigla ko rin natanong ang sarili ko.. Bakit kasi hindi na lang si Jones? Bakit kasi kailangan pa nating magka- gusto sa iba naman ang gusto?

♪ ♫ Ask myself why are you even with me? After all the shit I put you through? Why did you make it hard so with me. It's like you're living in an igloo but baby your love is so warm it makes my shield melt down, and every time we're both at war you make me come around. ♪ ♫

Kung sana nadidiktahan lang ang damdamin, edi sana... sana.. hindi na lang si Blake diba? Ang drama ko! May side pala na ganito si Jones. Yung tipong seryoso. Ang nakikita ko palang kasing side niya ay yung clingy na feeling close na maingay.

♪ ♫ Every single day of my life I thank my lucky star, God really had to spend extra time, when he sculpted your heart, 'cause there's no explanation, can solve the equation, It's like you love me more than I love myself. ♪ ♫

Malapit na matapos ang kanta. Habang papalapit nang papalapit, mas lalo akong kinakabahan. Hindi ko alam kung bakit. Awkward ba ako kasi nandito si Blake? O natatakot ako na masaktan ko si Jones. Alam ko na kasi ang bottom line nito eh. Anong sasabihin ko?

♪ ♫ When a day is end and done, and in the middle of the night you're fast asleep, my love... ♪ ♫

Ang hirap. Ire- reject ko ba ang isang 'to o bibigyan ko siya ng chance? Pero kapag binigyan ko siya, parang niloloko ko lang siya. Ayokong gamitin siya para makalimutan ang feelings ko kay Blake. Ayoko. Kasi alam ko kung paano masaktan at alam ko kung yung pakiramdam ng hindi ka gusto ng taong gsuto mo.

♪ ♫ I'm the luckiest man alive.... ♪ ♫

Tapos na ang pagkanta niya. Pagtingin ko, ang lapit niya na sa akin. Kanina lang nasa stage siya, ngayon nandito na siya. Tumingin ako kay Blake, busy siya sa pagtetext. Wala talaga siyang pakialam.

"Ahh.. Marie?"

"Ahh... Oh.. Wow. Hindi mo sinabi Jones, ang galing mo pala kumanta. He he he." Pag- iiba ko ng topic. Ang awkward. Oh no. Sana mali ang iniisip ko.

"Ano kasi.." Nahihiyang sabi ni Jones habang nakahawak yung isang kamay niya sa batok. Ako eto, kung saan- saan nakatingin.

"Galing mo talaga! Huy! Pwede na ba ako umalis? May assignment pa ako eh. Sige. Bye!" Sabi ko at agad- agad akong tumalikod at naglakad papunta sa exit door ng music room. Please. Huwag mo akong tatawagin.

"Marie! Pwede ba kitang ligawan?" Sigaw ni Jones na halos nag- echo sa buong music room.

Napatigil ako sa paglalakad ko at humarap sa kanya. Hindi ko alam kung bakit pa ako humarap eh wala naman akong saabihin. Napapikit ako.

"Jones, ---- "

"Mr. Mariano and company, anong ginagawa niyo dito sa Music room? Go back to your classrooms. Now!"

"Ahhh.. Wala po, Sir. Binalik lang po namin yung mga nahiram naming chords. Aalis na po kami pagkatapos namin maibalik lahat." Pagpapalusot ni Blake.

Save by the bell!!! Thank you, Sir. Huhu.

"Uy, tara labas na tayo! Mapapagalitan tayo dito eh. Sige, una na ako." Sabi ko at dali- dali na akong tumakbo papunta sa pinto.

Bago pa man ako lumabas, nagsalita nanaman si Jones. Someone save me. Utang na loob.

"Marie, hihintayin ko sagot mo. Okay lang kahit kailan. Hindi naman ako nagmamadali. Nasa kabilang room lang ako and don't worry, kahit ano pa yan.. Tanggap ko. Hehe."

Tinanguan ko na lang siya at lumabas na ako.

Pumunta ako agad sa CR. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko. Bakit ba ako naipit sa sitwasyon na yun? Ano kaya ang iniisip ni Blake? Na pakipot ako? Hindi niya talaga ako kinausap. Bwiset.

Anong isasagot ko kay Jones? Bakit ba kasi biglaan? Bakit ba kasi ako pa?

Bakit ba kasi si Blake pa?

The f? E- epal pa eh. Argh.

Bahala na. Pag- iisipan ko.